Μία Ποίμνη,Μία Ἐκκλησία,Μία ἀποστολή..Μοναχικός ἀπόπλους εἰς τήν Ν.Ἀφρικήν..Ἃγ.Νεκτάριος-Ὃσ.Παΐσιος: Θεομητορικά/Ἀκολουθία τῶν Γενεθλίων τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ

☦

ΜΡ ΘΥ

☦

Ἡ Μεγάλη Πρώτη ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΉ ἙΟΡΤΗ τῶν γενεθλίων , τῆς Γεννήσεως τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

Πλήρης ἀσματική Πανηγυρική ἀκολουθία.

ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗ Πανήγυρις .

Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει ἀσματικῶς τρία Γενέθλια :

τό Γενέσιον τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ ·

τό Γενέσιον τοῦ Προδρόμου·

τήν κατά σάρκα Γέννησιν τοῦ Θεανθρώπου.

Τό θεμέλιον τῶν ἑορτῶν , καί ἔναρξις τῆς θείας οἰκονομίας ,ἡ παροῦσα ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗ ἑορτή, σάν σπορά, , ἐξ ᾿ ἧς ἀναβλαστάνει ὁ καρπός τῆς ζωῆς , τό δένδρον τῆς πίστεως , οἱ καρποί τῆς σωτηρία, τό ἀγλαόκαρπον καί εὐσκιόφυλλον δένδρον , μέ ὅλο τό μετέπειτα μεγαλεῖο τῆς πίστεώς μας .

Ἄς ἐντρυφήσωμεν ἀδολεσχῶς , τήν ἀσματικήν ἑορτήν , μέ τήν παρέλασην τῶν πνευματικῶν μας ἀσματογράφων , μέ τά ποιήματα καί ὑμνολογήματα των , τήν ἀγαπῶσα των καρδίαν , μεστήν ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗΣ ἀγάπης .

Ἡ ἀκολουθία , εἶναι τμηματική , ἀποτελουμένη ἀπό :

μικρόν λεγόμενον ἑσπερινόν·

Μεγάλον ἑσπερινόν ·

Λιτήν ·

ὄρθρον ·

καί θεία λειτουργίαν ·

πανηγυρικόν λόγον διά τήν ἑορτήν .

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καί προσπέσωμεν , τῇ Βασιλίδι ἡμῶν ΑΓΝΗ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν , τῇ Βασιλίδι καί Μητρί τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ΑΓΝΗ .

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καί προσπέσωμεν , Αὐτῇ τῇ Βασιλίδι ΔΕΣΠΟΙΝῌ ΑΓΝΗ , καί τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Μητρί .

Α ΄ἘΝ ΤΩ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Ὁσάκις τελεῖται ἀγρυπνία , ἐν ταῖς Ἱεραῖς Μοναῖς , ἡ ἀγρυπνία ἄρχεται , βαθείας νυκτός, μέ τήν σειράν :

Ἀποδείπνου -Μεγάλου Ἑσπερινοῦ -Λιτῆς -ὄρθρου -ὡρῶν -θείας Λειτουργίας.

Καί μέ αὐτήν τήν τάξιν καί σειράν τό ἀπόγευμα , εἰς τήν κανονική ὥραν τοῦ ἑσπερινοῦ , μένει κενόν ....ἀπό ἑσπερινόν , καί οἱ Πατέρες μας , ἐθέσπισαν τήν ἀκολουθίαν τοῦ ...μικροῦ λεγομένου ἑσπερινοῦ μετά τήν Θ ὥραν τό ἀπόγευμα, διά νά καλύψη , νά καλυφθῆ τό ...κενόν τῆς ἀκολουθίας, καί να γίνη ...καινόν .

Οὕτως ἔχωμε τό ἀπόγευμα, στήν θέσην τῆς ἑσπερινῆς ἀκολουθίας, τήν Θ ΄ὥραν κανονικά, καί τόν μικρόν ἑσπερινόν τῆς ἑορτῆς, ψάλλοντες, δ ἀντί στ΄ τροπάρια,καί γίνεται λιτῶς , ἵνα προεξάρχει καί ὑπερέχει , ὁ μέγας εἰς τήν ἀγρυπνίαν .

Εἰς τό Κύριε ἐκέκραξα ...., ἱστῶμεν εἰς στίχους δ ΄καί ψάλλομεν στιχηρά προσόμοια :

ἦχος α ΄ Τῶν οὐρανίων ταγμάτων .

Ἐξ ᾿ Ἄννης σήμερον ῥάβδος φυτόν Θεόσδοτον , ἡ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ἔφυ , σωτηρία ἀνθρώπων · ἐξ ᾿ ἧς ὁ τῶν ἁπάντων Δημιουργός , γεννηθείς ὑπέρ ἔννοιαν , τήν τοῦ Ἀδάμ ἐκκαθαίρει ὡς ἀγαθός , πᾶσαν λύμην ἀγαθότητι .

Ἡ ΘΕΟΧΩΡΗΤΟΣ ΚΟΡΗ , καί ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΑΓΝΗ , τῶν Προφητῶν ἡ δόξα , τοῦ Δαυίδ ἡ θυγάτηρ , σήμερον γεεννᾶται ἐξ ᾿ Ἰωακείμ , καί τῆς Ἄννης τῆς σώφρονος , καί τοῦ Ἀδάμ τήν κατάραν , τήν εἰς ἡμᾶς , ἀνατρέπει ἐν τῷ τόκῳ αὐτῆς .

Ἡ πρώην ἄγονος χώρα , γῆν καρποφόρον γεννᾶ , καί ἐξ ἀκάρπου μήτρας καρπόν Ἅγιον δοῦσα , γάλακτι ἐκτρέφει , θαῦμα φρικτόν !!! ἡ τροφός τῆς ζωῆς ἡμῶν , ἡ τό οὐράνιον ἄρτον ἐν τῇ γαστρί , δεξαμένη , γαλουχεῖται μαζῷ .

Ἰωακείμ καί Ἄννα πανηγυρίζουσι , τήν ἁπαρχήν τεκόντες , τῆς ἡμῶν σωτηρίας , τήν Μόνην ΘΕΟΤΟΚΟΝ , οἷς καί ἡμεῖς συνεορτάζοντες σήμερον , τήν ἐκ τῆς ῥίζης ἐκείνης τοῦ Ἰεσσαί , μακαρίζομεν ΠΑΡΘΕΝΟΝ ΑΓΝΗΝ .

Δόξα Πατρί...Καίνῦν ........ἦχος β ΄

Δεῦτ φιλοπάρθενοι πάντες , καί τῆς ἁγνείας ἐρασταί · δεῦτε ὑποδέξασθαι πόθῳ , τῆς Παρθενίας τό καύχημα , ἐκ πέτρας βλυστάνουσαν στεῤῥᾶς , τήν πηγήν τῆς ζωῆς , καί ἐκ τῆς ἀτεκνούσης , τήν Βάτον τοῦ ἀΰλου πυρός · καί καθαίροντος καί φωτίζοντος τάς ψυχάς ἡμῶν .

Ἐν ἀποστίχοις στιχηρά προσόμοια

ἦχος β ΄ Οἶκος τοῦ Εφραθᾶ

Γόνος Ἰωακείμ , καί Ἄννης ἡ ΠΑΡΘΕΝΟΣ , ἐφάνη τοῖς ἀνθρώποις , τῶν δεσμῶν ἀφιεῖσα , τῆς ἁμαρτίας ἅπαντας .

Στίχ.:Ἄκουσον Θύγατερ καί ἴδε , καί κλῖνον τό οὖς Σου ...

Ὄρος ὡς ἀληθῶς , κατάσκιον ἐδείχθη , ἡ στείρωσις τῆς Ἄννης , ἐξ ᾿ οὗ ἡ σωτηρία , πᾶσι πιστοῖς δεδώρηται .

Στίχ : Ῥήξασα τά δεσμά , στειρώσεως τῆς Ἄννης , ἡ ΠΑΝΑΓΝΟΣ ΠΑΡΘΕΝΟΣ , προῆλθεν τοῖς ἀθρώποις , τήν ἄφεσιν βραβεύουσα .

Δόξα Πατρί ...Καί νῦν ... ὅμοιον

Ἴωμεν οἱ πιστοί , δοξάζοντες τήν ΚΟΡΗΝ · ἐτάχθη γάρ ἐκ στείρας , τήν στειρωθεῖσαν φύσιν , ἡμῶν ἀνακαινίζουσα .

Τρισάγιον ... Ὅτι σοῦ ἐστίν ...καί

Ἀπολυτίκιον ἦχος δ ΄

Ἡ Γέννησις Σου ΘΕΟΤΟΚΕ , χαράν ἐμήνυσε πάσῃ τῆ οἰκουμένῃ · ἐκ Σοῦ γάρ ἀνέτειλεν , ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης , Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν · καί λύσας τήν κατάραν ἔδωκε τήν εὐλογίαν, καί καταργήσας τόν θάνατον , ἐδωρήσατο ἡμῖν , ζωήν τήν αἰώνιον.

Τά λοιπά τῆς ἀκολουθίας , καί Ἀπόλυσις μικρά .

☦

Β ΄ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Ὁ προοιμιακός , ἀντί καθίσματος ψαλτηρίου τό : Μακάριος ἀνήρ ...ἤτοι , ἡ α ΄στάσις τοῦ α΄καθίσματος ψαλτηρίου ·

εἰς τό :Κύριε ἐκέκραξα ...ἱστῶμεν εἰς στίχους η ΄καί ψάλλομεν τά ἰδιόμελα :

ἦχος πλ. β ΄ Σεργίου

Σήμερον , ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις ἐπαναπαυόμενος Θεός , Θρόνον Ἅγιον ἐπί τῆς γῆς , ἑαυτῷ προετοίμασεν · ὁ στερεώσας ἐν σοφίᾳ τούς οὐρανούς , οὐρανόν ἔμψυχον , ἐν φιλανθρωπίᾳ κατεσκεύασεν · ἐξ ᾿ ἀκάρπου γάρ ῥίζης , φυτόν ζωηφόρον ἐβλάστησεν ἡμῖν , τήν Μητέραν αὐτοῦ · ὁ τῶν θαυμασίων Θεός , καί τῶν ἀνελπίστων ἐλπίς , Κύριε δόξα σοι . (δίς )

Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου , ἀγαλλιᾶσθε λαοί · ἰδού γάρ τοῦ φωτός ὁ Νυμφών , καί ἡ Βίβλος τοῦ Λόγου τῆς ζωῆς , ἐκ γαστρός προελήλυθεν · καί ἡ κατά ἀνατολάς Πύλη ἀποκυηθεῖσα , προσμένει τήν εἴσοδον , τοῦ Βασιλέως τοῦ Μεγάλου · Μόνη καί μόνον εἰσάγουσα Χριστόν εἰς τήν οἰκουμένην , πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν . (Δίς )

Εἰ καί θείῳ βουλήματι περιφανεῖς στεῖραι μητέρες ἐβλάστησαν , ἀλλά πάντων τῶν γεννηθέντων ἡ ΜΑΡΙΑ , θεοπρεπῶς ὑπερέλαμψεν · ὅτι καί ἐξ ἀκάρπου παραδόξως τεχθεῖσα Μητρός , ἔτεκεν ἐν σαρκί τῶν ἁπάντων Θεόν , ὑπέρ φύσιν ἐξ ᾿ ἀσπόρου γαστρός · ἡ Μόνη Πύλη τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ , ἥν διελθών , κεκλεισμένη διεφύλαξεν · καί πάντα σοφῶς οἰκονομήσας , ὡς οἶδεν αὐτός , πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις , σωτηρίαν ἀπειργάσατο .

ἦχος ὁ αὐτός , ποίημα Στεφανου Ἁγιοπολίτου

Σήμερον στειρωτικαί πύλαι ἀνοίγονται , καί Πύλη ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ θεία προέρχεται · σήμερον καρπογονεῖν ἡ χάρις ἀπάρχεται , ἐμφανίζουσα τῷ κόσμῳ , Θεοῦ Μητέρα , δι ᾿ ἧς τά ἐπίγεια , τοῖς οὐρανοῖς συνάπτεται , εἰς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν .

Σήμερον , τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τά προοίμια · σήμερον ἔπνευσαν αὖραι , σωτηρίας προάγγελοι · ἡ τῆς φύσεως ἡμῶν διαλέλυται στείρωσις · ἡ γάρ στεῖρα , Μήτηρ δείκνυται , τῆς Παρθενευούσης μετά τόν τόκον τοῦ κτίσαντος , ἐξ ᾿ἧς τό ἀλλότριον οἰκειοῦται ὁ φύσει Θεός · καί τοῖς πλανηθεῖσι διά σαρκός σωτηρίαν ἀπεργάζεται , Χριστός ὁ φιλάνθρωπος , καί λυτρωτής τῶν ψυχῶν ἡμῶν .

Σήμερον ἡ στεῖρα Ἄννα , τίκτει ΘΕΟΠΑΙΔΑ , τήν ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν προκηρυχθεῖσαν , εἰς κατοίκησιν τῷ παμβασιλεῖ , καί Κτίστῃ Χριστῷ τῶ Θεῷ , εἰς ἐκπλήρωσιν τῆς θείας οἰκονομίας , δι ᾿ ἧς ἀνεπλάσθημεν οἱ γηγενεῖς , καί ἀνεκαινίσθημεν ἐκ τῆς φθορᾶς , πρός ζωήν τήν ἄληκτον .

Δόξα Πατρί ...Καί νῦν ..... ἦχος πλ. β ΄

Εἴσοδος ..... Φῶς ἱλαρόν..... Προκείμενον τῆς ἡμέρας .

Ἀναγνώσματα :

Α , Γενέσεως τό ἀνάγνωσμα .(κεφ.κη΄10-17)

Ἐξῆλθεν Ἰακώβ, ἀπό τοῦ φρέατος τοῦ ὄρκου , καί ἐπρεύθη εἰς Χαῤῥάν , καί ἀπήντησε τόπῳ , καί ἐκοιμήθη ἐκεῖ · ἔδυ γάρ ὁ ἥλιος · καί ἔλαβεν ἀπό τῶν λίθων , τοῦ τόπου , καί ἔθηκεν πρός κεφαλήν αὐτοῦ · καί ἐκοιμήθη ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ , καί ἐνυπνιάσθη· καί ἰδού Κλίμαξ ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ , ἧς ἡ κεφαλή ἀφικνεῖτο εἰς τόν οὐρανόν , καί Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ , ἀνέβαινον και κατέβαινον ἐπ ᾿ αὐτῆς · ὁ δέ Κύριος , ἐπεστήρικτο ἐπ ᾿ αὐτῆς , καί εἶπεν · Ἐγώ , ὁ Θεός Ἀβραάμ τοῦ πατρός σου , καί καί ὁ Θεός Ἰσαάκ , μή φοβοῦ · ἡ γῆ ἐφ 'ἧς σύ καθεύδεις ἐπ ᾿ αὐτῆς , σοί δώσω αὐτήν , καί τῷ σπέρματί σου · καί ἔσται τό σπέρμα σου ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς , καί πλατυνθήσεται ἐπί θάλασσαν , καί λίβα , καί βοῤῥᾶν , καί ἐπί ἀνατολάς · καί ἐνευλογηθήσονται ἐν σοί πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς , καί ἐν τῷ σπέρματί σου , καί ἰδού ἐγώ μετά σοῦ , διαφυλάσσων σε ἐν τῇ ὁδῷ πάσῃ οὗ ἐάν πορευθῆς · καί ἀποστρέψω σε εἰς τήν γῆν ταύτην , ὅτι οὐ μή σέ ἐγκαταλίπω, , ἕως τοῦ ποιῆσαί με , πάντα ὅσα ἐλάλησά σοι · καί ἐξηγέρθη Ἰακώβ , ἀπό τοῦ ὕπνου αὐτοῦ καί εἶπεν · ὅτι ἔστιν Κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ , ἐγώ δέ οὐκ ᾔδειν · καί ἐφοβήθη καί εἶπεν · ὡς φοβερός ὁ τόπος τοῦτος , οὐκ ἔστι τοῦτο, ἀλλ ᾿ ἤ οἶκος Θεοῦ , καί αὕτη ἡ Πύλη τοῦ οὐρανοῦ .

Ἀνάγνωσμα Β ΄

Β. Προφητείας Ἰεζεκιήλ τό ἀνάγνωσμα ( κεφ.μγ ΄27, μδ ΄1-4 )

Ἔσται ἀπό τῆς ἡμέρας τῆς ὀγδόης καί ἐπέκεινα , ποιήσουσιν οἱ ἱερεῖς ἐπί τό θυσιαστήριον , τά ὁλοκαυτώματα ὑμῶν , καί τά τοῦ σωτηρίου ὑμῶν · καί προσδέξομαι ὑμᾶς , λέγει Κύριος · καί ἐπέστρεψέ με κατά τήν ὁδόν τῆς Πύλης τῶν Ἁγίων τῆς ἐξωτέρας , τῆς βλεπούσης κατά ἀνατολάς , καί αὕτη ἥν κεκλεισμένη · καί εἶπεν Κύριος πρός με · ἡ Πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται , οὐκ ἀνοιχθήσεται , καί οὐδείς , οὐ μή διέλθη δι ᾿ αὐτῆς , ὅτι Κύριος ὁ Θεός Ἰσραήλ , εἰσελεύσεται , δι ᾿ αὐτῆς , καί ἔσται κεκλεισμένη · διότι ὁ ἡγούμενος οὗτος , κάθηται ἐπ ᾿ ἀυτῆς , τοῦ φαγεῖν τόν ἄρτον · κατά τήν ὁδόν τοῦ Αἰλάν τῆς Πύλης εἰσελεύσεται , καί κατά τήν ὁδόν αὐτοῦ ἐξελεύσεται , · καί εἰσήγαγέ με κατά τήν ὁδόν τῆς Πύλης , τῆς πρός βοῤῥᾶν , κατέναντι τοῦ οἴκου · καί εἶδον , καί ἰδού , πλήρης δόξης ὁ οἶκος Κυρίου .

Ἀνάγνωσμα Γ.

Παροιμιῶν τό ἀνάγνωσμα (Κεφ θ ΄1-9 )

Ἡ Σοφία ᾠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον καί ὑπήρεισε στύλους ἑπτά · ἔσφαξεν τά ἑαυτῆς θύματα , καί ἐκέρασεν εἰς κρατῆραν τόν ἑαυτῆς οἶνον , καί ἠτοιμάσατο τήν ἑαυτῆς τράπεζαν · ἀπέστειλεν τούς ἑαυτῆς δούλους , συγκαλοῦσα μετά ὑψηλοῦ κηρύγματος , ἐπί κρατῆρα , λέγουσα · ὅς ἐστίν ἄφρων , ἐκκλινάτω πρός με · και τοῖς ἐνδεέσι φρενῶν εἶπεν · ἔλθετε , φάγετε τόν ἐμόν ἄρτον , καί πίετε οἶνον , ὄν κεκέρακα ὑμῖν · ἀπολίπετε ἀφροσύνην , καί ζήσεσθε · καί ζητήσατε φρόνησιν , ἵνα βιώσητε · καί κατορθώσητε σύνεσιν ἐν γνώσει · ὁ παιδεύων κακούς , λήψεται ἑαυτῷ ἀτιμίαν · ἐλέγχων δέ τόν ἀσεβῆ , μωμήσεται ἑαυτόν · οἱ γάρ ἔλεχγοι τῷ ἀσεβεῖ , μώλωπες αὐτῷ · μή ἔλεγχε κακούς , ἵνα μή μισήσωσι σε · ἔλεγχε σοφόν καί ἀγαπήσει σε · δίδου σοφῷ ἀφορμήν , καί σοφώτερος ἔσται · γνώριζε δικαίῳ , καί προσθήσει τοῦ δέεσθαι · ἀρχή σοφίας , φόβος Κυρίου · καί βουλή Ἁγίων σύνεσις , · τό δέ γνῶναι νόμον , διανοίας ἐστίν ἀγαθῆς · τούτῳ γάρ τρόπῳ , πολύν ζήσεις χρόνον , καί προστεθήσεταί σοι ἔτη ζωῆς .

Γ . Ἡ τάξις τῆς Λιτῆς .

ἦχος α ΄Στεφάνου Ἁγιοπολίτου .

Ἡ ἁπαρχή τῆς ἡμῶν σωτηρία , λαοί σήμερον γέγονεν · ἰδού γάρ ἡ προορισθεῖσα ἀπό γενεῶν ἀρχαίων , Μήτηρ καί ΠΑΡΘΕΝΟΣ , καί δοχεῖον Θεοῦ , ἐκ στείρας γεννηθῆναι προέρχεται · ἄνθος ἐκ τοῦ Ἰεσσαί , καί ἐκ τῆς ῥίζης αὐτοῦ , ἄνθος ἐβλάστησεν · εὐφραινέσθω Ἀδάμ ὁ προπάτωρ , καί ἡ Εὔα ἀγαλλιάσθω χαίρουσα · ἰδού γάρ ἡ οἰκοδομηθεῖσα , ἐκ πλευρᾶς τοῦ Ἀδάμ , τήν Θυγατέραν καί ἀπόγονον , μακαρίζει ἐμφανῶς · ἐτέχθη μοι γάρ φησίν λύτρωσις δι ᾿ ἧς ἐκ τῶν δεσμῶν τοῦ Ἅδου ἐλευθερωθήσομαι · ἀγαλλιάσθω ὁ Δαυίδ , κρούων τήν κινύραν , καί εὐλογεῖτω τόν θεόν · ἰδού γάρ ἡ ΠΑΡΘΕΝΟΣ,πρόεισι ἐκ πέτρας ἀγόνου , πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν .

. ἦχος β ΄

Δεῦτε φιλοπάρθενοι πάντες , καί τῆς ἁγνείας ἐρασταί , δεῦτε ὑποδέξασθε πόθῳ , τῆς Παρθενίας τό καύχημα ἐκ πέτρας βλυστάνουσαν στερρᾶς , τήν Πηγήν τῆς ζωῆς , καί ἐκ τῆς ἀτεκνούσης τήν Βάτον τοῦ ἀΰλου πυρός , τοῦ καθαίροντος καί φωτίζοντος τάς ψυχάς ἡμῶν .

ἦχος ὁ αὐτός .

Τίς ὁ ἦχος τῶν ἑορταζόντων γίνεται ; Ἰωακείμ καί Ἄννα πανηγυρίζουσιν μυστικῶς , συγχάρητέ ἡμῖν λέγοντες , Ἀδάμ καί Εὔα σήμερον · ὅτι τοῖς πάλαι παραβάσει κλείσασι Παράδεισον , καρπός εὐκλεεέστατος ἡμῖν ἐδόθη , ἡ ΘΕΟΠΑΙΣ ΜΑΡΙΑ , ἀνοίγουσα τούτοις , πᾶσι τήν εἴσοδον .

ἦχος ὁ αὐτός .

Ἡ προορισθεῖσα ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ Θεοῦ κατοικητήριον , ἐξ ἀκάρπου σήμερον νηδύος προῆκται , τῆς Ἄννης ἠγλαϊσμένης , τῆς ἀϊδίου οὐσίας τό θεῖον τέμενος · δι ᾿ ἧς ἰταμός , ·ᾋδης καταπεπάτηται , καί παγγενῆ Εὔα , ἐν ἀσφαλεῖ ζωῇ , εἰσοικίζεται · Ταύτῃ ἐπαξίως ἐκβοήσωμεν , μακαρία Σύ ἐν γυναιξίν , καί ὁ καρπός τῆς κοιλίας Σου εὐλογημένος .

Δόξα Πατρί ....Καί νῦν ...ἦχος πλ. δ ΄

Ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆς ἡμῶν , σαλπίσωμεν , πνευματικῇ κιθάρᾳ · ἡ γάρ ἐκ σπέρματος Δαυίδ , σήμερον τίκτεται , ἡ Μήτηρ τῆς ζωῆς , τό σκότος λύουσα · τοῦ Ἀδάμ ἡ ἀνάπλασις , καί τῆς Εὔας ἡ ἀνάκλησις · τῆς ἀφθαρσίας ἡ πηγή , καί τῆς φθορᾶς ἀπαλλαγή , δι ᾿ ἧς ἡμεῖς ἐθεώθημεν , καί τοῦ θανάτου ἐλυτρώθημεν · καί βοήσωμεν Αὐτῇ , σύν τῷ Γαβριήλ οἱ πστοί . χαῖρε ΑΓΝΗ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ , ὁ Κύριος μετά Σοῦ , καί διά Σοῦ χαριζόμενος ἠμῖν τό μέγα ἔλεος .

Τά λοιπά τῆς Λιτῆς , καί συνέχεια εἰς τά ἀπόστιχα τοῦ Ἑσπερινοῦ .

Εἰς τόν στίχον , ἀπόστιχα -Στιχηρά ἰδιόμελα

ἦχος δ ΄ ποίημα Γερμανοῦ Πατριάρχου.

Ἡ παγκόσμιος χαρά , ἐκ τῶν δικαίων ἀνέτειλεν ἡμῖν , ἐξ ᾿ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννης , ἡ ΠΑΝΥΜΝΗΤΟΣ ΠΑΡΘΕΝΟΣ · ἥτις δι ᾿ ὑπερβολήν καθαρότητος , ναός Θεοῦ ἔμψυχος γίνεται , καί μόνη κατά ἀλήθειαν , ΘΕΟΤΟΚΟΣ γνωρίζεται , ΕΚΕΙΝΗς ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός , τῷ κὀσμῳ τήν εἰρήνην κατάπεμψον , καί ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τό μέγα ἔλεος .

Στίχος : Ἄκουσον Θύγατερ καί ἴδε , καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ Σου , καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός Σου , καί ἐπιθυμίσει , ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους Σου .

Δι ᾿ Ἀγγέλου προῤῥήσεως , γόνος πάνσεπτος , ἐξ ᾿ Ἰωακείμ καί Ἄννης τῶν δικαίων , σήμερον προῆλθες ΠΑΡΘΕΝΕ , οὐρανός καί Θρόνος Θεοῦ , καί δοχεῖον καθαρότητος , τήν χαράν προμηνύουσαν παντί τῷ κόσμῳ , τῆς ζωῆς ἡμῶν πρόξενε · κατάρας ἀναίρεσις , εὐλογίας ἡ ἀντίδοσις · διό ἐν τῇ Γεννήσει Σου ΚΟΡΗ ΘΕΟΛΗΠΤΕ , τήν εἰρήνην αἴτησαι , καί ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τό μέγα ἔλεος .

Στίχος : Τό πρόσωπόν Σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ Σου .

Στεῖρα ἄγονος ἡ Ἄννα , σήμερον χεῖρας κροτείτω φαιδρῶς · λαμπροφορείτῳ τά ἐπίγεια · βασιλεῖς σκιρτάτωσαν · ἱερεῖς ἐν εὐλογίαις εὐφραινέσθωσαν · ἑορταζέτω ὁ σύμπας κόσμος · ἰδού γάρ ἡ Βασίλισσα καί Ἄμωμος Νύμφη τοῦ Πατρός , ἐκ τῆς ῥίζης τοῦ Ἰεσσαί ἀνεβλάστησεν · οὐκ ἔτι γυναῖκες ἐν λύπαις τέξονται τέκνα , ἡ χαρά γάρ εξήνθησεν , καί ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων , ἐν κόσμῳ πολιτεύεται · οὐκ ἔτι τά δῶρα τοῦ Ἰωακείμ ἀποστρέφονται · ὁ θρῆνος γάρ τῆς Ἄννης , εἰς χαράν μετεβλήθη · Συγχάρητέ μοι λεγούσης , πᾶς ἐκλεκτός Ἰσραήλ · ἰδού γάρ δέδωκέ μοι ὁ Κύριος , τό ἔμψυχον Παλάτιον , τῆς θείας δόξης αὐτοῦ , εἰς κοινήν εὐφροσύνην καί χαράν , καί σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν .

Δόξα Πατρί ...Καί νῦν ...ἦχος πλ. δ ΄

Σεργίου Ἁγιοπολίτου

Δεῦτε ἅπαντες πιστοί , πρός τήν ΠΑΡΘΕΝΟΝ δράμωμεν · ἰδού γάρ γεννᾶται , ἡ πρό γαστρός προορισθεῖσα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Μήτηρ , τό τῆς Παρθενίας κειμήλιον , ἡ τοῦ Ἀαρών βλαστήσασα ῥάβδος , ἐκ τῆς ῥίζης τοῦ Ἰεσσαί , τῶν Προφητῶν τό κύρυγμα , καί τῶν δικαίων Ἰωακείμ καί Ἄννης τό βλάστημα · Γεννᾶται τοίνυν , καί ὀ κόσμος σύν Αὐτῇ ἀνακαινίζεται · τίκτεται , καί ἡ Ἐκκλησία τήν Εαὐτῆς εὐπέρπιαν καταστολίζεται · ὁ Ναός ὁ Ἅγιος , τό τῆς Θεότητος δοχεῖον , τό Παρθενικόν ὄργανον , ὁ βασιλικός Θάλαμος , ἐν ᾧ τό παράδοξον τῆς ἀποῤῥήτου ἑνώσεως , τῶν συνελθουσῶν ἐπί Χριστοῦ φύσεων , ἐτελεσιουργήθη μυστήριον · ὅν προσκυνοῦντες ἀνυμνοῦμεν , τήν τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ , Πάναμωμον Γέννησιν .

Νῦν ἀπολύεις ..Τρισάγιον ..κτλ..καί

Ἀπολυτίκιον ἦχος δ ΄

(τρίς )

Τά λοιπά τῆς ακολουθίας, καί ἀπόλυσις ·

( ἀγρυπνίας τελουμένης , γίνεται ἐνταῦθα ἀνάγνωσις ).

Δ. ὌΡΘΡΟΣ

Ἐξάψαλμος , εἰρηνικά, εἰς τό Θεός Κύριος...δ ΄ καί τό ἀπολυτίκιον , ὡς εἰς τόν Ἑσπερινόν , τρίς ·

☦

Μετά τήν α ΄ στιχολογίαν , κάθισμα :

ἦχος δ ΄Κατεπλάγη Ἰωσήφ

Ἀναβόησον Δαυίδ , τί ὤμοσέ σοι ὁ Θεός ; ἅ μοι ὤμοσε φησίν , καί ἐκπεπλήρωκεν ἰδού , ἐκ τοῦ καρποῦ τῆς κοιλίας μου δούς τήν ΠΑΡΘΕΝΟΝ · ἐξ ᾿ ἧς ὁ πλασουργός, Χριστός ὁ νέος Ἀδάμ , ἐτέχθη Βασιλεύς , ἐπί τοῦ θρόνου μου , καί βασιλεύει σήμερον , ὁ ἔχων τήν βασιλείαν ἀσάλευτον · ἡ στεῖρα τίκτει τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ , καί τροφόν τῆς ζωῆς ἡμῶν .

Δόξα Πατρί ...Καί νῦν.... τό αὐτό

☦

Μετά τήν β ΄στιχολογίαν , κάθισμα ὅμοιον

Ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί , καί ἐξ ᾿ ὁσφύος τοῦ Δαυίδ , ἡ ΘΕΟΠΑΙΣ ΜΑΡΙΑΜ , τίκτεται σήμερον ἡμῖν , καί νεουργεῖται ἡ σύμπασα καί θεουργεῖται · συγχάρηται ὁμοῦ , ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ , αίνέσατε Αὐτήν αἱ παριαί τῶν ἐθνῶν , Ἰωακείμ εὐφραίνεται , καί Ἄννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα · ἡ στεῖρα τίκτει τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ , καί τροφόν τῆς ζωῆς ἡμῶν .

Δόξα Πατρί ...Καί νῦν ...τό αὐτό

☦

Μετά τόν πολυέλεον , κάθισμα

ἦχος πλ. δ ΄Τό προσταχθέν μυστικῶς '

Ἀγαλλιάσθω οὐρανός , γῆ εὐφραινέσθω· ὁ τοῦ Θεοῦ γάρ οὐρανός ἐν γῆ ἐτέχθη , ἠ ΘΕΟΝΥΜΦΟΣ Αὔτη , ἐξ ᾿ ἀπαγγελίας ` ἡ στεῖρα βρέφος θηλάζει τήν ΜΑΡΙΑΜ , καί χαίρει ἐπί τῷ τόκῳ Ἰωακείμ , Ῥάβδος λέγων ἐτέχθη μοι , ἐξ ᾿ ἧς τό ἄνθος Χριστός , ἐβλάστησεν ἐκ ρίζης Δαυίδ , ὄντως θαῦμα παράδοξον .

Δόξα Πατρί ...Καί νῦν ...τό αὐτό

Ἡ τάξις τοῦ Ἑωθθινοῦ Εὐαγγελίου

Ἀναβαθμοί. τό Α ΄Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ἤχου

Ἐκ νεότητος μου , πολλά πολεμεῖ με πάθη .... (δίς)

Οἱ μισοῦντες Σιών ....(δίς)

Δόξα Πατρί.....Ἁγίῳ Πνεύματι , πᾶσα ψυχή ...

Καί νῦν ...Ἁγίῳ Πνεύματι , ἀναβλύζει ....

Προκείμενον . ἦχος δ ΄

Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου , ἐν πᾶσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ .(δίς)

Στίχος : Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν .

Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου , ἐν πᾶσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ .

Κατά τήν τάξιν , τό Εὐαγγέλιον κατά Λουκᾶν .κεφ.α 39-49 , 56

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις , αναστᾶσα ΜΑΡΙΑΜ , ἐπορεύθη εἰς ὀρεινήν μετά σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα , καί εἰσῆλθεν εἰς τόν οἶκον Ζαχαρίου , καί ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ · καί ἐγένετο , ὡς ἤκουσε ἡ Ἐλισάβετ , τόν ἀσπασμόν τῆς ΜΑΡΙΑΣ, ἐσκίρτησεν τό βρέφος, ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς , καί ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ , καί ἀνεφώνησεν φωνῇ μεγάλῃ καί εἶπεν · ΕὐλογημένηΣύ ἐν γυναιξί , καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας Σου ·

καί πόθεν μοι τοῦτο , ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με ; ἰδού γάρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνή τοῦ ἀσπασμοῦ Σου εἰς τά ὦτα μου , ἐσκίρτησεν τό βρέφος, ἐεν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου · καί μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου ·

καί εἶπεν ΜΑΡΙΑΜ ·

μεγαλύνει ἡ ψυχή Μου τόν Κύριον , καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμα Μου , ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρι Μου ·

ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς Δούλης αὐτοῦ, ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι Με πᾶσαι αἱ γενεαί·

ὅτι ἐποίησέ Μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατός , καί ἅγιον τό ὄνομα αὐτοῦ

ἔμεινε δέ ΜΑΡΙΑΜ σύν αὐτῇ ὡσεί μῆνας τρεῖς , καί ὑπέστρεψεν εἰς τόν οἶκον Αὐτῆς .

Ἐλέησον με ὁ Θεός ...ὁ Ν ΄ψαλμός ...

Δόξα Πατρί ....Ταῖς τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ , πρεσβείαις ......

Καί νῦν ...... Ταῖς τῆς ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ , πρεσβείαις ....

Στίχος : Ἐλέησον με ὁ Θεός , κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου , ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου .

καί τό ἰδιόμελον, ἦχος δ΄

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου , καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου · ἐπίσκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει , καί οἰκτιρμοῖς ....

Καί οἱ δύο κανόνες τῆς ἑορτῆς , ἄνευ στιχολογίας, ἀλλά μέ τόν στίχον :ὙΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ σῶσον ἡμᾶς .

Ὁ πρῶτος κανών , ποίημα τοῦ Κυρίου Ἰωάννου , εἰς η ΄.

καί ὁ δεύτερος κανών , ποίημα τοῦ Ἀνδρέου Ἱροσολυμ. εἰς στ ΄

☦

Κανών πρῶτος τοῦ Ἰωάννου ,

ὠδή α΄ ἦχος β ΄

Εἱρμός

Δεῦτε λαοί , ᾄσωμεν ἆσμα Χριστῷ τῶ Θεῷ , τῷ διελόντι θάλασσαν , καί ὀδηγήσαντι , τόν λαόν ὅν ἀνῆκε , δουλείας Αἰγυπτίων , ὅτι δεδόξασται .

Τροπάρια

Δεῦτε πιστοί , Πνεύματι θείῳ γηθόμενοι , τήν ἐξ ἀκάρπου σήμερον , ἐπιδημήσασαν , εἰς βροτῶν σωτηρίαν , ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΝ ΚΟΡΗΝ , ὕμνοις τιμήσωμεν .

Χαῖρε ΣΕΜΝΗ , Μήτηρ καί Δούλη Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ , ἡ τῆς ἀρχαίας πρόξενος μακαριότητος , τῶν ἀνθρώπων τῷ γένει , Σέ πάντες ἐπαξίως , ὕμνοις τιμήσωμεν .

Ἡ τῆς ζωῆς , τίκτεται σήμερον γέφυρα , δι ᾿ ἧς βροτοί ἀνάκλησιν , τῆς καταπτώσεως , τῆς εἰς Ἂδου εὑρόντες ,Χριστόν τόν ζωοδότην , ὕμνοις δοξάζομεν .

Κανών δεύτερος , τοῦ Ἁγ. Ἀνδρέου Ἱεροσολ.

ῴδή α ΄ ἦχος πλ. δ΄

Εἱρμός .

Τῷ συντρίψαντι πολέμους ἐν βραχίονι αὐτοῦ , καί διαβιβάσαντι τόν Ἰσραήλ ἐν Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ , ᾂσωμεν αὐτῶ , ὡς λυτρωτῇ ἡμῶν Θεῷ , ὅτι δεδόξασται .

Τροπάρια

Χορευέτω πᾶσα κτίσις , εὐφραινέσθω καί Δαυίδ , ὅτι ἐκ φυλῆς αὐτοῦ , καί ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ , προῆλθεν ῥάβδος , ἄνθος φέρουσα τόν Κύριον , καί λυτρωτήν τοῦ παντός .

Ἡ Ἁγία τῶν Ἁγίων ἐν ἁγίῳ ἱερῷ , Βρέφος ἀνατίθεται , ἀνατραφῆναι ἐκ χειρός Ἀγγέλου , πάντες οὖν πιστῶς συνεορτάσωμεν , ἐν τῆ γεννήσει Αὐτῆς .

Στεῖρα ἄγονος ἡ Ἄννα , ἀλλ ᾿ οὐκ ἄτεκνος Θεῷ , ἤδη γάρ προώριστο , ἐκ γενεῶν ΑΓΝΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΗΤΗΡ , ὅθεν ὁ τῆς κτίσεως ἐβλάστησεν , Κτίστης ἐν δούλου μορφῇ .

Σέ τήν Ἄσπιλον Ἀμνάδα , τήν τόν ἔριον Χριστῷ , Μόνην ἐκ κοιλίας Σου πρσαγαγοῦσα , τήν ἡμῶν οὐσίαν , πάντες ἐκ τῆς Ἄννης τικτομένης Σε ὕμνοις γεραίρομεν .

Δόξα Πατρί ....

Τρία ἄναρχα δοξάζω , τρία Ἅγια ὑμνῶ , τρία συναΐδια , ἐν οὐσιότητι μιᾷ κηρύττω · εἷς γάρ ἐν Πατρί , Υἱῷ καί Πνεύματι , δοξολογεῖται Θεός .

Καί νῦν ...

Τίς ἑώρακεν Παιδίον , ὅ οὐκ ἔσπειρεν πατήρ ; γάλακτι τρεφόμενον ; ἤ ποῦ τεθέαται ΠΑΡΘΕΝΟΣ Μήτηρ ,; ὄντως ὑπέρ ἔννοιαν ἀμφότερα ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΟΡ ΑΓΝΗ .

Καταβασία :

Ἀνοίξω τό στόμα μου καί πληρηθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ἐρεύξομαι τῇ Βασιλίδι Μητρί , καί ὀφθήσομαι , φαιδρῶς πανηγυρίζων , καί ἄσω γηθόμενος , ταύτης τήν Γέννησιν .

(τοὺτο , ὅτι ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗ ἐστίν ἑορτή , ·

πολλά ὅμως τυπικά ὁρίζουν καταβασία , λόγῳ τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τό :

Σταυρόν χαράξας Μωσῆς , ἐπ ᾿ εὐθείας ῥάβδῳ την Ἐρυθράν διέτεμε, τῷ Ἰσραήλ πεζεύσαντι , τήν δέ ἐπιστρεπτικῶς , Φαραώ τοῖς ἄρμασι κροτήσας ἥνωσεν , ἐπ ᾿ εὕρους διαγράψας τό ἀήττητον ὄπλον , διό Χριστῷ ἄσωμεν , τῷ Θεῷ ἡμῶν , ὅτι δεδόξασται .

☦

ᾠδή γ ΄ α΄κανών εἱρμός.

Στερέωσαν ἡμᾶς ἐν σοί Κύριε · ὁ ξύλῳ νεκρώσας τήν ἁμαρτίαν , καί τόν φόβον σου ἐμφύτευσον , εἰς τάς καρδίας ἡμῶν τῶν ὑμνούντων σε .

Τροπάρια

Ἀμέμπτως τῷ Θεῷ πολιτευσάμενοι , τήν πάντων , ἐκύησαν σωτηρίαν , οἱ θεόφρονες γεννήτορες , τῆς τόν κτίστην τεκούσης καί Θεόν ἡμῶν .

Ὁ πᾶσι τήν ζωήν πηγάζων Κύριος , ἐκ στείρας προήγαγεν τήν ΠΑΡΘΕΝΟΝ · ἤν εἰσδῦναι κατηξίωσε , μετά τόκον φυλάξας ἀδιάφθορον .

Τῆς Ἄννης τόν καρπόν ΜΑΡΙΑΝ σήμερον , τήν βότρυν κυήσασα ζωηφόρον , ὡς ΘΕΟΤΟΚΟΝ ἀνυμνήσωμεν , προστασίαν τε πάντων καί βοήθειαν .

β ΄κανών , γ ΄ὠδή εἱρμός

Ἐστερεώθη ἡ καρδία μου ἐν Κυρίῳ , ὑψώθη κέρας μου ἐν Θεῷ μου , ἐπλατύνθη ἐπ ᾿ ἐχθρούς μου τό στόμα μου , εὐφράνθη ἐν σωτηρίῳ σου .

Τροπάρια

Εὐλογημένη ἡ κοιλία σου σώφρων Ἄννα , καρπόν γάρ ἤνθησεν ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ , τήν ἀσπόρως τόν τροφέα τῆς κτίσεως , τεκοῦσα καί Λυτρωτήν Ἰησοῦν .

Σέ μακαρίζει ἈΕΙΠΑΡΘΕΝΕ πᾶσα κτίσις , ἐξ ᾿ Ἄννης σήμερον γεννηθεῖσαν , τήν ἐκ ῥίζης Ἰεσσαί ῥάβδον Ἄχραντον , τό ἄνθος Χριστόν βλαστήσασαν .

Σέ ἀνωτέραν πάσης κτίσεως ΘΕΟΤΟΚΕ , δεικνύων ἌΧΡΑΝΤΕ ὁ Υἱός Σου , τήν ἐξ ᾿ Ἄννης μεγαλύνει Σου Γέννησιν , καί πάντας εὐφραίνει σήμερον .

Ἀνατραφεῖσα εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων , ΠΑΡΘΕΝΕ ἌΧΡΑΝΤΕ ΘΕΟΤΟΚΕ · ἀνωτέρα ἀνεδείχθης τῆς Κτίσεως , τόν Κτίστην σαρκί κυήσασα .

Δόξα Πατρί ....

Σέ προσκυνοῦμεν Πάτερ Ἄναρχε τῇ οὐσίᾳ , ὑμνοῦμεν ἄχρονον τόν Υἱόν σου , καί τό Πνεῦμα συναΐδιον σέβομεν , ὡς ἕνα τά τρία φύσει Θεόν .

Καί νῦν .....

Τόν φωτοδότην καί ἀρχίζωον τῶν ἀνθρώπων , τεκοῦσα ἌΧΡΑΝΤΕ ΘΕΟΤΟΚΕ , ἀνεδείχθης θησαυρός τῆς ζωῆς ἡμῶν , καί Πύλη τοῦ ἀπροσίτου φωτός .

Καταβασία

Τούς Σούς ὑμνολόγους ΘΕΟΤΟΚΕ , ὡς ζῶσα καί ἄφθονος Πηγή θίασον συγκροτήσαντες, πνευματικόν στερέωσον , κἄν τῇ σεπτῇ Γεννήσει Σου , στεφάνων δόξης ἀξίωσον .

ἤ κατ ᾿ ἄλλα τυπικά :

Ῥάβδος εἰς τῦπον τοῦ μυστηρίου παραλαμβάνεται · τῷ βλαστῷ γάρ προκρίνει τόν ἱερέα · τῇ στειρευούσῃ δέ πρώην Ἐκκλησίαν νῦν

ἐξήνθησε ξυλον Σταυυροῦ , εἰς κράτος καί στερέωμα.

☦

Αἴτησις , καί ἡ Ὑπακοή ἦχος β ΄

Πύλην ἀδιόδευτον ὁ Προφήτης , μόνῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν τηρουμένην , τήν Ἁγίαν ΠΑΡΘΕΝΟΝ ἐκάλεσε · δι ᾿ Αὐτῆς διῆλθεν ὁ Κύριος , ἐξ ᾿ Αὐτῆς προῆλθεν ὁ Ὕψιστος , καί πάλιν ἐφραγισμένην κατέλιπεν , λυτρούμενος ἐκ φθορᾶς τήνζωήνἡμῶν .

Καί τό κάθισμα ἦχος δ ΄

Κατεπλάγη Ἰωσήφ

Ἡ ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑΜ καί ΘΕΟΤΟΚΟΣ ἀληθῶς , ὡς Νεφέλη τοῦ φωτός , σήμερον ἔλαμψεν ἡμῖν , καί ἐκ δικαίων προέρχεται εἰς δόξαν ἡμῶν · οὐκ ἔτι ὁ Ἀδάμ κατακρίνεται , ἡ Εὔα τῶν δεσμῶν ἀπολέλυται , καί διά οῦτο κράζωμεν βοῶντες , ἐν παῤῥησίᾳ τῇ Μόνῃ ΑΓΝΗ · χαράν μηνύει ἡ Γέννησίς Σου , πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ .

Δόξα Πατρί ....Καί νῦν ... τό αὐτό .

☦

ῴδή δ΄ α΄κανών ὁ εἱρμός

Εισακήκοα Κύριε , τήν ἀκοήν τῆς σῆς οἰκονομίας , καί ἐδόξασά σε , μόνε φιλάνθρωπε .

Τροπάρια

Ἀνυμνοῦμεν σε Κύριε , τόν τοῖς πιστοῖ σωτήριον λιμένα , παρασχόντα πᾶσι τήν σέ κυήσασαν .

Σέ ΘΕΟΝΥΜΦΕ καύχημα , πᾶσι Χριστός ἀνέδειξεν καί κράτος , τοῖς ὑμνοῦσι πίστει σοῦ τό μυστήριον .

ἈΠΕΙΡΟΓΑΜΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ , ταῖς Σαῖς λιταῖς λυτρούμενοι πταισμάτων , εὐγνωμώνως πάντες , Σέ μακαρίζομεν .

Δ΄ῴδή , β ΄κανών ὁ εἱρμός .

Ἀκήκοα Κύριε τήν ἀκοήν σου καί ἐφοβήθην · ὅτι ἀῤῥήτῳ βουλῇ , Θεός ὤν ἀΐδιος , ἐκ τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ προῆλθες σαρκωθείς , δόξα τῇ δόξῃ σου Χριστέ , δόξα τῇ δυνάμει σου .

Τροπάρια

Την πάνσεπτον Γέννησιν τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ , ψαλμοῖς καί ὕμνοις δοξολογοῦντες πιστοί , τόν ἄψευστον , τόν τῷ Δαυίδ προομόσαντα καρπόν, ἐκ τῆς ὀσφύος παρασχεῖν , πίστει προσκυνήσωμεν .

Διήνοιξας Κύριε, τήν μήτραν Σάρρας , καρπόν ἐν γῆρᾳ , τόν Ἰσαάκ παρασχών · ὁ αὐτός καί σήμερον , τῇ εὐσεβεῖ Ἄννῃ δέδωκας Σωτήρ , ἐκ μήτρας γόνομον καρπόν , ἄσπιλον Μητέραν τήν σήν .

Ἐπήκουσας Κύριε τῆς προσευχῆς μου , λεγέτῳ Ἄννα , ἐπαγγελίας καρπόν , παρασχών μοι σήμεον , τήν ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν καί γυναικῶν προορισθεῖσαν , εἰς ΑΓΝΗΝ ἌΧΡΑΝΤΟΝ Μητέραν Σου .

Συγχαίρει σοι σήμερον , Θεόφρον Ἄννα , ἡ οἰκουμένη · τοῦ λυτρωτοῦ γάρ αὐτῆς , τήν Μητέρα ἤνθησας , τήν ἐκ ῥίζης Δαυίδ βλαστήσασαν , δυνάμεως ῥάβδον ἡμῖν , φέρουσα τό ἄνθος Χριστόν .

Δόξα Πατρί .....

Δοξάζω σε ἄναρχε Τριάς , ἀμέριστε τῇ οὐσίᾳ , χερουβικῶς ἐκβοῶν , τῇ πηλίνῃ γλώσσῃ μου · Ἅγιος , Ἅγιος , Ἅγιος , ὁ ὤν καί διαμένων , εἰς ἀεί , εἷς Θεός ἀΐδιος .

Καί νῦν ....ΘΕΟΤΟΚίΟΝ

Πεπλήρωνται ἌΧΡΑΝΤΕ τῶν θεηγόρων αἱπροφητεῖαι , ἐν τῇ Γεννήσει τῇ Σῆ , τῶν πιστῶς καλούντων Σε , Σκηνήν καί Πύλην , καί Ὄρος νοητόν , Βάτον καί Ῥάβδον Ἀαρών , φυεῖσαν ἐκ ῥίζης Δαυίδ .

Καταβασία

Τήν ἀνεξιχνίαστον θείαν Βουλήν , τήν ἐκ Τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ σαρκώσεως , ὁ προφήτης Ἀββακούμ , κατανοῶν ἐκραύγαζε · δόξα τῇ δυνάμει σου , Κύριε .

εἰ κατά ἄλλα τυπικά

Εἰσακήκοα Κύριε , τῆς οἰκονομίας σου τό μυστήριον , κατενόησα τά ἔργα σου , καί ἐδόξασά σου τήν θεότητα .

☦

ῴδή ε ΄, α ΄κανών . ὁ εἱρμός

Ὁ σκιόγραφον ἀχλύν , αἰνιγμάτων σκεδάσας , , καί τῶν πιστῶν ἐκβάσει τῆς ἀληθείας , διά τῆς ΘΕΟΠΙΔΟς καταυγάσας , τάς καρδίας , καί ἡμᾶς τῷ φωτί σου , Χριστέ καθοδήγησον .

Τροπάρια

Ἀνυμνήσωμεν λαοί , τήν τῶν πάντων αἰτίαν , τοῦ καθ ᾿ ἡμᾶς γενέσθαι τόν αἴτιον · ἧς τόν τύπον ἔχαιρον ἀξιούμενοι Προφῆται , ἐναργῆ σωτηρίαν , ταύτης καρπούμενοι .

Τῆς ἀνίκμου ὁ βλαστός ῥάβδου τοῦ ἱερέως , τῷ Ἰσραήλ ἐδήλωσεν πρόκρισιν · καί νῦν τήν λαμπρότητα , τῶν φυσάντων παραδόξως , δαδουχεῖ , τό ἐκ στείρας πανένδοξον κύημα .

ε ΄ῴδή β΄κανών ὁ εἱρμός .

Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν , εἰρήνην δός ἡμῖν · Κύριε , ὁ Θεός ἡμῶν κτῆσαι ἡμᾶς , · Κύρι , ἐκτός σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν , τό ὄνομά σου ὀνομάζομεν .

Τροπάρια

ἌΧΡΑΝΤΟΣ Σου ἡ Γέννησις , ΠΑΡΘΕΝΕ ΑΧΡΑΝΤΕ , ἄφραστος καί ἡ σύλληψις , καί ἡ ὠδίς · ἄῤῥητος ὀ τόκος Σου , Νύμφη Ἀνύμφευτε · Θεός γάρ ἦν , ὅλον φορέσας ἐμέ .

Σήμερον εὐφραινέσθωσαν Ἀγγέλων τάγματα · χορευέτωσαν ᾂσμασι οἱ ἐξ ᾿ Ἀδάμ , ἐτέχθη γάρ ῥάβδος , τό ἄνθος βλαστάνουσα , Χριστόν τόν μόνον λυτρωτήν τοῦ Ἀδάμ .

Σἠμερον Εὔα λέλυται τῆς καταδίκης , λέλυται καί ὁ Ἀδάμ τῆς ἀρχαίας ἀρᾶς , ἐπί τῇ γεννήσει τῇ Σῇ , βοῶν ἌΧΡΑΝΤΕ · ἐν Σοί τῆς φθορᾶς ἐλυτρώθημεν .

Δόξα σοι τῷ δοξάσαντι τήν στρεῖραν σήμερον · ἔτεκεν γάρ τήν ῥάβδον τήν ἀειθαλῆ , ἐξ ἐπαγγελίας , ἐξ ᾿ ἧς ἀνεβλάστησεν Χριστός , τό ἄνθος τῆς ζωῆς ἡμῶν .

Δόξα Πατρί .....

Ἄναρχον προσκυνοῦμεν Σε τριάς ἀμέριστε , ἄκτιστον συναΐδιον καί συμφυῆ , ἐν μιᾷ οὐσίᾳ , τρισίν ὑποστάσεσιν , ὑπερφυῶς κηρυττομένην ἀεί .

Καί νῦν ....ΘΕΟΤΟΚίΟΝ

Γέγονεν ἡ κοιλία Σου Ἁγία Τράπεζα · ἔμεινεν ἡ Ἁγνεία Σου ὥσπερ τό πρίν , ἀσινής ΠΑΡΘΕΝΕ · Χριστός γάρ ὁ ἥλιος , ὡς ἐκ παστοῦ Νυμφίος , ὤφθη ἐκ Σοῦ .

Καταβασία .

Ἐξέστη τά σύμπαντα , ἐπί τῇ θείᾳ δόξῃ Σου· Σύ γάρ ΑΠΕΙΡΟΓΑΜΕ ΠΑΡΘΕΝΕ , ἔσχες ἐν Μήτρᾳ, τόν ἐπί πάντων Θεόν , καί τέτοκας ἄχρονον Υἱόν , πᾶσι τοῖς ὑμοῦσι Σε σωτηρίαν βραβεύοντα .

ἤ κατά ἄλλα τυπικά

Ὦ !!! τρισμακάριστον ξύλον , ἐν ᾧ ἐτάθη Χριστός , ὁ Βασιλεύς καί Κύριος · δι ᾿ οὗ πέπτωκεν ὁ ξύλῳ ἀπατήσας , τῷ ἐν σοί δελεασθείς , Θεῷ , τῶ προσπαγέντι σαρκί , τῷ παρέχοντι , τήν εἰρήνην , ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν .

☦

ῴδή στ ΄ ἀ κανών , ὁ εἱρμός ...

Πρός Κύριον ἐκ κήτους , ὁ Ἰωνᾶς ἐβόησε · Σύ με ἀνάγαγε , ἐκ πυθμένος Ἅδου δέομαι , ἵνα ὡς λυτρωτῇ , ἐν φωνῇ αἰνέσεως ἀληθείας τε πνεύμασι θύσω σοι .

Τροπάρια

Πρός Κύριον ἐν θλίψει στειρώσεως ἐβόησαν , τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ οἱ θεόφρονες γεννήτορες , καί Ταύτην γενεαῖς γεναιῶν ἐκύησαν , εἰς κοινήν σωτηρίαν καί καύχημα .

Ἐδέξαντο οὐράνιον δῶρον ἀξιόθεον , τῆς ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ οἱ θεόφρονες γεννήτορες , αὐτῶν τῶν Χερουβίμ , ὑπέρφερον ὄχημα , τήν τοῦ Λόγου καί Κτίστου Λοχεύτριαν .

Ϛ ΄ῴδή , βί κανών ὁ εἱρμός

Ὡς ὕδατα θαλάσσης φιλάνθρωπε , τά κύματα τοῦ βίου χειμάζει με · ἀλλ ᾿ ὥσπερ τόν Ἰωνᾶν ἐκ τοῦ κήτους , ἀνάγαγε ἐκ φθορᾶς τήν ζωήν μου , εὐσπλαγχνε Κύριε .

Τροπάρια

Ὑμνοῦμεν τήν Ἁγίαν Σου Γέννησιν , τιμῶμεν καί τήν ἄσπορον σύλληψιν , Σοῦ Νύμφη ΘΕΟΝΥΜΦΕ , καί ΠΑΡΘΕΝΕ · σκιρτῶσι δέ σύν ἡμῖν , Ἀγγέλων τάξεις , καί τῶν Ἁγίων ψυχαί .

Ἁγίαν τῶν Ἁγίων ὑπάρχουσαν , οἱ σώφρονες πατέρες Σου ἌΧΡΑΝΤΕ , ἀνέθεντό Σε ἐν οἴκῳ Κυρίου , ἀνατραφῆναι σεμνῶς , καί εἰς Μητέρα ἑτοιμασθῆναι αὐτῷ .

Αἱ στεῖραι καί μητέρες χορεύσατε · θαρσεὶτε καί σκιρτήσατε ἄγονοι · ἡ ἄτεκνος γάρ στεῖρα , τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ βλαστάνει , ἥτις λύσει τῶν ὠδίνων , τήν Εὔαν , καί τῆς ἀρᾶς τόν Ἀδάμ .

Ἀκούω τοῦ Δαυίδ μελῳδοῦντος Σοι · ἀχθήσονται παρθένοι ὁπίσῳ Σου , ἀχθήσονται , εἰς ναόν τοῦ βασιλέως · καί σύν αὐτῷ Σε κἀγώ , Θυγατέρα τοῦ βασιλέως ὑμνῶ .

Δόξα Πατρί .....

Ἐν Σοί τό τῆς Τριάδος μυστήριον , ὑμνεῖται καί δοξάζεται ἌΧΡΑΝΤΕ · Πατήρ γάρ ηὐδόκησεν , καί ὁ Λόγος ἐσκήνωσεν , καί θεῖον Σοι Πνεῦμα ἐπεσκίασεν .

Καί νῦν ......ΘΕΟΤΟΚίΟΝ

Χρυσοῦν θυμιατήριον γέγονας · τό πῦρ γάρ ἐν γαστρί σου ἐσκήνωσεν , ὁ Λόγος ἐκ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου , καί ἐν ἀνθρώπου μορφῇ καθωράθη , ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΟΡ ΑΓΝΗ .

Καταβασία

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον τελοῦντες ἑορτήν οἱ θεόφρονες , τῆς ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ, δεῦτε τάς χεῖρας κροτήσωμεν , τόν ἐξ ᾿ ΑΥΤΗΣ τεχθέντα , Θεόν δοξάζοντες .

ἤ κατά ἄλλα τυπικά

Νοτίου θηρόςἐν σπλάγχνοις , παλάμας Ἰωνᾶς σταυροειδῶς διεκπετάσας , τό σωτήριον Πάθος προδιετύπου σαφῶς , ὅθεν τριήμερος ἐκδύς , τήν ὑπερκόσμιον Ἀνάστασιν ὑπεζωγράφησεν , τοῦ σαρκί προσπαγέντος , Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ , καί τριημέρῳ ἐγέρσει τόν κόσμον φωτίσαντος .

Αἴτησις ὑπό τοῦ ἱερέως

Κοντάκιον

ἦχος δ ΄Αὐτόμελον .

Ἰωακείμ καί Ἄννα , ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας , και Ἀδάμ καί Εὔα , ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου , ἠλευθερώθησαν ΑΧΡΑΝΤΕ , ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γεννήσει Σου · αὐτήν ἑορτάζει καί ὁ λαός Σου , ἐνοχῆς τῶν πταισμάτων , λυτρωθείς ἐν τῶ κράζειν Σοι · Ἡ στεῖρα τίκτει , τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ , καί τροφόν τῆς ζωῆς ἡμῶν .

Οἶκος

Ἡ προσευχή ὁμοῦ , καί στεναγμός τῆς στειρώσεως Ἰωακείμ καί Ἄννης , εὐπρόσδεκτος , καί εἰς τά ὦτα Κυρίου , ἐλήλυθεν καί ἐβλάστησεν καρπόν ζωηφόρον τῷ κόσμῳ · ὁ μέν γάρ προσευχήν ἐν τῶ ὄρει ἐτέλει , ἠ δέ ἐν παραδείσῳ ὄνειδος φέρει · ἀλλά μετά χαρᾶς , ἡ στεῖρα τίκτει , τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ , καί τροφόν τῆς ζωῆς ἠμῶν .

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τῇ Η ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνός , τό Γενέθλιον τῆς ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ἡμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ καί ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ .

Στίχοι

Πάσας ἀληθῶς , Ἄννα νικᾶς μητέρας ,

Μήτηρ ἕως ἄν Σή γένηται θυγάτηρ .

Ἐξάγαγε , πρός φῶς ΘΕΟΜΗΤΟΡΑ , ὀγδόῃ Ἄννα .

☦

Θεομητορική ἑορτή , κατά τήν ὁποίαν ἑορτάζομεν τήν Γέννησιν , τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ, τήν 8ην Σεπτεμβρίου , σταθηρά ἀκίνητη ἑορτή.

Εἶναι γνωστό ὅτι τά τέσσερα Εἀαγγέλια δέν παρέχουν πληροφορίες , δια τήν καταγωγήν καί γέννησιν τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ · Τίς ὅποιες σχετικές πληροφορίες ἔχομεν ἀπό τό ἀπόκρυφο Πρωτεὐαγγέλιο τοῦ Ἰακώβ , (2ος αἰών ) σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ἡ ΘΕΟΤΟΚΟΣ γεννήθηκε εἰς Ἱεροσόλυμα , μέ θαυματουργικό τρόπο ἀπό τήν εὐσεβῆ Ἄννα μετά ἀπό ἐκτενεῖς δεήσεις πρός τόν Θεόν , αὐτῆς καί τοῦ πιστοῦ συζύγου της Ἰωακείμ.

Ἡ Ἄννα ἦτο ἄτεκνη , γεγονός πού ἐθεωρεῖτο τότε ντροπή , εἰς τήν ἰουδαϊκή κοινωνία τῆε ἐποχῆς Της.

Εἰς τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους ἦσαν γνωστές παρόμοιες διηγήσεις διά τήν γέννηση τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ , καί ἀπό τό ἀπόκρυφο Εὐαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου.

Μετά τήν καταδίκη ἀπό την 3η Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Ἐφέσου (431) τῆς αἱρέσεως τοῦ Νεστοριανισμοῦ ,

ἡ ὁποῖα αἵρεσις , ἀπέρριπτε τήν συμμετοχήν τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ εις τό σωτηριῶδες ἔργο τοῦ Χριστοῦ , ἤρχισαν οἱ διηγήσεις αὐτές, νά ἐνστερνίζονται εἰς τήν ἐκκλησίαν, εἰς τήν συνείδησιν τῶν χριστιανῶν , και ἀπετέλεσαν τήν βάση τῶν ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΙΚ[ΩΝ ἑορτῶν .

Ἡ ἑορτή τῆς Γεννήσεως τῆςΘΕΟΤΟΚΟΥ , καθιερώθηκε διά πρώτη φορά , εἰς τό τέλος τοῦ 5ου αἰῶνος, ἤ ἀρχές τοῦ 6ου ,

εἰς τά Ἱεροσόλυμα, και ἐκεῖθεν , εἰς ὅλην τήν Χριστιανικήν ἀνατολήν .

Ἡ εἰσαγωγή της εἰς τήν Ρώμη ἔγινε εἰς τά τέλη τοῦ 7ου αἰῶνος ἀπό Έλληνες μοναχούς πού κατέφυγαν εἰς Ἰταλία μετά τούς διωγμούς τῶν Ἀράβων.

Τόν 11ον αἰῶνα , ἡ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗ ἑορτή εἶχε 'πικρατήσει εἰς ὄλην τήν χριστιανοσύνην .

Ὁ πλήρης τίτλος, ὀνομασίας τῆς ἑορτῆς εἶναι :.

Τό Γενέσιον τῆς ὙΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ἡμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ καί ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ .

Εἰς τό τέλος τῆς ἀκολουθίας ,παρατίθεται λόγος ἐγκωμιαστικός, τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός ἠμῶν , Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ , εἰς τήν ἑοτήν · δεῦτε ἀπολαύσωμεν .

Ταῖς τῆς ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ἡμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ καί ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ, πρεσβείαις Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν , ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς , ἀμήν .

Συνέχεια τῶν κανόνων ...

☦

ῴδή ζ ΄α΄κανών ὁ εἱρμός .

Βάτος ἐν ὄρει πυράφλεκτος , καί δροσοβόλος κάμινος Χαλδαϊκή , σαφῶς προγραφη Σε ΘΕΟΝΥΜΦΕ · τό γάρ θεῖον ἄϋλον ἐν ὑλικῇ γαστρί πῦρ , ἀφλέκτως ἐδέξω · διό τῷ ἐκ Σοῦ τεχθέντι , κράζομεν · εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν .

Τροπάρια

Σοῦ ταῖς ἀΰλοις ἐμφάσεσιν , ὁ νομοθέτης εἴργετο κατανοεῖν τό μέγα ΠΑΝΣΕΜΝΕ μυστήριον , μήν φρονεῖν χαμαίζηλα , συμβολικῶς παιδευόμενος ποτέ · διό ἐκπλαγείς τό θαῦμα ἔλεγεν · εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν .

Ὄρος καί Πύλην οὐράνιον , καί νοητήν Σε Κλίμακα , θεοπρεπῶς , χορός ὁ θεῖος προηγόρευσε · ἐκ Σοῦ γάρ λίθος τέτμηται , οὐχ ὑποστάς ἐγχειρίδιον ἀνδρός , καί Πύλην δι ᾿ ἧς διῆλθεν Κύριος , τῶν θαυμασίων Θεός τῶν Πατέρων ἡμῶν .

ζ ΄ῴδή , β ΄κανών ὁ εἱρμός .

Τῶν Χαλδαίων ἡ κάμινος , πυρί φλογιζομένη , ἐδροσίζετο , Πνεύματος Θεοῦ ἐπιστασίᾳ · οἱ παῖδες ὑπέψαλλον · εὐλογητός ὁ Θεός , ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν .

Τροπάρια

Ἑορτάζομεν ἌΧΡΑΝΤΕ , καί πιστῶς προσκυνοῦμεν , τήν Ἁγίαν Σου Γέννησιν , τήν ἐξ ᾿ ἐπαγγελίας · δι ᾿ ἧς ἐλυτρώθημεν , τῆς ἀρχεγόνου ἀρᾶς , ἐπιφανέντος Χριστοῦ .

Νῦν ἡ Ἄννα εὐφραίνεται , καί βοᾷ καυχωμένη · στεῖρα οὖσα γεγέννηκα , τοῦ Θεοῦ τήν Μητέρα , δι ᾿ ἧς τό κατάκριμα , τῆς Εὔας λέλυται , καί ἡ ἐν λύπαις ὠδίς .

Ὁ Ἀδάμ ἠλευθέρωται , καί ἡ Εὔα χορεύει , καί βοῶσιν ἐν πνεύματι , πρός Σέ τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ · ἐν Σοί ἐλυτρώθημεν , τῆς ἀρχεγόνου ἀρᾶς , ἐπιφανέντος Χριστοῦ .

Στεῖραι ἄγονοι σπεύσατε , ψυχαί ἠτεκνωμέναι , ὅτι Ἄννα πολύτεκνος , καί νῦν εὐφραινομένη · μητέρες χορεύσατε , σύν τῇ Μητρί τοῦ Θεοῦ , καί συναγάλλεσθε .

Δόξα Πατρί ...

Τόν Πατέρα δοξάσωμεν , τόν Υἱόν καί τό Πνεῦμα , ἐν μονάδι Θεότητος , Τριάδαν Παναγίαν , ἀχώριστον , ἄκτιστον , καί συναΐδιον , καί ὁμοούσιον .

Καί νῦν .... ΘΕΟΤΟΚίΟΝ

Σύ Θεόν Μόνη ἔτεκες , ΠΑΡΘΕΝΕ μετά τόκον · Σύ τήν φύσιν ἐκαίνισας, τῷ τόκῳ Σου ΜΑΡΙΑ · Σύ τήν Εὔαν , ἔλυσας τῆς πρωτογόνου αρᾶς , ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΟΡ ΑΓΝΗ .

Καταβασία

Οὐκ ἐλάτρευσαν , τήν κτίσιν οἱ θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα , ἀλλά πυρός ἀπειλήν ἀνδρείως πατήσαντες, χαίροντες ἔψαλλον · Ὑπερύμνητε , ὁ τῶν Πατέρων Κύριος , καί Θεός εὐλογητός εἶ .

ἤ κατά ἄλλα τυπικά

Ἔκνοον πρόσταγμα τυράννου δυσσεβοῦς , λαούς ἐκλόνησε , πνέον ἀπειλῆς καί δυσφημίας θεοστυγοῦς , ὅμως τρεῖς Παῖδας οὐκ ἐδειμάτωσε , θυμός θηριώδης , οὐ πῦρ βρόμιον , ἀλλά ἀντηχοῦντι δροσοβόλῳ πνεύματι , πυρί συνόντες ἔψαλλον · ὁ Ὑπερύμνητος, τῶν Πατέρων καί ἡμῶν , Θεός εὐλογητός σοι .

☦

η ΄ ῴδή , α ΄κανών ὁ εἱρμός .

Ἐν τῇ καμίνῳ τῆ τῶν Παίδων , προαπεικόνισας ποτέ τήν σήν Μητέρα Κύριε · ὁ γάρ τύπος τοῦ τούς πυρός ἐξείλετο , ἀφλέκτως ἐμβατεύοντας · ἥν ὑμνοῦμεν ἐμφανισθεῖσαν , διά σοῦ τοῖς πέρασι σήμερον , καί ὑπερυψοῦμεν εἰςπάντας τούς αἰῶνας .

Τροπάρια

Τῆς πρός Θεόν ἡμῶν καταλλαγῆς , ἡ προορισθεῖσα Σκηνή , τοῦ εἶναι νῦν ἁπάρχεται , τεξομένη ἡμῖν Λόγον παχύτητι , σαρκός ἐμφανιζόμενον · ὅν ὑμνοῦμεν οἱ ἐκ μή ὄντων δι ᾿ αὐτοῦ τό εἶναι λαβόντες , καί ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τούς αἰῶνας .

Ἡ τῆς στειρώσεως μεταβολή , τήν κοσμικήν τῶν ἀγαθῶν , διέλυσεν στείρωσιν , καί τρανῶς τό θαῦμα Χριστόν ὑπέδειξεν , βροτοῖς ἐπιδημήσαντα · ὅν ὑμνοῦμεν οἱ ἐκ μή ὄντως , τό εἶναι δι ᾿ αὐτοῦ λαβόντες , καί ὑπερυψοῦμεν , εἰς πάντας τούς αἰῶνας .

ῴδή η ΄ , β ΄κανών ὁ εἱρμός

Ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι , τά ὑπερῶα αὐτοῦ , ὁ τιθείς θαλάσσῃ ὅριον ψάμμον , καί συνέχων τό πᾶν , σέ ὑμνεῖ ἥλιος , σέ δοξάζει σελήνη , σοί προσφέρει ὕμνον πᾶσα ἡ κτίσις , τῷ Δημιουργῷ καί Κτίστῃ εἰς τούς αἰῶνας .

Τροπάρια

Ὁ ποιήσας παράδοξα , τῇ στειρωθείσῃ γαστρί , ὁ ἀνοίξας Ἄννης τήν ἄγονον μήτραν , καί καρπόν αὐτῇ δούς , σύ Θεός ἅγιος , σύ Υἱός εἶ τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ , σύ ἐκ Ταύτης σάρκα προσελάβου , τῆς ἀειθαλοῦς ΠΑΡΘΕΝΟΥ καί ΘΕΟΤΟΚΟΥ .

Σύ ὁ λύσας τά ἄλυτα τῆς ἀπαιδίας δεσμά ᾿ σύ ὁ δούς τῇ στείρᾳ , γόνιμον τόκον , καί καρπόν εὐκλεῆ , ἧς Υἱός γέγονας , καί βλαστός ἀνεφύης · Ἥν Μητέρα ἔσχες κατά σάρκα , ἐν τῇ πρός ἡμᾶς , οἰκτίρμον οἰκονομίᾳ .

Γεωργέ τῶν φρενῶν ἡμῶν , καί φυτουργέ τῶν ψυχῶν , σύ ὁ ἄκαρπον γῆν , εὔκαρπον δείξας · σύ τήν πάλαι ξηράν , γόνιμον εὔσταχυν , ἄρουρα καρποφόρον , ἀπειργάσω , Ἄνναν τήν ἀγίαν , Ἄχραντον καρπόν ἀνθῆσαι τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ .

Δόξα Πατρί .....

Ὦ !!! Τριάς ὑπερούσιε , μονάς συνάναρχε , σέ ὑμνεῖ καί τρέμει πληθύς Ἀγγέλων , οὐρανός καί ἡ γῆ , ἄβυσσοι φρίττουσιν , ἄνθρωποι εὐλογοῦσιν , πῦρ δουλεύει , πάντα ὑπακούει , σοί Τριάς Ἁγία , φόβῳ τά ἐν κτίσει .

Καί νῦν ...ΘΕΟΤΟΚίΟΝ

Ὦ !!! καινότατον ἄκουσμα !!! Θεός Υἱός γυναικός , καί ἀσπόρου τόκου , Ἄνανδρος Μήτηρ , καί Θεός τό τεχθέν !!! ὦ !!! φρικτόν θέαμα !!! ὦ !!! συλλήψεως ξένης τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ !!! ὦ !!! ἀφράστου τόκου !!! ὄντως ὑπέρ νοῦν , τά πάντα καί θεωρίαν .

Καταβασία

Παῖδας εὐαγεῖς ἐν τῆ καμίνῳ , ὁ τόκος τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ διεσώσατο , τότε μέν τυπούμενος , νῦν δέ ἐνεργούμενος , τήν οἰκουμένην ἅπασαν , ἀγείρει ψάλλουσαν , τόν Κυριον ὐμνεῖτε τά ἔργα , καί ὑπερυψοῦτε , εἰς πάντας τούς αἰῶνας .

ἤ κατά ἄλλα τυπικα

Αἰνοῦμεν , εὐλογοῦμεν , καί προσκυνοῦμεν τόν Κύριον · ὑμνοῦντες καί ὑπερυψοῦντες αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας .

Εὐλογεῖτε Παῖδες , τῆς Τριάδος ἰσάριθμοι , δημιουργόν Πατέρα Θεόν , ὑμνεῖτε τόν συγκταβάντα Λόγον , καί τό πῦρ εἰς δρόσον μεταποιήσαντα , καί ὐπερυψοῦτε τό πᾶσι ζωήν παρέχον , Πνεῦμα Πανάγιον , εἰς τούς αἰῶνας .

☦

Τήν ΘΕΟΤΟΚΟΝ , καί Μητέρα τοῦ φωτός , ἐν ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνομεν .

Ἡ τάξις τῆς Τήν Τιμιωτέραν ...

Κατά τήν τάξιν καί τυπικόν τῆς ἐκκλησίας μας , δέν στιχολογοῦμεν τήν ,Τήν Τιμιωτέρα ..... κατά τάς Δεσποτικάς καί ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΑΣ ἑορτάς.

παρ ᾿ ἡμῖν δέ , κατά τό ἔθος τῆς Μονῆς , σιχολογεῖται κατά τήν τάξιν κανονικῶς .

καί ἡ θ΄ῴδή , ὀ α΄κανών καί ὁ εἱρμός .

Ἡ τόν πρό ἡλίου φωστῆρα , τόν Θεόν ἐξανατείλαντα , σωματικῶς ἡμῖν ἐπιδημήσαντα , ἐκ λαγόνων ΠΑΡΘΕΝΙΚ[ΩΝ , ἀφράστως σωματώσασα , Ευλογημένη ΠΑΝΑΓΝΕ , Σέ ΘΕΟΤΟΚΕ μεγαλύνομεν .

Τροπάρια .

Ὁ τοῖς ἀπειθοῦσι λαοῖς , ἐξ ᾿ ἀκροτόμου βλύσας νάματα , τοῖς εὐπειθοῦσιν ἔθνεσιν χαρίζεται , ἐκ λαγόνων στερωτικῶν , καρπόν εἰς εὐφροσύνην ἡμῖν , Σέ ΘΕΟΜΗΤΟΡ ΑΧΡΑΝΤΕ , ἥν ἐπαξίως μεγαλύνομεν .

Τήν τῆς ἀποτόμου ἀρχαίας , ἀναιρέτιν ἀποφάσεως , καί τῆς προμήτορος τήν ἐπανόρθωσιν , τήν τοῦ γένους τῆς πρός τόν Θεόν αἰτίαν οἰκειώσεως , τήν πρός τόν Κτίστην γέφυραν , Σέ ΘΕΟΤΟΚΕ , μεγαλύνομεν .

ῴδή θ ΄ β΄κανών .....ὁ εἱρμός .

Ἀλλότριον , τῶν μητέρων ἡ Παρθενία, καί ξένον ταῖς παρθένοις ἡ παιδοποιΐα · ἐπί Σοί ΘΕΟΤΟΚΕ , ἀμφότερα ῴκονομήθη , διό Σε πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς , ἀπαύστως μακαρίζομεν .

Τροπάρια

Ἐπάξιον ΘΕΟΜΗΤΟΡ τῆς Σῆς ΑΓΝΕΙΑΣ , τόν τόκον ἐκληρώσω δι ᾿ ἐπαγελίας · τῇ ποτέ γάρ ἀκάρπῳ , θεόβλαστος καρπός ἐδόθης , διό Σε πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς , ἀπαύστως μακαρίζομεν .

Πεπλήρωται τοῦ βοῶντος ἡ προφητεία · φησί γάρ · ἀναστήσω Σκηνήν τήν πεπτωκυῖαν · τοῦ ἱεροῦ Δαυίδ , ἐν Σοί ἌΧΡΑΝΤΕ προτυπωθεῖσαν δι ᾿ ἧς ὁ σύμπας τῶν ἀνθρώπων χοῦς , εἰς σῶμα ἀνεπλάσθη Θεῷ .

Τά σπάργανα προσκυνοῦμεν Σου ΘΕΟΤΟΚΕ · δοξαζομεν τόν δόντα καρπόν τῆ πρώην στεῖρα · καί ἀνοίξαντα μήτραν τήν ἄγονον ἐκ παραδόξου , ποεῖ γάρ πάντα ὅσα βούλεται , Θεός ὤν παντεξούσιος .

Ἐβλάστησας Νυμφοτόκε Ἄννα Θεόφρον , ἐκ μήτρας παρ ᾿ ἐλπίδα , καί ἐξ ᾿ ἐπαγγελίας , Παρθενόφυτον ἄνθος , θεόφυτον Ἁγνείας κάλλος , διό σε πάντες μακαρίζομεν , ὡς ῥίζαν τῆς ζωῆς ἡμῶν .

Δόξα Πατρί ...

Ἀλλόριον τοῖς ἀνόμοις ἐστίν δοξάζειν , τήν ἄναρχονΤριάδα , Πατέρα καί Υἰόν τε , καί τό ἅγιον Πνεῦμα · τήν ἄκτιστον παντοκτρατορίαν , δι ' ἧς ὁ σύμπας κόσμος ἥδρασται , τῷ νεύματι τοῦ κράτους αὐτῆς .

Καί νῦν ... ΘΕΟΤΟΚίΟΝ

Ἐχώρησας ἐν γαστρί Σου ΠΑΡΘΕΝΟΜΗΤΟΡ , τόν ἕνα τῆς Τριάδος , Χριστόν τόν Βασιλέα , ὅν ὑμνεῖ πᾶσα κτίσις , καί τρέμουσιν οἱ ἄνω θρόνοι · αὐτόν δυσώπει ΠΑΝΣΕΒΑΣΜΙΕ , σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν .

Καταβασία

Ἅπας γηγενής , σκιρτάτω τῷ πνεύματι λαμπαδοχούμενος , πανηγυριζέτω δέ , ἀΰλων Νόων φύσις γεραίρουσα , τήν ἱεράν πανήγυριν τῆς ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ , καί βοάτω , χαίροις ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΕ ΘΕΟΤΟΚΕ ΑΓΝΗ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΕ .

ἤ κατά ἄλλα τυπικά

Μυστικῶς εἶ ΘΕΟΤΟΚΕ Παράδεισος, ἀγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν , ὑφ ᾿ οὗ τό τοῦ Σταυροῦ , ζωηφόρον ἐν γῇ , πεφυτούργηται δένδρον · δι ᾿ οὗ νῦν ὐψουμένου , προσκυνοῦντες αὐτόν Σέ μεγαλύνομεν .

Ὁ διά βρώσεως τοῦ ξύλου , τῷ γένει προσγενόμενος θάνατος , διά Σταυροῦ κατήργηται σήμερον · τῆς γάρ προμήτορος , ἡ παγγενής κατάρα διαλέλυται , τῷ βλαστῷ , τῆς ΑΓΝΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ · ἥν πᾶσαι αἱ δυνάμεις , τῶν οὐρανῶν μεγαλύνουσιν .

☦

Αἴτησις , καί Ἐξαποστειλάριον

Γυναῖκες ἀκουτίσθητε

Ἀγάλλονται τά πέρατα , τῆ οἰκουμένης σήμερον , ἐν τῇ Γεννήσει Σου ΚΟΡΗ , ΘΕΟΚΥΗΤΟΡ ΜΑΡΙΑ καί Ἀπειρόγαμε Νύμφη · ἐν ᾗ καί τῶν φυσάντων Σε τό λυπηρόν διέλυσας , τῆς ἀτεκνίας ὄνειδος , καί τῆς προμήτορος Εὔας τήν ἐν τῷ τίκτειν κατάραν .

ἕτερο ὄμοιον

Ἀδάμ ἀνακαινίσθητι , καί Εὔα μεγαλύνθητι · Προφῆται σύν Ἀποστόλοις , χορεύσατε κί δικαίοις · κοινή χαρά ἐν τῷ κόσμῳ , Ἀγέλων τε καί ἀνθρώπων , ἐκ τῶν δικαίων σήμερον , Ἰωακείμ τε καί Ἄννης , Γεννᾶται ἡ ΘΕΟΤΟΚΟΣ .

☦

Εἰς τούς αἴνους ἱστῶμεν εἰς στίχους : δ ΄, ψάλλοντες τά γ ΄ στιχηρά προσόμοια ,εἰς δ ΄

ἦχος α ΄

Ὤ !!! τοῦ παραδόξου θαύματος

Ὤ !!! τοῦ παραδόξου θαύματος !!! ἡ πηγή τῆς ζωῆς , ἐκ τῆς στείρας τίκτεται , ἡ χάρις κρπογονεῖν , λαμπρῶς ἀπάρχεται · εὐφραίνου Ἰωακείμ , τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ γεννήωρ γενόμενος · οὐκ ἔστιν ἄλλος ὠς σύ , τῶν γηγενῶν γεννητόρων θεόληπτε · ἡ γάρ ΘΕΟΔΟΧΟΣ ΚΟΡΗ τοῦ Θεοῦ τό σκήνωμα · τό Πανάγιον Ὄρος , διά Σοῦ ἡμῖν δεδώρηται . (Δίς )

Ὤ !!! τοῦ παραδόξου θαύματος !!! ὁ ἐκ στείρας καρπός , ἀναλάμψας νεύματι , τοῦ πάντων δημιουργοῦ, καί παντοκράτορος · εὐτόνως τήν κοσμικήν , τῶν ἀγαθῶν διαλέλυκεν στεείρωσιν · μητέρες σύν τῇ Μητρί , τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ χορεύσατε κράζουσαι · Κεχαριτωμένη χαῖρε , μετά Σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ , διά Σοῦ τό μέγα ἔλεος .

Στήλη σωφροσύνης ἔμψυχος καί λαμπρόν δοχεῖον , ἀποστἰλβον χάριτι , ἡ Ἄννα ἡ εὐκλεής φανεῖσα τέτοκεν · τήν πρόβολον ἀληθῶς , τῆς Παρθενίας τό θεῖον ἀπάνθισμα , τήν πάσαις παρθενικαῖς , καί παρθενίας ποθούσαις τό χάρισμα · τό τῆς Παρθενίας κάλλος , ἐμφανῶς βραβεύουσαν , καί παρέχουσα πᾶσι , τοῖς πιστοῖς τό μέγα ἔλεος .

Δόξα Πατρί...Καί νῦν ...

ἦχος πλ. β΄

Αὕτη ἡμέρα Κυρίου , ἀγαλλιᾶσθε λαοί · ἰδού γάρ τοῦ φωτός ὁ Νυμφών , καί ἡ Βίβλος τοῦ Λόγου τῆς ζωῆς , ἐκ γαστρός προελήλυθε · καί ἡ κατά ἀνατολάς Πύλη ἀποκυηθεῖσα , προσμένει τήν εἴσοδον , τοῦ Ἱερέως τοῦ μεγάλου · Μόνη καί μόνον εἰσάγουσα Χριστόν εἰς τήν οἰκουμένην , πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν .

Δόξα σοι τῷ δείξαντι τό φῶς , καί φωτίσαντι τόν κόσμον ...

καί δοξολογία μεγαλη .

Ἐκτενής ,

Πληρωτικά,

ἀπόλυσις ,

Ὥραι .

καί :

☦

Ε.΄ ΕΝ Τῌ ΘΕΙᾼ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙᾼ

Τυπικά κατά τήν τάξιν

ΨΑΛΜΟΣ ΡΒ' (102)

Ἦχος πλ. δ'

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον

Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ πάντα τὰ ἐντός μου τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ.

Τὸν εὐϊλατεύοντα πάσας τὰς ἀνομίας σου, τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου.

Τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς.

Τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν σου, ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου.

Ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ Κύριος, καὶ κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις.

Ἐγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ Μωϋσῇ, τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ τὰ θελήματα αὐτοῦ.

Οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ.

Οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν.

Ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς, ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν.

Καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ’ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν.

Καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱούς, ᾠκτείρησε Κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν, ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμῶν, ἐμνήσθη ὅτι χοῦς ἐσμεν.

Ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ, ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει.

Ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, καὶ οὐχ ὑπάρξει, καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ.

Τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος, καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν.

Καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοῖς υἱῶν, τοῖς φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ, καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς.

Κύριος ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασε τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει.

Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ Ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύϊ, ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ, τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αὐτοῦ.

Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ, οἱ ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ.

Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ, εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.

Μετά τήν αἴτησιν , ἀντί β ΄ἀντιφώνου

☦

Ἦχος β'

Δόξα...

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΕ' (I45)

Αἴνει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, αἰνέσω Κύριον ἐν τῇ ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω.

Μὴ πεποίθατε ἐπ' ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία.

Ἐξελεύσεται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ.

Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ.

Μακάριος, οὗ ὁ Θεὸς Ἰακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ.

Τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς.

Τὸν φυλάσσοντα ἀλήθειαν εἰς τὸν αἰῶνα, ποιοῦντα κρῖμα τοῖς ἀδικουμένοις, διδόντα τροφὴν τοῖς πεινῶσι.

Κύριος λύει πεπεδημένους, Κύριος σοφοῖ τυφλούς, Κύριος ἀνορθοῖ κατερραγμένους, Κύριος ἀγαπᾷ δικαίους, Κύριος φυλάσσει τοὺς προσηλύτους,

Ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλήψεται, καὶ ὁδόν ἁμαρτωλῶν ἀφανιεῖ.

Βασιλεύσει Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ Θεός σου, Σιών, εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.

Καὶ νῦν...

Ὁ μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀθάνατος ὑπάρχων, καὶ καταδεξάμενος, διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν, σαρκωθῆναι ἐκ τῆς ἁγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀτρέπτως ἐνανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστὲ ὁ Θεός, θανάτῳ θάνατον πατήσας. Εἷς ὢν τῆς ἁγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, σῶσον ἡμᾶς.

☦

Μετά τήν αἴτησιν , ἀντί γ ΄ἀντιφώνου

Οἱ μακαρισμοί , καί ἡ γ΄ὠδή ἐκ τοῦ πρώτου κανόνος , καί ἡ Ϛ΄ὠδή ἐκ τοῦ δευτέρου κανόνος .

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ

Ἦχος πλ. δ'

Ἐν τῇ βασιλείᾳ σου μνήσθητί ἡμῶν, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου ·

Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ·

Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται ·

Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν ·

Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται.

Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται .

Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται .

Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται · Τῆς Ἄννης τόν καρπόν ΜΑΡΙΑΝ σήμερον , τήν βότρυν κυήσασα ζωηφόρον , ὡς ΘΕΟΤΟΚΟΝ ἀνυμνήσωμεν , προστασίαν τε πάντων καί βοήθειαν .

Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν .

Μακάριοί ἐστε, ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς, καὶ διώξωσι, καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ' ὑμῶν, ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ .

Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς .

Δόξα Πατρί....

Καί νῦν ......ΘΕΟΤΟΚίΟΝ

Εἴσοδος καί τά λοιπά.

τό ἀπολυτίκιο τρίς, καί

Δόξα... καί νῦν , καί ἀεί....τό οντάκιον .

☦

Ἡ Τάξις τοῦ Ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος .

Προκείμενον ,ἦχος γ ΄, ῴδή τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

Μεγαλύνει ἡ ψυχή Μου τόν Κύριον , καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμα Μου ἐπί τῷ Θεῷ τῶ σωτῆρι Μου.

Στιχ : Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς Δούλης αὐτοῦ.

Πρός Φιλιππησίους Ἐπιστολῆς Παύλου τό ἀνάγνωσμα .

Ἀδελφοί , τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ,

ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ,
ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος,
καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ.
διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα,
ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων,
καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός .

Ἀλληλούϊα , ἀλληλούϊα , ἀλληλούϊα .... ἦχος πλ. β ΄ψαλμ. μδ ΄

Ἄκουσον Θύγατερ καί ἴδε , καί κλῖνον τό οὖς Σου , καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ Σου , καί ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους Σου .

Στιχ : Τό πρόσωπον Σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ Σου .

☦

Καί ἡ τάξις τοῦ Εὐαγγελίου

Κατά Λουκᾶν κεφ.: ι΄38-42 , ια ΄27-28

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἴκον αὐτῆς. καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς.

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

☦

Κοινωνικόν .

Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι , καί τό ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι .

☦

Μεγαλυνάριον

Σήμερον γεννᾶται περιφανῶς , ἐξ ᾿ ἐπαγγελίας , ἡ ΘΕΟΝΥΜΦΟΣ ΜΑΡΙΑΜ , ἡ προορισθεῖσα , Τῷ Λόγῳ πρό αἰώνων , ὑμνήσωμεν οὖν πάντες, ταύτης τήν Γέννησιν .

☦

Λόγος ἐγκωμιστικός , πανηγυρικός , εἰς τό Γενέσιον τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ .

Τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν , Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ , ἐγκωμιαστικός λόγος εἰς τό Γενέσιον , τῆς ὙΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ἡμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ καί ἈΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ .

☦

. Ἐλᾶτε ὅλα τὰ ἔθνη , κάθε ἀνθρώπινη γενιά, καὶ κάθε γλῶσσα, καὶ κάθε ἡλικία, καὶ κάθε ἀξίωμα, νὰ γιορτάσουμε μὲ ἀγαλλίαση τὴν γέννηση τῆς παγκόσμιας χαρᾶς.

Γιατὶ ἂν οἱ εἰδωλολάτρες, μὲ ψεύτικα δαιμονικὰ παραμύθια ποὺ ξεγελοῦν τὸ μυαλὸ καὶ σκοτεινιάζουν τὴν ἀλήθεια, κι᾿ ἂν ἀκόμα προσφέροντας ὅ,τι εἶχαν καὶ δὲν εἶχαν τιμοῦσαν γενέθλια βασιλιάδων, ποὺ τοὺς τυραννοῦσαν σ᾿ ὅλη τους τὴ ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει ἐμεῖς νὰ τιμοῦμε τὴν γέννηση τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἀνώρθωσε ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ποὺ ἄλλαξε τὴν λύπη τῆς πρώτης μας μητέρας, τῆς Εὔας, σὲ χαρά; Ἐκείνη ἄκουσε τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ: «Μὲ πόνους νὰ γεννᾷς τὰ παιδιά σου». Αὐτή: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη». Ἐκείνη: «Στὸν ἄνδρα σου ἡ ὑποταγή σου». Αὐτή: «Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου».

Τί ἄλλο λοιπὸν ἀπὸ λόγο νὰ προσφέρουμε στὴν Μητέρα τοῦ Λόγου; Ὅλη ἡ κτίση ἂς γιορτάσει μαζί μας κι᾿ ἂς ὑμνήσει τὸν ἁγιασμένο καρπὸ τῆς ἁγίας Ἄννας. Γιατὶ γέννησε στὸν κόσμο παντοτινὸ θησαυρὸ ἀγαθῶν, δηλ. τὴν Παναγία. Μὲ τὴν μεσολάβηση τῆς Παναγίας ὁ Πλάστης ξανάπλασε πρὸς τὸ καλύτερο ὁλόκληρη τὴν πλάση, μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ.

Γιατὶ, ἀφοῦ ὁ δημιουργικὸς Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἕνα μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἑνώθηκε συνάμα μ᾿ ὁλόκληρη τὴν πλάση, ἀφοῦ καὶ ὁ ἄνθρωπος, μετέχοντας σὲ πνεῦμα καὶ σὲ ὕλη, εἶναι σύνδεσμος ὅλης της ὁρατῆς καὶ ἀόρατης δημιουργίας. Ἂς γιορτάσουμε λοιπὸν τὴν λύση τῆς ἀνθρώπινης στειρότητας, γιατὶ πῆρε τέλος γιὰ μᾶς ἡ στέρηση τῶν ἀγαθῶν.

2. Γιὰ ποιὸ λόγο ὅμως γεννήθηκε ἡ Μητέρα καὶ Παρθένος ἀπὸ γυναίκα στείρα; Γιατὶ ἔτσι ἔπρεπε, αὐτὸ ποὺ εἶναι «τὸ μοναδικὰ καινούργιο κάτω ἀπὸ τὸν ἥλιο», ἡ βάση καὶ τ᾿ ἀποκορύφωμα τῶν θαυμάτων, ν᾿ ἀνοίξει τὸ δρόμο του μὲ θαύματα καὶ σιγὰ-σιγὰ ἀπὸ τὰ πιὸ ταπεινὰ νάρθουν τὰ πιὸ μεγάλα.

Ὑπάρχει ὅμως κι ἄλλος λόγος πιὸ ὑψηλὸς καὶ πιὸ θεϊκός. Ἡ φύση, νικημένη ἀπὸ τὴ χάρη, στεκόταν φοβισμένη· δὲν εἶχε τὸ θάρρος καὶ τὴ δύναμη νὰ προχωρήσει αὐτὴ πρώτη. Ὅταν λοιπὸν ἐπρόκειτο νὰ γεννηθεῖ ἡ Θεοτόκος – Παρθένος ἀπὸ τὴν Ἄννα, δὲν τολμοῦσε ἡ φύση νὰ καρποφορήσει πρὶν ἀπὸ τὴ χάρη, ἀλλὰ ἔμενε ἄκαρπη, μέχρις ὅτου βλαστήσει ἡ χάρη τὸν καρπό. Ἔτσι ἔπρεπε, νὰ γεννηθεῖ πρωτότοκη ἐκείνη, ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν «πρωτότοκο ὅλης της δημιουργίας», ποὺ «ὅλα σ᾿ αὐτὸν χρωστοῦν τὴν ὕπαρξή τους».
Καλότυχο ζευγάρι, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, ὅλη ἡ κτίση σᾶς εὐγνωμονεῖ. Γιατὶ μὲ τὴ μεσολάβησή σας δώρισε ἡ πλάση στὸ Δημιουργὸ τὸ πιὸ ὑπέροχο ἀπ᾿ ὅλα τὰ δῶρα· πολυσέβαστη Μητέρα, μοναδική, ἄξια τοῦ Πλάστη. Εὐλογημένος εἶσαι Ἰωακείμ, ἀπ᾿ ὅπου βγῆκε τὸ ἀκηλίδωτο σπέρμα. Θαυμαστὴ μήτρα τῆς Ἄννας, ποὺ μέσα της ἀναπτύχθηκε σιγὰ-σιγά, σχηματίσθηκε καὶ γεννήθηκε πανάγιο βρέφος. Γαστέρα, ποὺ κυοφόρησες μέσα σου τὸν ἔμψυχο οὐρανό, πλατύτερο ἀπὸ τὴν ἀπεραντοσύνη τῶν οὐρανῶν. Ἁλώνι, ποὺ κράτησες ἐπάνω σου τὴ θημωνιὰ τοῦ ζωοποιοῦ σιταριοῦ, ὅπως τὸ δήλωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Ἂν δὲν πέσει ὁ κόκκος τοῦ σιταριοῦ στὴ γῆ καὶ πεθάνει, παραμένει ὁλομόναχος». Μαστοὶ ποὺ θηλάσατε ἐκείνη, ποὺ ἔθρεψε τὸν τροφοδότη τοῦ κόσμου. Θαυμάτων θαύματα καὶ παραδόξων παράδοξα.

Γιατὶ ἔτσι ἔπρεπε, ν᾿ ἀνοίξει μὲ τὰ θαύματα ὁ δρόμος, ἀπ᾿ ὅπου μὲ τρόπο ἀνέκφραστο, ἀπὸ ἀγάπη, κατέβηκε κοντά μας ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σαρκωθεῖ.
Ἀλλὰ πῶς νὰ προχωρήσω περισσότερο; Τὸ μυαλό μου σαστίζει, φόβος καὶ λαχτάρα μὲ κυριεύουν. Ἡ καρδιά μου χτυπάει καὶ ἡ γλώσσα μου δέθηκε. Δὲν ἀντέχω στὴ χαρά, μὲ καταβάλλουν τὰ θαύματα, ὁ πόθος μὲ γεμίζει ἐνθουσιασμό. Ἂς νικήσει λοιπὸν ὁ πόθος, ἂς ὑποχωρήσει ὁ φόβος, ἂς τραγουδήσει ἡ κιθάρα τοῦ Πνεύματος: «Ἂς χαροῦν οἱ οὐρανοὶ κι᾿ ἂς πηδήσει ἀπ᾿ τὴ χαρά της ἡ γῆ».

3. Σήμερα ἀνοίγονται οἱ πύλες τῆς στειρώσεως, καὶ παρουσιάζεται θεϊκή, παρθενικὴ πύλη, ποὺ ἀπὸ μέσα της θὰ περάσει καὶ θὰ μπεῖ στὴν οἰκουμένη «σωματικὰ» ὁ Θεός, ποὺ βρίσκεται πέρα ἀπ᾿ ὅλα τὰ ὄντα, ὅπως λέει ὁ Παῦλος, ὁ ἀκροατὴς τῶν ἀνέκφραστων μυστικῶν. Σήμερα ἀπὸ τὴ ρίζα τοῦ Ἰεσσαὶ ξεφύτρωσε κλωνάρι, ποὺ πάνω του βλάστησε γιὰ χάρη τοῦ κόσμου θεοϋπόστατο ἄνθος.
Σήμερα ἀπὸ τὴ γήινη φύση ἔφτιαξε οὐρανὸ πάνω στὴ γῆ, ἐκεῖνος ποὺ ἄλλοτε παλιὰ δημιούργησε μέσα ἀπὸ τὰ νερὰ τὸ στερέωμα καὶ τὸ ἀνέβασε στὰ ὕψη.

Κι᾿ ἀληθινὰ ὁ οὐρανὸς αὐτὸς εἶναι πολὺ πιὸ θεϊκὸς καὶ πολὺ πιὸ καταπληκτικὸς ἀπὸ τὸν πρῶτο. Γιατὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιούργησε στὸν πρῶτο οὐρανὸ τὸν ἥλιο, θὰ ἀνατείλει ὁ Ἴδιος στὸ δεύτερο οὐρανό, ἥλιος δικαιοσύνης. Ἔχει δύο φύσεις, κι ἂς λυσσομανοῦν οἱ Ἀκέφαλοι· ἕνα πρόσωπο, μία ὑπόσταση, κι ἂς σκάσουν ἀπ᾿ τὸ κακό τους οἱ Νεστόριοι.

Τὸ ἄναρχο φῶς, ποὺ ἔχει τὴν προαιώνια ὕπαρξή του ἀπὸ ἄναρχο φῶς, τὸ ἄυλο καὶ ἀσώματο, παίρνει σῶμα ἀπὸ γυναίκα καὶ «σὰν νυμφίος βγαίνει ἀπὸ νυφικὸ δωμάτιο», καί, μ᾿ ὅλο ποὺ εἶναι Θεός, γίνεται ἔπειτα γήινος ἄνθρωπος. Σὰν «γίγαντας» θὰ τρέξει μὲ χαρὰ τὸν δρόμο τῆς δικῆς μας ζωῆς, καὶ μέσα ἀπὸ τὰ πάθη θὰ προχωρήσει γιὰ νὰ πεθάνει καὶ νὰ δέσει τὸν ἰσχυρό, τὸ διάβολο, καὶ νὰ τοῦ ἁρπάξει τὴν περιουσία, τὴν ἀνθρώπινη φύση μας, καὶ νὰ ξαναφέρει στὴν οὐράνια γῆ τὸ χαμένο πρόβατο.

Σήμερα ὁ «γιὸς τοῦ μαραγκοῦ», ὁ παντεχνίτης Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ χάρη σ᾿ Αὐτὸν ὁ Πατέρας δημιούργησε τὰ πάντα, τὸ δυνατὸ χέρι τοῦ μεγάλου Θεοῦ, ἔχοντας, μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σὰν δάχτυλά του, ἀκονίσει τὸ στομωμένο σκεπάρνι τῆς φύσεως, ἐφτίαξε γιὰ τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἔμψυχη σκάλα, ποὺ ἡ βάση της στηρίζεται πάνω στὴ γῆ καὶ τὸ κεφάλι της ἀκουμπάει στὸν οὐρανό, ποὺ πάνω της ἀναπαύεται ὁ Θεός, ποὺ τὴν εἰκόνα της ἀντίκρισε ὁ Ἰακώβ.

Ἀπ᾿ αὐτὴ ἀφοῦ κατέβηκε, χωρὶς νὰ μετακινηθεῖ ἀπὸ τὴ θέση του ὁ Θεός, πιὸ σωστὰ ἀφοῦ ταπεινώθηκε, «φανερώθηκε πάνω στὴ γῆ» καὶ συναναστράφηκε μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Αὐτὰ ὅλα λοιπὸν σημαίνουν ἡ κατάβαση, ἡ συγκαταβατικὴ ταπείνωση, ἡ πολιτεία του πάνω στὴ γῆ, τὴν πιὸ βαθιὰ γνώση, ποὺ δόθηκε στοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. Πάνω στὴ γῆ στηρίχθηκε ἡ νοητὴ σκάλα, ἡ Παρθένος· γιατὶ γεννήθηκε ἀπὸ τὴ γῆ· καὶ ἡ κεφαλή της φθάνει στὸν οὐρανό. Ἡ κεφαλή, βέβαια, κάθε γυναίκας εἶναι ὁ ἄνδρας· γιὰ τὴν Παρθένο ὅμως μία καὶ δὲν γνώρισε ἄνδρα, ἔγινε κεφαλή της ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας, ἀφοῦ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔκανε συμφωνία μὲ τὴν Παρθένο κι ἀφοῦ ἔστειλε σὰν κάποιο θεϊκὸ πνευματικὸ σπόρο, τὸ Υἱὸ καὶ Λόγο του, τὴν παντοδύναμη δύναμή Του.

Πραγματικὰ μὲ τὸ εὐλογημένο θέλημα τοῦ Πατέρα, ἔγινε ὑπερφυσικά, χωρὶς μεταβολή, ὁ Λόγος σάρκα, ὄχι μὲ φυσικὴ ἕνωση, ἀλλὰ ξεπερνώντας τοὺς νόμους τῆς φύσεως, ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία καὶ «κατασκήνωσε ἀνάμεσά μας». Γιατὶ ἡ ἕνωση τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς ἀνθρώπους γίνεται μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. «Ὅποιος μπορεῖ ἂς τὸ καταλάβει. Ὅποιος ἔχει αὐτιά, ἂς ἀκούσει». Ἂς ξεφύγουμε ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες σκέψεις. Ἄνθρωποί μου, ἡ θεότητα εἶναι ἀπαθής, δὲν παθαίνει ἀλλοιώσεις.

Ἐκεῖνος ποὺ τὴν πρώτη φορὰ γέννησε ἀναλλοίωτα μὲ τρόπο φυσικό, γεννάει ἀναλλοίωτα τὸν ἴδιο Υἱὸ γιὰ δεύτερη φορὰ μὲ «κατὰ θεία οἰκονομία». Καὶ εἶναι μάρτυρας ὁ Δαβίδ, ὁ προπάτορας τοῦ Θεοῦ, λέγοντας: «Ὁ Κύριος εἶπε σὲ μένα. Ἐσὺ εἶσαι Υἱός μου, ἐγὼ σήμερα σὲ γέννησα». Αὐτὴ ἡ λέξη «σήμερα» δὲν ἔχει θέση στὴν προαιώνια γέννηση, γιατὶ ἡ γέννηση ἐκείνη βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ χρόνο.

4. Σήμερα χτίζεται ἡ πύλη ποὺ κοιτάει στὴν ἀνατολή, ἀπ᾿ ὅπου ὁ Χριστὸς «θὰ μπεῖ καὶ θὰ βγεῖ», ἀφήνοντας τὴν κλεισμένη· στὴν πύλη αὐτὴ ὁ Χριστὸς εἶναι «ἡ θύρα τῶν προβάτων». «Ἀνατολὴ» εἶναι τὸ ὄνομα Ἐκείνου, ποὺ μᾶς ὁδήγησε κοντὰ στὸν ἀρχιφωτο Πατέρα. Σήμερα φύσηξαν χαρᾶς πνοές, προμηνύματα τῆς παγκόσμιας Χαρᾶς.

Ἂς χαμογελᾶ πάνω ὁ οὐρανός, κι᾿ ἂς πηδᾶ ἀπ᾿ τὴ χαρὰ τῆς κάτω ἡ γῆ, ἂς πάλλεται ἡ θάλασσα τοῦ κόσμου. Μέσα της γεννιέται τὸ κογχύλι, τὸ στρείδι, ποὺ μὲ τὴν ἀστραπὴ τοῦ Θεοῦ ἀπ᾿ τὰ οὐράνια θὰ συλλάβει στὰ σπλάχνα του, καὶ θὰ γεννήσει τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, τὸν Χριστό.

Ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ στρείδι θὰ βγεῖ ὁ «δοξασμένος βασιλιάς», ντυμένος τὴν πορφύρα τῆς σάρκας, ποὺ ἀφοῦ ἐπισκεφθεῖ τοὺς αἰχμαλώτους θὰ διακηρύξει τὴν ἀπελευθέρωσή τους. Ἂς πηδᾶ ἀπ᾿ τὴ χαρά της ἡ φύση· γεννιέται ἡ ἀμνάδα, ἡ προβατίνα, ποὺ ἀπ᾿ αὐτὴν ὁ βοσκὸς θὰ ντύσει τὸ πρόβατο, καὶ θὰ ξεσχίσει τὸ ροῦχο τῆς παλιᾶς θανατικῆς καταδίκης μας. Ἂς χορεύει ἡ παρθενία, ἀφοῦ γεννήθηκε ὅπως εἶπε ὁ Ἡσαΐας παρθένος, ποὺ θὰ «συλλάβει στὴν κοιλιά της καὶ θὰ γεννήσει υἱό, ποὺ θὰ τοῦ δώσουν τὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ», ποὺ σημαίνει «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας». «Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας», μάθετε τὸ καλὰ Νεστόριοι κι᾿ ἀναγνωρίστε τὴν ἥττα σας. «Εἶν᾿ ὁ Θεὸς μαζί μας» ! Ὄχι ἄγγελος, ὄχι ἀπεσταλμένος, ἀλλὰ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος θἄρθει καὶ θὰ μᾶς σώσει.

«Εὐλογημένος Αὐτὸς ποὺ ἔρχεται στ᾿ ὄνομα τοῦ Θεοῦ· ὁ Κύριος παρουσιάσθηκε μπροστά μας». Ἂς γιορτάσουμε γιὰ τὴ γέννηση τῆς Θεοτόκου. Χαμογέλασε Ἄννα, «στείρα ποὺ δὲν γεννοῦσες, ξέσπασε σὲ κραυγὲς χαρᾶς, ξεφώνισε, σὺ ποὺ δὲν δοκίμαζες τῆς γέννας πόνους».

Πήδησε ἀπ᾿ τὴ χαρά σου Ἰωακείμ, ἀπὸ τὴ θυγατέρα σου «γεννήθηκε τὸ παιδί μας», ὁ υἱὸς ποὺ μᾶς δόθηκε δῶρο καὶ τ᾿ ὄνομά του λέγεται «Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος, δηλ. ἀγγελιοφόρος ποὺ φέρνει τὸ μεγάλο θέλημα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου, Θεὸς δυνατός», ἡ σωτηρία ὅλου του κόσμου.

Ἂς ντροπιαστεῖ ὁ Νεστόριος, κι ἂς κλείσει μὲ τὸ χέρι του τὸ στόμα. Τὸ παιδὶ εἶναι Θεός, πῶς δὲν θάναι Θεοτόκος αὐτὴ ποὺ τὸ γέννησε; «Ἂν κάποιος δὲν ἀναγνωρίζει τὴν ἁγία Παρθένο ὡς Θεοτόκο, βρίσκεται χωρισμένος ἀπ᾿ τὸν Θεό». Αὐτὰ δὲν εἶναι δικά μου λόγια, ἂν καὶ τὰ λέω ἐγώ. Τὰ πῆρα, θεολογικὴ κληρονομιά, ἀπὸ τὸν πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Θεολόγο Γρηγόριο.

5. Καλότυχο ζευγάρι, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, κι ἀληθινὰ ἁγνότατο. Ἀπ᾿ τὸν καρπὸ τῶν σπλάγχνων σας γίνατε γνωστοί, καθὼς εἶπε ὁ Κύριος κάπου: «Θὰ τοὺς γνωρίσετε καλὰ ἀπὸ τοὺς καρποὺς ποὺ θὰ κάνουν». Μὲ τὴ ζωή σας δώσατε χαρὰ στὸ Θεὸ καὶ γίνατε ἄξιοι τῆς κόρης ποὺ γεννήσατε.

Ζώντας τὴ ζωή σας μὲ ἁγνότητα καὶ ἁγιότητα καρποφορήσατε τὸ στολίδι τῆς παρθενίας, παρθένο προτοῦ νὰ γεννήσει, παρθένο τὴν ὥρα ποὺ γεννοῦσε, καὶ παρθένο ἀφοῦ γέννησε, τὴ μοναδικὴ ποὺ μένει καὶ σὲ νοῦ καὶ σὲ ψυχὴ καὶ σὲ σῶμα πάντοτε παρθένος.

Ἔτσι ἔπρεπε νὰ γίνει, ἡ παρθένος ποὺ βλάστησε ἀπ᾿ τὴ δική σας ἁγνότητα νὰ γεννήσει σωματικὰ τὸ μονάκριβο, μονογέννητο φῶς, μὲ τὴν εὐδοκία ἐκείνου ποὺ τὸ γέννησε ἀσώματα. Φῶς ποὺ δὲν γεννάει, ἀλλὰ πάντοτε γεννιέται ἀπὸ φῶς, ποὺ ἡ γέννηση εἶναι ἡ ξεχωριστὴ προσωπική του ἰδιότητα. Σὲ πόσα θαύματα καὶ σὲ πόσες συμφωνίες ἔγινε ἐργαστήριο αὐτὴ ἡ Κόρη!

Ἀφοῦ γεννήθηκε ἀπὸ στείρα, γέννησε μὲ τρόπο παρθενικὸ Ἐκεῖνον, ποὺ ἕνωσε θεότητα καὶ ἀνθρωπότητα, πόνο καὶ ἀπάθεια, τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατο, γιὰ νὰ νικηθεῖ ἔτσι σ᾿ ὅλα τὸ χειρότερο ἀπὸ τὸ καλύτερο. Κι᾿ ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴ δική μου σωτηρία, Δέσποτα. Τόσο πολὺ μ᾿ ἀγάπησες, ὥστε μ᾿ ἔσωσες ὄχι μὲ ἀγγέλους, οὔτε μὲ κάποιο ἄλλο δημιούργημα, ἀλλὰ ὅπως ἀκριβῶς ἐσὺ ὁ ἴδιος μὲ ἔπλασες τὴν πρώτη φορά, ἔτσι πάλι ἐσὺ ὁ ἴδιος ἐργάσθηκες καὶ γιὰ τὴν ἀνάπλασή μου.

Γι᾿ αὐτὸ χορεύω καὶ λέω μεγάλα λόγια καὶ νιώθω μεγάλη χαρά, καὶ ξαναγυρίζω πάλι πίσω στὴ πηγὴ τῶν θαυμάτων καὶ πλημμυρισμένος μὲ τὸ νάμα τῆς εὐθυμίας, ἁρπάζω τὴν κιθάρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ θεϊκὸ ὕμνο τραγουδῶ στὴ γέννησή της.
Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, ζευγάρι λογικὰ τρυγόνια σωφρονέστατο! Ἐσεῖς, μὲ τὸ νὰ κρατήσετε τὸ φυσικὸ νόμο τῆς σωφροσύνης, ἀξιωθήκατε μὲ δῶρα ὑπερφυσικά· γεννήσατε τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀνέγγιχτη ἀπὸ ἄνδρα.

Ἐσεῖς, ἀφοῦ ζήσατε μὲ εὐσέβεια καὶ ὁσιότητα μέσα στὰ ὅρια τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, γεννήσατε τὴν ἀνώτερη ἀπὸ ἀγγέλους Κόρη, τὴν Κυρία τῶν ἀγγέλων.

Ὦ Κόρη, πανέμορφη καὶ γλυκύτατη. Κρίνο ποὺ ξεφύτρωσες ἀνάμεσα στ᾿ ἀγκάθια, ἀπὸ τὴν πιὸ εὐγενικὴ καὶ βασιλικὴ ρίζα τοῦ Δαβίδ. Χάρη σὲ Σένα, Παρθένε, πλουτίσθηκε ἡ βασιλεία μὲ τὴν ἱεροσύνη. Χάρη σὲ Σένα μετακινήθηκε ὁ νόμος καὶ ἀνακαλύφθηκε τὸ πνεῦμα, ποὺ κρυβότανε κάτω ἀπὸ τὸ γράμμα, ἀφοῦ ἡ ἱερατικὴ ἐξουσία πέρασε ἀπὸ τὴ λευιτικὴ στὴ δαβιτικὴ φυλή. Ρόδο (τριαντάφυλλο), ποὺ ξεφύτρωσες μέσα ἀπὸ τ᾿ ἀγκάθια τῶν Ἰουδαίων, καὶ πλημμύρισες μὲ τὸ θεϊκό σου ἄρωμα τὰ σύμπαντα. Κόρη τοῦ Ἀδὰμ καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Εὐλογημένη ἡ μέση καὶ τὰ σπλάγχνα ἀπ᾿ ὅπου βλάστησες. Εὐλογημένη ἡ ἀγκαλιὰ ποὺ σὲ κράτησε καὶ τὰ χείλη ποὺ ἀπολαύσανε τὰ ἁγνά σου φιλιά, δηλ. τὰ χείλη τῶν γονιῶν σου μονάχα, γιὰ νὰ μείνεις πάντοτε, σ᾿ ὅλα παρθένος.

6. Σήμερα ἀρχίζει ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου. «Δοξολογῆστε τὸν Κύριο ὅλη ἡ γῆ, τραγουδῆστε καὶ χορέψτε καὶ παῖξτε τὰ ὄργανα»!

Φωνάξτε δυνατά, φωνάξτε, μὴ φοβάστε, γιὰ χάρη μας γεννήθηκε ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ στὴν ἁγία Προβατικὴ Πύλη, ἀπ᾿ ὅπου καταδέχθηκε νὰ γεννηθεῖ ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ πῆρε πάνω του τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου.
Σκιρτῆστε βουνά, λογικὲς φύσεις, ποὺ μὲ λαχτάρα ὑψώνεστε στὶς κορυφὲς τῆς πνευματικῆς θεωρίας.

Γεννιέται τὸ ἀστραποβόλο ὅρος τοῦ Κυρίου, ποὺ ξεπερνᾶ κάθε ἀγγελικὸ ὄρος καὶ κάθε ἀνθρώπινη μεγαλοσύνη, ἀπ᾿ ὅπου εὐδόκησε ν᾿ ἀποκοπεῖ σωματικὰ τὸ ἀχειροποίητο ἀγκωνάρι, ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, ὁ Χριστός, ἡ μία ὑπόσταση, ποὺ ἕνωσε τὰ πρὶν χωρισμένα, τὴν θεότητα καὶ τὴν ἀνθρωπότητα, τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τὸ σαρκικὸ Ἰσραὴλ σ᾿ ἕνα καὶ μόνο πνευματικὸ Ἰσραήλ. «Ὄρος τοῦ Θεοῦ, γεμάτο ἀπὸ δῶρα, γεμάτο πλούτη, πλούσιο ὅρος, τὸ ὄρος ποὺ πάνω του καταδέχθηκε νὰ κατοικεῖ ὁ Θεός».

Τὸ «ἅρμα τοῦ Θεοῦ» ἀγγελοκυκλωμένο μὲ χίλιες – μυριάδες θεοχαριτωμένα χερουβὶμ καὶ σεραφίμ. Ἡ πανάγια κορυφή, ποὺ ξεπερνάει τὸ Σινᾶ, ποὺ δὲν σκεπάζει καπνὸς καὶ σκοτεινιά, θύελλα καὶ τρομερὴ φωτιά, ἀλλὰ ἡ ἀστραφτερὴ λάμψη τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Στὸ Σινᾶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγραψε, μὲ δάχτυλο τὸ Πνεῦμα, νόμο σὲ πέτρινες πλάκες.

Στὴν Παρθένο Μαρία μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μὲ τὸ αἷμα της σαρκώθηκε αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ παρέδωσε λυτρωτικὸ φάρμακο γιὰ τὴ δική μας φύση τὸν Ἑαυτό του.

Ἐκεῖ στὴν ἔρημο τὸ μάννα. Ἐδῶ στὴν Παναγία Αὐτός, ποὺ ἔδωσε τὴ γλυκύτητα στὸ μάννα. Ἂς σκύψει τὸ κεφάλι ἡ περίφημη σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου, ποὺ ἔφτιαξε στὴν ἔρημο ὁ Μωυσῆς, ἀπὸ πολύτιμα καὶ λογιῶν – λογιῶν ὑλικά, καὶ πρὶν ἀπ᾿ αὐτὴ ἡ σκηνὴ τοῦ πατριάρχη Ἀβραάμ, μπροστὰ στὴν ἔμψυχη καὶ λογικὴ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἔμψυχη αὐτὴ σκηνή, ἡ Παναγία, ὑποδέχθηκε ὄχι ἐνέργεια Θεοῦ, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ τὸ ἴδιο τὸ Πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ. Ἂς νιώσουν καλὰ πὼς σὲ τίποτα δὲν μποροῦν νὰ συγκριθοῦν μαζί της ἡ «χρυσοσκέπαστη σ᾿ ὅλα της κιβωτὸς» καὶ ἡ χρυσὴ στάμνα ποὺ εἶχε τὸ μάννα καὶ ἡ ἑπτάφωτη λυχνία καὶ ἡ χρυσὴ τράπεζα τῆς προθέσεως κι ὅλα τ᾿ ἄλλα τὰ παλιά. Τὴν τιμή τους τὴν ἔπαιρναν ἀπὸ τὴν Παρθένο ποὺ προεικόνιζαν, σὰν σκιὲς τοῦ ἀληθινοῦ προτύπου.

7. Σήμερα καινούργιο βιβλίο ἑτοίμασε ὁ Λόγος – Θεός, ποὺ ἔπλασε τὰ πάντα καὶ ποὺ ἀνάβλυσε ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ Πατέρα, γιὰ νὰ γραφτεῖ ὁ ἴδιος μέσα σ᾿ αὐτὸ σὰν μὲ κοντύλι, μὲ τὴ γλώσσα τοῦ Θεοῦ, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

Βιβλίο ποὺ δόθηκε σὲ γραμματισμένο ἄνδρα, καὶ δὲν τὸ διάβασε. Ὁ Ἰωσὴφ δὲν γνώρισε τὴν Μαρία οὔτε τὴ δύναμη τοῦ μυστηρίου, ποὺ ἔκρυβε μέσα της. Παναγία Κόρη τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας, ποὺ ξέφυγες ἀπαρατήρητη ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἐξουσίες, καὶ τὰ φλογερὰ βέλη τοῦ πονηροῦ, ποὺ πέρασες τὴ ζωή σου στὸ νυφικὸ θάλαμο τοῦ Πνεύματος, καὶ κρατήθηκες ἀνέγγιχτη γιὰ νὰ γίνεις νύφη Θεοῦ, καὶ Μητέρα τοῦ ἀληθινοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Παναγία Κόρη, ποὺ φανερώθηκες πάνω στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας καὶ γέμισες φόβο τὶς δυνάμεις ποὺ ἀποστάτησαν ἀπὸ τὸν Θεό.

Παναγία Κόρη, τὴν ὥρα ποὺ θήλαζες τὸ γάλα σὲ περιτριγύριζαν οἱ ἄγγελοι. Κόρη ἀγαπημένη ἀπὸ τὸν Θεό, δόξα σ᾿ αὐτοὺς ποὺ σὲ γέννησαν.

Θὰ Σὲ μακαρίζουν οἱ γενεὲς τῶν γενεῶν, ὅπως στ᾿ ἀλήθεια τὸ εἶπες προφητικά.

Κόρη ἄξια του Θεοῦ, ἡ ὀμορφιὰ τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ἡ ἐπανόρθωση τῆς πρώτης μας μητέρας τῆς Εὔας. Μὲ τὴ γέννησή σου ἀναστήθηκε ἡ πεσμένη.

Ἀστραποβόλημα τῶν γυναικῶν. Ἂν ἡ πρώτη Εὔα, μπαίνοντας στὴ ὑπηρεσία τοῦ φιδιοῦ ἐναντίον τοῦ πρώτου μας πατέρα, τοῦ Ἀδάμ, ἔπεσε στὴν παράβαση, κι ἔτσι «ἦρθε στὸν κόσμο μας ὁ θάνατος», ἡ Μαρία ὑπηρετώντας μὲ ὑποταγὴ τὴ θεία βουλή, ξεγέλασε τὸ φίδι ποὺ μᾶς ξεγέλασε κι ἔφερε στὸν κόσμο τὴν ἀφθαρσία.
Ἀειπάρθενε Κόρη, ποὺ παιδοποίησες, χωρὶς νὰ ἔχεις ἀνάγκη ἀπὸ ἄνδρα, ἀφοῦ αὐτὸς ποὺ γέννησες ἔχει πατέρα αἰώνιο. Κόρη, γέννημα τῆς γῆς, ποὺ βάσταξες στὴ θεομητορική σου ἀγκαλιὰ τὸν Πλάστη.

Οἱ αἰῶνες παράβγαιναν στὸ τρέξιμο ποιὸς θὰ πρωτοπρολάβει νὰ καυχηθεῖ γιὰ τὴ γέννησή σου. Ἀλλὰ ἡ προκαθορισμένη ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐφτίαξε καὶ τοὺς αἰῶνες, νίκησε τὸ συναγωνισμὸ τῶν αἰώνων κι ἔγιναν οἱ τελευταῖοι αἰῶνες πρῶτοι, ἐκεῖνοι ποὺ τοὺς ἔλαχε νὰ γεννηθεῖς σ᾿ αὐτούς.

Εἶσαι πραγματικὰ ἡ πιὸ πολύτιμη ἀπ᾿ ὅλη τὴν πλάση, γιατὶ μόνο ἀπὸ σένα πῆρε μικρὸ μέρος ὁ Πλάστης τὶς ἀπαρχὲς τῆς δικῆς μας φύσεως. Σάρκα Του ἔγινε ἡ σάρκα σου, καὶ αἷμα Του τὸ αἷμα σου, καὶ γάλα ἀπὸ σένα θήλασε ὁ Θεός, κι ἑνώθηκαν τὰ χείλη σου μὲ τοῦ Θεοῦ τὰ χείλη.

Ἀκατανόητα κι ἀνείπωτα θαύματα. Ὁ Θεὸς τῶν ὅλων προγνώρισε ὅτι ἐσὺ ἄξια θὰ γίνεις τῆς ἀγάπης Του καὶ σ᾿ ἀγάπησε, κι ἀπὸ ἀγάπη σὲ προόρισε, καὶ «στοὺς στερνοὺς καιροὺς» σ᾿ ἔφερε στὸ φῶς καὶ σ᾿ ἀνάδειξε μητέρα καὶ τροφὸ τοῦ δικοῦ Του Υἱοῦ καὶ Λόγου.

8. Λέγουν πὼς τὰ ἀντίθετα γιατρεύουν τ᾿ ἀντίθετά τους, μὰ δὲν μπορεῖ τ᾿ ἀντίθετα καὶ νὰ γεννοῦν τ᾿ ἀντίθετά τους. Μολονότι κάθε πλάσμα ὑφαίνει αὐτό, ποὺ ἀπὸ τὴ φύση τοῦ εἶναι, ἀντιμετωπίζοντας τ᾿ ἀντίθετά του – τὸ κατορθώνει βέβαια ἀπ᾿ τὸν πλοῦτο τῆς δύναμης ποὺ κλείνει μέσα στὴ φύση του.

Κι ὅπως ἀκριβῶς «ἡ ἁμαρτία χρησιμοποίησε τὸ καλό, τὴν ἐντολὴ τοῦ Νόμου, γιὰ τὸν θάνατό μου, κι ἔγινε ὑπερβολικὰ ἁμαρτωλή», ἔτσι κι ὁ αἴτιος τῶν καλῶν, ὁ Θεός, μέσα ἀπὸ τ᾿ ἀντίθετό τους, τὸν θάνατο, κατεργάζεται γιὰ μᾶς τὸ καλό, ποὺ τοῦ εἶναι φυσικό. «Ἐπειδὴ ὅπου πλήθυνε ἡ ἁμαρτία, περίσσεψε ἡ χάρη».

Ἂν εἴχαμε φυλάξει τὴν πρώτη μας κοινὴ ζωὴ μὲ τὸν Θεό, δὲν θὰ ἀξιωνόμαστε τὴν πιὸ μεγάλη καὶ τὴν πιὸ θαυμαστὴ ζωὴ μαζί Του.

Τώρα ὅμως μὲ τὴν ἁμαρτία, κριθήκαμε ἀνάξιοί της πρώτης μας κοινῆς ζωῆς μὲ τὸν Θεό, γιατὶ δὲν κρατήσαμε τὸ δῶρο, ποὺ μᾶς δόθηκε. Ἀλλὰ μὲ τὴν συμπάθεια τοῦ Θεοῦ ἐλεηθήκαμε καὶ μᾶς πῆρε πάνω του καὶ μᾶς ἔκανε σάρκα Του, γιὰ νὰ γίνει πιὸ σίγουρη ἡ κοινὴ ζωὴ μαζί Του. Γιατὶ Αὐτὸς ποὺ μᾶς ἀγκάλιασε καὶ μᾶς ἔκανε σάρκα Του ἔχει τὴ δύναμη νὰ κρατήσει ἀδιάσπαστη τὴν ἕνωση.

Ἐπειδὴ δηλαδὴ ὁλόκληρη ἡ γῆ ἔγινε πόρνη καὶ γέννα τέκνα πορνείας, γιαυτὸ κι ὁ λαὸς τοῦ Κυρίου «πλανήθηκε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς πορνείας», μακριὰ ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ Θεό του, ποὺ τὸν ἔκανε λαὸ δικό του μὲ «δυνατὸ χέρι καὶ ψηλὸ βραχίονα», καὶ ποὺ τὸν ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τῆς σκλαβιᾶς τοῦ Φαραώ, καὶ τὸν πέρασε μέσα ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα, καὶ τὸν ὁδήγησε «μὲ νεφέλη τὴν ἡμέρα καὶ στήλη φωτιᾶς κάθε νύχτα». Καὶ πῆρε στροφὴ ἡ καρδιά τους γιὰ τὴν Αἴγυπτο. Κι ἔγινε ὁ λαὸς τοῦ Κυρίου «μὴ λαὸς τοῦ Κυρίου», κι᾿ αὐτὸς ποὺ ἐλεήθηκε, ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐλεήθηκε, κι αὐτὸς ποὺ ἀγαπήθηκε, ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἀγαπήθηκε.

Γι᾿ αὐτὸ γεννιέται τώρα Παρθένος, ἀντίπαλος τῆς προγονικῆς πορνείας κι ἀρραβωνιάζεται μὲ τὸ Θεὸ τὸν ἴδιο, καὶ γεννᾶ τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ.

Καὶ γίνεται λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἦταν πρῶτα λαὸς τοῦ Θεοῦ κι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἦταν ἐλεημένος ἐλεήθηκε, κι ὁ μὴ ἀγαπημένος ἀγαπήθηκε. Γιατὶ ἀπ᾿ αὐτὴ γεννιέται ὁ «ἀγαπητὸς Υἱὸς» τοῦ Θεοῦ, ποὺ σ᾿ αὐτὸν εὐδόκησε ὁ Πατέρας – Θεός.

9. «Ἀμπέλι καλοκλήματο» βλάστησε ἀπ᾿ τὴν Ἄννα, κι ἄνθισε σταφύλι ὁλογλυκό, πιοτὸ θεϊκό, νὰ τὸ πιοῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ ζήσουν στὸν αἰώνα.

Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἔσπειραν «δικαιοσύνη» καὶ θερίσανε «καρπὸ ζωῆς». Φωτισθήκανε μὲ τὸ «φῶς τῆς γνώσεως» καὶ ψάξανε νὰ βροῦν τὸν Κύριο, καὶ τοὺς βρῆκε καρπὸς δικαιοσύνης. Ἂς πάρει θάρρος ἡ γῆ καὶ «γεμίστε χαρὰ τὰ παιδιὰ τῆς Σιῶν γιὰ τὸν Κύριο καὶ Θεό σας», γιατὶ πρασίνισε ἡ ἔρημος. Ἡ στείρα καρποφόρησε.

Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα σὰν μυστικὲς κορφὲς βουνῶν στάλαξαν γλύκα. Νιῶσε χαρά, εὐλογημένη Ἄννα, γιατὶ γέννησες κορίτσι. Γιατὶ αὐτὴ ἡ κόρη θὰ γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πύλη τοῦ φωτός, πηγὴ τῆς ζωῆς, καὶ θὰ ἐξαφανίσει τὸ ἔγκλημα τῆς γυναίκας.
Τὸ πρόσωπο αὐτῆς τῆς κόρης «θὰ ἱκετεύσουν οἱ πλούσιοί του λαοῦ». Τὴν κόρη αὐτὴ θὰ προσκυνήσουν οἱ βασιλιᾶδες τῶν ἐθνῶν προσφέροντας δῶρα.

ἸΕΖΕΚΙΉΛ Τὴν κόρη αὐτὴ θὰ ὁδηγήσεις στὸ Θεό, στὸ βασιλιὰ τῶν ὅλων, ντυμένο στὰ «χρυσὰ κρόσσια» τὰ στολίδια τῶν ἀρετῶν, καὶ στολισμένη μὲ τὴ χάρη τοῦ Πνεύματος, κι «ἡ δόξα τῆς εἶναι μέσα της».

Γιατὶ ἂν δόξα κάθε γυναίκας εἶναι ὁ ἄντρας ποὺ στέκεται στὸ πλάι της, τῆς Παναγίας ἡ δόξα εἶναι ἀπὸ μέσα, ὁ καρπὸς τῶν σπλάχνων της.
Ὦ Κόρη ποθητὴ καὶ τρισευλογημένη· «εὐλογημένη μέσα σ᾿ ὅλες τὶς γυναῖκες σύ, κι εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῶν σπλάχνων σου».

Κόρη, θυγατέρα τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ, καὶ Μητέρα τοῦ βασιλιᾶ τῶν ὅλων, τοῦ Θεοῦ. Θεϊκὸ κι ὁλοζώντανο ἄγαλμα, ἡ εὐφροσύνη τοῦ Θεοῦ ποὺ σὲ ἔπλασε, ποὺ ἔχεις τὸ πνεῦμα σου θεοκυβέρνητο καὶ μόνο στὸ Θεὸ γυρνᾶς τὴν προσοχή σου.

Κάθε σου πόθος στρέφει στὸν μόνο ποθητὸ κι ἀγαπημένο. Τὸ θυμό σου χύνεις μοναχὰ στὴν ἁμαρτία καὶ σ᾿ αὐτὸν ποὺ γέννησε τὴν ἁμαρτία.

Ζοῦσες ζωὴ ἀνώτερη ἀπὸ τὴ φύση. Ὄχι ζωὴ δική σου, γιατὶ ἐσὺ δὲν γεννήθηκες γιὰ σένα. Γιὰ τὸν Θεὸ λοιπὸν ζοῦσες, γι᾿ Αὐτὸν ἦλθες στὴ ζωή, Αὐτὸν πιστὰ νὰ ὑπηρετήσεις στὴν παγκόσμια σωτηρία, γιὰ νὰ πληρωθεῖ ἡ «προαιώνια ἀπόφαση» τοῦ Θεοῦ, ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου καὶ ἡ δική μας θέωση.

Ὁ πόθος σου μὲ θεϊκὰ νὰ τρέφεσαι λόγια, καὶ μὲ τὸ χυμό τους νὰ δυναμώνεις, σὰν «ἐλιὰ ὁλοκαρπη στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ, σὰν δένδρο, ποὺ φυτεύτηκε στὴν ἀκροποταμιὰ» τοῦ Πνεύματος, σὰν δένδρο τῆς ζωῆς, ποὺ καρποφόρησε στὸν καιρὸ ποὺ εἶχε ἀπὸ τὸ Θεὸ ταχθεῖ, Θεὸ ἐνσαρκωμένο, τὴν αἰώνια ζωὴ γιὰ τὰ πλάσματά Του ὅλα.

Κρατᾶς κάθε λογισμὸ ποὺ τρέφει κι ὠφελεῖ τὴ ψυχή, καὶ ρίχνεις πέρα, πρὶν κἂν τὸ δοκιμάσεις, κάθε τι ποὺ εἶναι γιὰ σένα ἄχρηστο καὶ βλαβερό.

Μάτια «στραμμένα πάντοτε στὸν Κύριο» βλέπουν τὸ αἰώνιο κι «ἀπλησίαστο φῶς». Αὐτιὰ ποὺ ἀκοῦνε τὸν θεϊκὸ λόγο κι εὐφραίνονται μὲ τὴν κιθάρα τοῦ Πνεύματος, ποὺ ἀπὸ μέσα τους πέρασε ὁ Λόγος γιὰ νὰ σαρκωθεῖ.

Ὄσφρηση γοητευμένη μὲ τὴν εὐωδιὰ τῶν ἀρωμάτων τοῦ Νυμφίου, ποὺ ἄρωμα θεϊκὸ ξεχύνεται ἐλεύθερα καὶ χρίει τὴν ἀνθρώπινή Του φύση.

«Ἄρωμα ποὺ χύθηκε εἶναι τὸ ὄνομά σου» λέγει ἡ ἁγία Γραφή. Χείλη ποὺ δοξολογοῦν τὸν Κύριο καὶ μένουν κολλημένα στὰ δικά Του χείλη.

Ἡ γλώσσα κι ὁ οὐρανίσκος ποὺ ξέρουν νὰ διακρίνουν τὰ λόγια του Θεοῦ καὶ ποὺ χορταίνουν μὲ τὴ θεϊκή τους γλυκύτητα. Καρδιὰ καθαρὴ κι ἀμόλυντη, ποὺ βλέπει καὶ ποθεῖ τὸν ἀόρατο Θεό.
Σπλάχνα, ποὺ μέσα τους κατοίκησε ὁ ἀχώρητος, καὶ στῆθος, ποὺ μὲ τὸ γάλα του, τράφηκε ὁ Θεός, τὸ παιδὶ Ἰησοῦς.

Πύλη τοῦ Θεοῦ παρθενικὴ γιὰ πάντα.

Χέρια, ποὺ κράτησαν τὸν Θεό, καὶ γόνατα, ποὺ ἔγιναν θρόνος ψηλότερος κι ἀπὸ τὰ χερουβίμ.

Μ᾿ αὐτὰ στερεώθηκαν τὰ «παράλυτα χέρια καὶ τ᾿ ἀδύναμα πόδια».

Πόδια ὁδηγημένα μὲ τὸ φωτεινὸ λυχνάρι τοῦ θείου νόμου, τρέχουν ἀσταμάτητα πίσω του, ὥσπου κι τράβηξαν τὸν Ποθητὸ σ᾿ αὕτη ποὺ Τὸν ποθοῦσε.

Ὁλόκληρη εἶσαι δωμάτιο νυφικὸ τοῦ Πνεύματος, πόλη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, ποὺ τὴν «εὐφραίνουν τὰ ρέματα τοῦ πόταμου», τὰ κύματα δηλ. τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος:

Πεντάμορφη καὶ πολυαγαπημένη τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ἀφοῦ ξεπέρασε τὰ χερουβὶμ κι ἀνέβηκε ψηλότερα κι ἀπὸ τὰ σεραφίμ, ἔγινε πραγματικά του Θεοῦ ἡ πολυαγαπημένη.

10. Θαῦμα, τὸ πιὸ τρανὸ ἀπ᾿ ὅλα τὰ θαύματα! Γυναίκα νὰ βρίσκεται πάνω ἀπὸ τὰ σεραφίμ, κι αὐτὸ γιατὶ ὁ Θεὸς φανερώθηκε «λιγάκι πιὸ χαμηλὰ ἀπ᾿ τοὺς ἀγγέλους».

Σιώπα, Σολομῶν πολύσοφε, καὶ μὴ λές: «Τίποτα καινούργιο κάτω ἀπὸ τὸν ἥλιο».

ΠΑΡΘΕΝΕ ΘΕΟΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ , ἅγιε ναὲ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὁ πνευματικὸς Σολομώντας, ὁ ἄρχοντας τῆς εἰρήνης, σ᾿ ἔχτισε καὶ σ᾿ ἔκανε κατοικία του, ναέ, ποὺ δὲν στολίζεσαι μὲ χρυσάφι κι ἄψυχες πέτρες, ἀλλὰ λαμποκοπᾶς ἀντὶ χρυσάφι Ἅγιο Πνεῦμα· κι ἀντὶ γι᾿ ἄλλα ἀκριβὰ πετράδια ἔχεις τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, τὸν Χριστό, τὸν ἄνθρακα τῆς θεότητας.

Αὐτὸν παρακάλεσε ν᾿ ἀγγίξει τὰ χείλη μας, γιὰ νὰ μποροῦμε ἁγνισμένοι νὰ Τὸν ὑμνήσουμε μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀνακράζοντας:

«Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ», μία φύση τῆς θεότητας μὲ τρία πρόσωπα. Ἅγιος ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας, ποὺ εὐδόκησε μέσα σὲ σένα καὶ ἀπὸ σένα νὰ τελεσιουργηθεῖ τὸ μυστήριο, ποὺ εἶχε προκαθορίσει πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες.

Ἅγιος ἰσχυρός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς ὁ Μονογενής, ποὺ σήμερα ἐνεργεῖ τὴν γέννησή σου ἀπὸ στείρα μητέρα, γιὰ νὰ γεννηθεῖ αὐτὸς ποὺ ἦταν μονογενὴς ἀπὸ Πατέρα καὶ «πρωτογέννητος ἀπ᾿ ὁλόκληρη τὴν πλάση», μονογενὴς κι ἀπὸ σένα Παρθένο Μητέρα, πρωτογέννητος «ἀνάμεσά σε πολλὰ ἀδέλφια», ἴδιος μ᾿ ἐμᾶς, Κοινωνὸς χάρη σὲ Σένα στὴ «δική μας σάρκα καὶ στὸ δικό μας αἷμα». Ὡστόσο δὲν σ᾿ ἄφησε νὰ γεννηθεῖς κι ἐσένα μόνο ἀπὸ πατέρα ἢ μόνο ἀπὸ μητέρα, γιὰ νὰ κρατήσει τὸ προνόμιο τῆς μοναδικῆς γεννήσεως, ὁ μοναδικὸς σ᾿ ὅλα του μονογενής.

Αὐτὸς εἶναι στ᾿ ἀληθινὰ ὁ μοναδικὸς μόνο ἀπὸ Πατέρα καὶ μοναδικὸς μόνο ἀπὸ μητέρα. Ἅγιος ἀθάνατος, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, ποὺ μὲ τὴ δροσιὰ τῆς θεότητάς Του σὲ κράτησε σώα ἀπὸ τὴν θεϊκὴ φωτιά. Γιατὶ αὐτὸ προέλεγε αἰνιγματικὰ ἡ βάτος τοῦ Μωυσῆ.

11. Χαῖρε, πύλη προβατική, ἱερώτατε ναὲ τῆς μητέρας τοῦ Θεοῦ.

Χαῖρε, πύλη προβατική, προγονικὴ κατοικία τῆς βασίλισσας.

Χαῖρε, πύλη προβατική, ποὺ ἤσουν κάποτε μαντρὶ τῶν προβάτων τοῦ Ἰωακείμ, τώρα ἡ οὐρανομίμητη Ἐκκλησία τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ.

Πύλη, ποὺ κάποτε μία φορὰ τὸ χρόνο δεχόσουν τὸν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ταράσσοντας τὸ νερό, ἔδινε σ᾿ ἕναν ἄρρωστο τὴ δύναμη καὶ τὸν γιάτρευε.

Τώρα ἔχεις στρατιὲς ἀπὸ δυνάμεις ἀγγέλων, ποὺ δοξολογοῦν μαζὶ μὲ μᾶς τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἄβυσσο τῶν θαυμάτων, τὴ πηγὴ ποὺ γιατρεύει ὅλους τους ἀνθρώπους.

Μητέρα Θεοῦ, ποὺ δέχθηκε ὄχι ἄγγελο ὑπηρέτη, ἀλλὰ τὸν Ἄγγελο τῆς μεγάλης βουλῆς, ποὺ κατέβηκε πάνω στὸ ἁπαλὸ μαλλὶ ἀθόρυβα σὰν ἄφθονη βροχὴ καλοσύνης, καὶ ξανάφερε σ᾿ ἀκλόνητη ὑγεία καὶ σ᾿ ἀγέραστη ζωὴ ὅλη τὴν ἀρρωστημένη μας φύση, ποὺ ὑποτάχθηκε στὴ φθορά.

Χάρη σ᾿ Αὐτὸν ὁ παράλυτός σου ἔτρεξε πηδώντας σὰν ἐλάφι.

Χαῖρε, τίμια προβατικὴ κολυμβήθρα, ἡ χάρη σου ν᾿ αὐξάνει.
Χαῖρε, Μαρία, γλυκύτατη Κόρη τῆς Ἄννας.

Σὲ σένα μὲ παρασύρει πάλι ἡ λαχτάρα τῆς ἀγάπης.

Πῶς ν᾿ ἀναπαραστήσω τὸ ὅλο σεμνότητα βάδισμά σου; Πῶς τὸ ντύσιμό σου; Πῶς τὸ χαριτωμένο πρόσωπό σου;

Τὸ γεροντικό σου φρόνημα στὸ νεαρό σου σῶμα; Σεμνὸ ντύσιμο χωρὶς πολυτέλεια καὶ μαλθακότητα.

Βῆμα συγκρατημένο, χωρὶς βιασύνη καὶ χωρὶς νωθρότητα. Τὸ σοβαρὸ ὕφος, ποὺ γλύκαινε κάποια ἱλαρότητα, κρατημένο πάντα μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἄντρες.

Κι ἀπόδειξη ὁ φόβος ποὺ ἔδειξες μὲ τὴν ἀπροσδόκητη προσφώνηση τοῦ ἀγγέλου.

Πρόθυμη κι ὑπάκουη στοὺς γονεῖς σου· κρατοῦσες τὸ πνεῦμα τῆς ταπεινώσεως στὶς πιὸ μεγάλες ἀποκαλύψεις.

Τὰ λόγια σου καλοσυνάτα ἔβγαιναν ἀπὸ ἤρεμη ψυχή. Καὶ τί χρειάζονται τὰ πολλὰ λόγια, ἄξια νὰ κατοικήσει μέσα σου ὁ Θεός!

Μὲ τὸ δίκιο τους σὲ μακαρίζουν ὅλες οἱ γενεές, ἐσένα τὴν πιὸ διαλεχτὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων.

Καύχημα τῶν ἱερέων, ἐλπίδα τῶν χριστιανῶν, στήριγμα βασιλιάδων, πολύκαρπη φυτὸ τῆς παρθενίας, γιατὶ ἀπὸ σένα ἁπλώθηκε πλατιὰ ἡ ὀμορφιὰ τῆς παρθενίας.

Ἀπ᾿ ὅλες τὶς γυναῖκες σὺ εἶσαι ἡ εὐλογημένη κι εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου».

Εὐλογημένοι εἶναι ὅσοι σ᾿ ἀναγνωρίζουν Θεοτόκο, καὶ μένουν στὴν κατάρα ὅσοι σ᾿ ἀρνιοῦνται.

12. Ἱερὸ ζευγάρι, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, δεχτεῖτε ἀπὸ μένα τούτη τὴν ὁμιλία στὴ γέννηση τῆς Μαρίας.

Κόρη τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας καὶ Δέσποινά μου, δέξου τὰ λόγια τοῦ ἁμαρτωλοῦ δούλου σου, ποὺ ὁ πόθος ὅμως τὸν καίει κι ἀπόκτησε Ἐσένα μοναδικὴ ἐλπίδα χαρᾶς, προστάτισσα τοῦ βίου του.

Καὶ μεσίτριά του κοντὰ στὸν Υἱό σου καὶ ἐγγύηση γιὰ τὴ σωτηρία του.

Σκόρπισε πέρα τὸ βαρὺ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ διάλυσε τὸ σύννεφο, ποὺ μοῦ σκοτίζει τὸ μυαλὸ καὶ τὸ παχὺ στρῶμα τῆς ὕλης.

Σταμάτησε τοὺς πειρασμοὺς καὶ κυβέρνησε μ᾿ ἐπιτυχία τὴ ζωή μου, καί, παίρνοντάς με ἀπ᾿ τὸ χέρι, ὁδήγησέ με ψηλὰ στὴν οὐράνια εὐτυχία, καὶ στὸν κόσμο σου δῶσε δῶρο τὴν εἰρήνη. Καὶ σ᾿ ὅλους τους κατοίκους τῆς πόλεώς μας, τέλεια τὴν χαρὰ καὶ τὴν αἰώνια σωτηρία, μὲ τὶς παρακλήσεις τῶν γονιῶν σου κι ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας. Ἂς γίνει ἔτσι! Ἂς γίνει!
«Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μαζί σου, εὐλογημένη σὺ ἀνάμεσα σ᾿ ὅλες τὶς γυναῖκες, κι εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου», ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

Σ᾿ αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα μαζὶ καὶ στὸν Πατέρα καὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν!

☦

Ὁρατῶς τῇ Εἰκόνι Σου παριστάμενος , ἀοράτως δοκῶ Σοι ζῴσῃ παρίστασθαι , Μῆτερ τῆς ζωῆς , μετά δέους δεόμενος , ἐχθρῶν ἀοράτων καί ὀρατῶν με ῥῦσαι ..

Δόξα Σοι Μῆτερ τοῦ Θεοῦ ....

Δόξα Σοι ΠΑΝΑΓΙΑ...

Εὐχαριστοῦντες,,

προσκυνοῦμεν Σε Μητέρα τοῦ ὑψίστου .

ἐν Ἱεραποστολῇ , ,βκ ΄Νοε κα 21-11 -2020

Μία Ποίμνη,Μία Ἐκκλησία,Μία ἀποστολή..Μοναχικός ἀπόπλους εἰς τήν Ν.Ἀφρικήν..Ἃγ.Νεκτάριος-Ὃσ.Παΐσιος

ΚΥΛΙΟΜΕΝΟ ΜΥΝΗΜΑ

Σελίδες

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020

Θεομητορικά/Ἀκολουθία τῶν Γενεθλίων τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου