ΕΞΑΙΡΕΤΑ 6.

6.    Εὐχή

-------

Ἀνοιξον μοι τό νοερόν στόμα τῆς καρδίας, καί τά ἔνυλα  μου χείλη πρός αἴνεσιν σου Κύριε.

Φώτισον μου τόν νοῦν καί ἴθυνον  τά κινήματα τῆς διανοίας μου

πρός τό θεῖον σου βούλημα.

Ἐπί πλεῖον πλῦνονμε ἀπό τῆς άνομίας μου, καί άπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισον με, ὅτι μέγα καί ἄπειρον τό πέλαγος τῆς εὐσπλαγχνίας σου.

Ἁγίασον με  τῷ Παναγίῳ καί ἁγιαστικῷ σου Πνεύματι, ἵνα καγώναός ἁγιασματος, τῇ δωρεᾷ τῆς χάριτος σου γενόμενος, ἐπαξίως ἀναμέλπω, καί δοξάζω τήν ἀκατάληπτον διανοίαις καί ἄφατον παντελῶς ἀνθρωπίνῃ φωνῇ δύναμιν τῆς βασιλείας σου,

Καί γενέσθω Κύριε, ἠ  παροῦσα μου θυσία, εὐπρόσδεκτος ἐνώπιον σου.ὅτι μόνον σέ ἐπόθησεν καί ποθῆ ἡ ταλαίπωρος

μου ψυχή.

εὐχή

====

Κύριε,ρῦσαι με ἀπόθυμοῦκαίμ ὁξυχολίας, καί δώρησαί μοι,

πραότητα καί μακροθυμία.

Κύριε, ρῦσαι με ἀπό τοῦ ψεύδους καί τῆς καταλαλιᾶς καί τῆς κατακρίσεως, καί δώρησαί μοι, ἐν πάσῃ ἀληθείᾳ καί συμπαθείᾳ, καί προσοχῆ ὁμιλεῖν ἐν τῷ συντυχάνειν με τοῖς ἀδελφοῖς μου·

Κύριε, ρῦσαι με ἀπό τῆς καυχήσεως καί τῆς ἀργολογίας, καί δώρησαί μοι, ταπείνωσιν καί σιωπήν.

Κύριε, ρῦσαι με ἀπό τῶν ὁλισθημάτων τῆς γλώσσης μου, ὅτι καθ᾿ ἑκάστην ἁμαρτάνω δι'αὐτῆς ὁ τάλας, καί οὐκ αἰσθάνομαι`

 Κύριε, ρῦσαι με ἀπό τῆς ὁλεθρίου κενοδοξίας, καί καθαρισόν με ἀπό τῶν κρυφίων μου.

Κύριε, δώρησαί μοι ταπεινοφροσύνην βαθεῖαν ἀήττητον καί κατανυξιν τῇ καρδίᾳ μου, ὅπως κλαύσω τάς ἀνομίας μου` 

 Κύριε, ρῦσαι με ἀπό τῆς ἀτιμίας τῶν αἰσχίστων μου παθῶν  ,

καί τῆς πικρίας, τῶν φλογοτρόφων ἡδονῶν·

Κύριε, ἐλέησον με καί ἐξάλειψον πάσας τάς ἁμαρτίας μου , καί ἐν μετανοίᾳ ἀληθεῖ καί ἐξομολογήσει, καί ἐν συνειδότι ἀκαταγνώστῳ, καί ἐν πίστει καθαρᾷ καί ἀμωμήτῳ τήν ἐμήν εὐδὀκησον τελευτήν .

Πρεσβείαις τῆς ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ  ΔΕΣΠΟΙΝΗς ἡμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ, καί καί πάντων σου τῶν Ἁγίων, ὅτι εὐλογητός εἶ  εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων . ΑΜΗΝ.

ἕτέρα

=====

Τράνωσον μου τήν γλῶτταν καί πλάτυνον μου τό στόμα τῆς καρδίας, καί πλήρωσον αὐτό τῆς σῆς αἰνέσεως, καί τῆς χάριτος σου, ὑπεράγαθε Παντοκράτωρ Κύριε, ὅπως, εἰ καί ἁμαρτωλός εἰμί καί ἀνάξιος, ἀλλά τῷ πλήθει τῶν οἰκτιρμῶν σου θαρρῶν  , -Δεσπότην γάρ οἶδα φιλανθρωπότατον, τολμηρῶς καί αὐτός, ἐν πηλίνῆ γλῳσσῃ δοξάσω καί αἰνέσω τήν ἀκατάληπτον σου μεγαλειότητα ὅν ἀπαύστως καί ἀκαταπαύστῳ φωνῇ μετά δέους καί φρίκκης ἀνυμνοῦσι τά φοβερά Χερουβίμ, καί τά φρικτά Σεραφείμ καί πᾶσαι αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν.

Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμα μου ἐπί τῶ Θεῷ , τῷ Σωτῇρι μου.

Μεγαλυνθήτω ὁ Κύριος.

Μέγας ὁ Κύριος καί αἰνετός σφόδρα, καί τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν πέρας.

Μέγας ὁ Κύριος καί θαυμαστός σφόδρα,καί τῶν θαυμασίων αὐτοῦ οὐκ ἔστιν κατάληψις` ἀκατάλειπτος γάρ ὀ Θεός, καί τοῦτο μόνον αὐτοῦ καταλειπτόν, :ἡ ἀπειρεία αὐτοῦ καί ἀκαταλειψία.

 Μέγας ὁ Κύριος καί μεγάλη ἡ δύναμις αὐτοῦ , καί τῆς αἰνέσεως αὐτοῦ  οὐκ ἔστιν ἀριθμός.

Σύ μόνος βλύζεις  φῶς  φωταρχικῶς, φωτοπάροχε, φῶς τῶν φώτων , φωτουργέ Κύριε.

Σύ μόνοςβρύεις ζωήν ζωαρχικῶς, ζωοπάροχε, ζωή τῶν ζώντων, ζωοποιέ Κύριε.

Σύν μόνος πηγάζηςδυνάμεις δυναμαρχικῶς, δυναμοπάροχε, , δύναμις τῶν δυνάμεν, δυναμουργέ Κύριε.

Ἐκ σοῦ τά πάντα ὑπέστη καί ἐν σοί τά πάντα συνέστηκεν, , καί εἰς σέ τά πάντα ἐπιστρέφουν, σύ  γάρ ἡ ἀρχή καί τό μέσον, καί τό τέλοςὄλων.

Δόξα τῆ θεαρχικῆ καί πηγαίᾳ σου ἀγαθότητι, ἐν τρισίν τελείαις

 ὑποστάσεσι γνωριζομένη καίμ πιστευομένη,

καί σοί τήν δόξαν , εὐχαριστίαν καί προσκύνηση ἀναπεμπομεν, εἰς αἰῶνας αἰώνων. ΑΜΗΝ.