ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟ Α΄ ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΜΝΩΝ

Ἀπό τό θεοτοκάριον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου,

α. ΠΡΩΤΗ  ΕΠΙΛΟΓΗ  ΥΜΝΩΝ

Ὓμνος :...ιγ΄(13ος)   

............................

Ὕμνος εἰς τήν Ἄπιλον ΠΑΡΘΕΝΟΝ   ἦχος γ΄

.........................................................................

Δέσποινα Παντευλότητε, 'Υπέραγνε ΠΑΡΘΕΝΕ,

παράδεισε  πανθαύμαστε, κῆπε ἐσφραγισμένε·

Σέ δυσωπῶ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τόν νοῦν μου,

κατεύθυνον τάς σκέψεις μου, φώτισον τήν ψυχήν μου·

Κόρη με ποίησον ἁγνόν, πρᾶον, σεμνόν, ἀνδρεῖον,

ἡσύχιον καί κόσμιον, εὐθύν , ὅσιον, θεῖον·

 ἐπιεική μακρόθυμον, τῶν ἀρετῶν δοχεῖον,

ἄμεμπτον ἀνεπίληπτον, τῶν ἀγαθῶν ταμεῖον·

Δός μοι σοφίαν, σύνεσιν καί μετριοφροσύνην,

φρόνησην καί ἁπλότητα, καί ταπεινοφροσύνην·

δό;μοι νηφαλιότηταν, /μμα πεφωτισμένον,

διάνοιαν ὁλόφωτον, πνεῦμα ἐξιγνισμένον·

ἀπέλασον τήν οἴησιν, τήν ὑπερηφανείαν,

τόν τῦφον τήν φυσίωσιν καί τήν ἀλαζονείαν·

Τἠν ὕβριν τό ἀγέρωχον, τήν ὑψηλοφροσύνην,

γλῶσσαν μεγαλορρήμονα , ἰσχυρογνωμοσύνην·

τήν ἀστασίαν τήν φρικτήν , τήν περιττολογίαν,

τήν πονηρίαν τήν πολλήν, καί τήν αἰσχρολογίαν.

Χάρισαί μοι, ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΕ, τήν ἡθικήν ἀνδρείαν,

τό θάρρος, τήν εὐστάθειαν, δός μοι τήν καρτερίαν·

δός μοι τή αὐταπάρνησην, τήν ἀφιλαργυρίαν,

ζῆλον μετ'ἐπιγνώσεως, καί ἀμνησικακίαν.

Δός μοι ἀκεραιότητα, εὐγένειαν καρδίας,

πνεῦμα εὐθές, εἰρηνικόν,καί πνεῦμα ἀληθείας·

 φυγάδευσον ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΕ,τά πάθη τῆς καρδίας,

τά πολυώνυμαΑΓΝΗ τῆς ἡθικῆς δειλίας·

Τήν ἀνανδρείαν τήν αἰσχράν, τό θράσος, τήν δειλίαν,

τήν ἀτολμίαν τήν δεινήν, καί τήν ἀπελπισίαν·

ἆρον μοι ΚΟΡΗ τόν θυμόν, καί πᾶσαν ραθυμίαν,

τήν ἀθυμίαν , τήνῤγήν, ὡς καί τήν ὀκνηρίαν.

Τόν φθόνον, τήν ἐμπάθειαν, τό μῖσος τήν κακίαν,

τήν μῆνιν, τήν ἐκδίκησιν, καί τήν μνησικακίαν·

τἠν ἔριδα τήν εὐτελῆ, καί τήν πολυλογίαν,

τήν γλωσσαλγίαν τήν δεινήν, καί τήν βωμολοχίαν.

Δός μοι ΠΑΡΘΕΝΕ αἴσθησιν, δός μοι εὐαισθησίαν,

δός μοι συναίσθησιν πολλήν, καί εὐσυνειδησίαν`

δός μοι ΠΑΡΘΕΝΕ τήν χαράν, Πνεύματος τοῦ Ἁγίου,

δός μοι εἰρήνην τῇ ψυχῇ, εἰρήνην τοῦ Κυρίου.

δός μοι , ἀγάπην ἔρωτα, θεῖον ἐξηγνισμένον,

πολύν, θερμόν καί καθαρόν, καί ἐξηγιασμένον.

δός πίστην ζῶσαν ἐνεργόν, θερμήν, ἁγνήν ὁσίαν,

ἐλπίδα ἀδιάσειστον, βεβαίαν καί ὁσίαν.

Ἆρον ἀπ 'ἐμοῦ, ΠΑΡΘΕΝΕ, τόν κλοιόν τῆς ἁμαρτίας,

τόν τῶν ἐπιθυμιῶν μου, καί λοιπῶν ἀνομοιῶν μου·

τήν δεινήν ἀπροσεξίαν, καί τήν πολυπραγμοσύνην,

τήν κακήν περιεργίαν, καί τήν πολυρρημοσύνην·

τήν ἀχρείαν ἀκρασίαν, καί τήν κομπορρημοσύνην,

τήν ἀμέλειαν, τήν μέθην, τήν ἀνελεημοσύνην,

τάς κακάς ἐπιθυμίας, τήν δεινήν ἀκολασίαν,

τήν σπατάλην , τήν σκοτίαν, τήν πολλήν ἀναισθησίαν·

Ἆρον τήν εὐτραπελίαν, τήν τρυφήν, τήν ἀσωτίαν,

γέλωτας τῆς ἀσελγείας, καί τήν πᾶσαν κακουργίαν·

Σωφροσύνην δός μοι ΚΟΡΗ, δός ἐγκράτειαν , νηστείαν,

προσοχήν καί ἀγρυπνίαν, καί ὑπακοήν τελείαν·

 Δός μοι προσοχήν ἐν πᾶσι, καί διάκρισιν ὁξείαν,

σιωπήν καί εὐκοσμίαν, καί ὑπομονήν ὁσίαν ·

 Ἐπιμέλειαν παράσχου, ΔΕΣΠΟΙΝΑ πρός ἐργασίαν,

πρός τελείωσιν καί ζῆλον, ἀρετῶν πρός γυμνασίαν.

Τήν ψυχήν μου , τήν καρδίαν, καί τόν νοῦν μου ΠΑΝΑΓΙΑ,

τήρει ἐν ἁγιῳσύνῃ, φύλαττε ἐν παρθενίᾳ.