ΕΞΑΙΡΕΤΑ 5.

5.   Δοξολογία έσωτερική

Δόξα σοι ὁ ἀνεχόμενος` δόξα σοι μακρόθυμε· δόξα σοι ἀνεξίκακε·

Δόξα σοι μόνε άγαθέ,`Δόξα σοι, μόνε σοφέ`

 Δόξα σοι,εὐεργέτα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν·

Δόξα σοι,ὁ ἀνατέλλων τόν ἥλιον, ἐπί δικαίους καί ἀδίκους καί βρέχων , ἐπί ἀγαθούς καί πονηρούς.

Δόξα σοι,ὁ τρέφων τά πετεινά τοῦ ούρανοῦ, τά θηρία, καί πάντα τά ἔνυδρα ὡς στρουθίον εὐτελές·

Δόξα σοι,ὁ ὑετοῖς ἀλλεπαλλήλοις ἄρδων τά σπέρματα·

Δόξα σοι  ὁ τῶν δένδρων τάς ρίζας, καθικνεῖσθαι σοφίζων τῆς γῆς τοῖς κοιλότεσιν.

Δόξα σοι  ὁ ποιήσας πηγάς εἰς ὄρη καί διεξάγων τῆς θαλάσσης τό ὔδωρ·

Μεγάλοι σου οἱ οἰκτιρμοί ἐπί πάντα τά ἔργα σου·

Μεγάλη σου, ἡ μακροθυμία, ὐπεράγαθε Δέσποτα, ἐφ᾿ ἡμᾶς,  τούς καθ᾿ ἑκάστην ἁμαρτάνοντας`

Διό δέομαί σου, μή ἀπορρίψης με μετά τῶν λεγόντων:«..κὐριε, κύριε. ..», καί μή ποιούντων τό θέλημα σου, ἀλλά, πρόσδεξαι τήν δέησην καί ἐξομολόγησήν μου μετά τῶν εὐαρεστούντων ἐνώπιον σου·

Πρεσβείαις τῆς ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΗς ἡμῶν  ΘΕΟΤΟΚΟΠΥ, καί πάντων σου τῶν ἁγίων, ὅτι εὐλογητός εἶ

εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων . ἌΜΗΝ.......

εὐχή

                                   

Ἐλέησον με ὁ θεός, κατά τό μέγα σου ἔλεος, τόν καθ'ἑκάστην ἡμέραν καί ὥραν σέ παροργίζοντα τῇ τῶν σεπτῶν σου ἐντολῶν παραβάσει·

καί διά τήνν ἀμέλειαν μου, καί τήν ὀκνηρίαν μου, καί διά τήν ἀθέτησην τῆς καρδἰας μου` καί μή με ἐάσηςταῖς πονηραῖς μου πράξεσι συναποθανεῖν, μηδέ τῷ ἀρχεκάκῳ καί φθονερῷ λυμεῶνι ἐπίχαρμα γενἐσθαι.

Ἀλλά χρῆσαι ἱκετεύω τῇ ἀσυγκρίτῳ σου χρηστότητι, ἐπί τόν ἄθλιον ἐμέ, καί πάντα καί διά πάσης τῆς ζωῆς μου καί μέχρι τῆς παρούσης ὥρας πλημμεληθέντα μοι       :.....

ἐν πράξεσιν, ἤ ἐν ρήμασιν, ἤ, ἐν νοήμασι, ἤ, ''εν διαθέσεσιν,

ἄνες , ἄφες, συγχώρησον· εἴτε οὖν ἡδονῇ δελεασθείς πολυτρόπωςἡμάρτησα, εἴτε κοσμικαῖςἐπιθυμίαις ταῖς πάνυ βλαβεραῖςἐξαπατηθείς ἐνδιέτριψα,

εἴτε ὁργῇ κινηθείςκαί θυμῷ άλόγῳ, τῶν ἀδελφῶν μουτινά λελύπηκα`

εἴτε διἀ τῆς γλώττης μου πικοίλαις καί ἰσχυραῖς ἑάλλων παγίσι.

εἴτε διά τινος τῶν αἰσθήσεων μου, ἤ καί διά πασῶν ἑκών , ἤ ἀκων,εἰδώς ἤ, ἀγνοῶν, ἐκ συναρπαγῆς ἤ μελέτης ἀφρόνως ὡλίσθησα, εἴτε πονηροῖς διαλογισμοῖς καί ματαίοις τό συνειδός, καταμόλυνα, εἴτε τινί τρόπω ἐξήμαρτον, ὑπό προλήψεως καί συνηθείας, τυραννούσης με φαὐλης, σύγνωθι καί  ἄφες μοι, ἅπαντα ὑπεραγαθε καί παντοδύναμε καί πανοικτίρμον Κύριε, καί ἀξιωσόν με τοῦ λοιποῦ τῆς ζωῆς μου, ἐν μετανοίᾳ διανῦσαι καί κατανύξει διηνεκεῖ, ἐν τηρήσει τῶν ἁγίων σου προσταγμάτων.

Χάρισαί μοι ἀπό τοῦ νῦν προθυμίαν καί ἰσχύν εἰς τό ποιεῖν τό θέλημα σου τό ἀγαθόν καί τέλειον, ἵνα τῆς ζωφερᾶς καί φθοροποιοῦ κακίας διά φωταυγοῦς καί ζωηφόρου μετανοίας ἀπαλλαγείς, καθαρός παραστήσωμαι τῶ φοβερῷ βήματι σου,  καί τῆῇ φιλανθρωπίᾳ σου ἐνδυσαμενος ἀνυμνῶ διά παντός καί μεγαλύνω τήν βασιλείαν σου, ,πάντοτε , νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ΑΜΗΝ.