Νουθεσίες / Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός...

ΝΥΝ ΠΑΝΤΑ ΠΕΠΛΗΡΩΤΑΙ ΦΩΤΟΣ...

Δόξα τῷ ἐν τριάδι ἕνα ἅγιον θεόν ἡμῶν·

δόξα τῇ φιλανθρωπίᾳ του·

δόξα τῷ οὕτως εὐδοκίσαντι

δόξα τῇ οἰκονομίᾳ του, δι᾿ ἧς κατεργάζεται ποικιλοτρόπως τήν σωτηρίαν μας.

ὁ θεός δέν εἶναι δίκαιος.....εἶναι φιλάνθρωπος,  ἄν ἦταν δίκαιος ἔπρεπε νά μᾶς εἶχε ἐξαφανίσην ἀπό προσὠπου τῆς γῆς· ὅμως νικᾶται ἀπό τήν ἀγάπην του·

αὐτή ἡ ἀγάπη του, πού εἶναι καί τό γνώρισμα τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, αὐτή μᾶς ...συντρίβη, μᾶς διαλύει, καί μᾶς άναπλάττει. αύτή ἡ ἀγάπη ἔγινε τό σύμβολον τό καύχημα, τό τρόπαιον τό ἔμβλημα τῆς πίστεως μας.

τόσο πολύ ἠγάπησε ὁ θεός τόν κόσμον...

λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης, ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης , τόσον..

πόσον;

τόσο, ὥστε, ὄχι μόνο νά δημιουργήση τόν κόσμον , τά σύμπαντα δια τόν ἄνθρωπον, καί νά τόν τοποθετήση κυριάρχον, ἄρχοντα, ὄλων τῶν ὑπό τόν ἥλιον......

..ἄρχητε, και ...και πληρώσατε τήν γῆν, καί κατακυριεύσατε αὐτῆς....

ἀλλά κυρίως, τόσο πολύ ἠγάπησε τόν ἄνθρωπον, τόν κόσμον, 

τόσο·

πόσο, ἠγαπημένε Μαθητά;

τόσον, ...ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν Μονογενῆν ἔδωκεν , ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν, μή ἀπόληται, ...

αὐτή ἡν θεϊκή ἀγάπη, ἡ ἄγνωστος  στόν κόσον, ἐν χρὀνῳ, καί ἐν τὀπῳ ἔλαβε σάρκα....

..καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν....

εἰσῆλθεν εἰς τήν χρονικότητα, διά νά μᾶς εἰσαγάγη εἰς τήν αἰωνιότητα.

ἡ σαρκωμένη ἀγάπη, ἔγινε σταυρωμένη ἀγάπη, 

σαρκώθηκε στήν βηθλεέμ, ἔγινε κατά πάντα ὅμοιος μέ μᾶς, πλήν τῆς ἁμαρτίας, διά νά μᾶς κάνη, κατά πάντα ὁμοίους  μαυτόν, πλήν τῆς θεϊκῆς του οὐσίας, .

ἐπερπάτησε, εδἰδαξε, ἐθαυματούργησε, ἐκήρυξε,  καί φθάσας τήν ὥρα τοῦ πάθους, ἔπαθε ὡς ἄνθρωπος, καί ἐν τῷ πάθει αὐτοῦ, ἡμεῖς οἱ παντες ἰάθημεν...

κάθε μέλος τῆς ἁγίας αὐτοῦ σαρκός ὑπέστη  ἀτιμίαν δι' ἠμᾶς, ὅπως λέγει ἕνα τροπάριο εἰς τούς αἴνους τῶν ἀχράντων παθῶν :

τάς ἀκάνθας ἡ κεφαλή,  διά τίς κακές σκέψεις καί λογισμούς, καί κατακρίσεις, καί αἰσχρά πού σκεπτώμαστε`

ἡ ὄψις , τά ἐμπίσματα, διά τόν κακόν καί πονηρόν τρόπον πού βλέπωμε, καί

ἀλλοιώνομε τό πρόσωπο μας, τήν εἰκόνα πού μᾶς ἐδημιούργησε ὁ πλάστης μας.

οἱ σιαγόνες , τά ραπίσματα,   διά τάς βλασφημίας, ψέματα, κατακρίσεις, καί κακά λόγια πού λέγωμεν.

τό στόμα  τήν ἐν ὄξει κερασθεῖσαν χολήν τῇ γεύσει  διά τήν ἀδηφαγίαν μας, καί μή νηστείαν ἐν καιρῶ νηστείας.

τά ὦτα, τάς δυσσεβεῖς βλασφημίας,  διά τίς παρακοές καί κακά άκούσματα, καί κακές συμβουλές πού άκοῦμε καί νομοθετοῦμε.

ὁ νῶτος τήν φραγκέλωσιν   διά τάς γυμνώσεις τῶν σωμάτων μας, καί τίς σαρκικές ἁμαρτίες πού κάνωμε.

ἡ χείρ τόν κάλαμον,  διά τάς κακάς πράξεις πού κάνωμε , καί μή ἐλεημοσύνην, πού μαυτήν κυρίως ὁμοιάζωμεν μέ τόν θεόν, ὁτι ἐλεήμων ἐστίν..

.......

τόν βλέπομεν μόνον ἐγκαταλελοιμένον, κρεμασθέντα ἐπί σταυροῦ, τόν ἥλιον τῆς διακιοσύνης, καί ψάλλωμεν ¨

..ἐσταυρώθης δι'ἐμέ, ἵνα ἐμοί πηγάσης τήν ἄφεσιν·ἐκεντήθης τήν πλευράν , ἵνα κρουνούς ζωῆς ἀναβλύσης μοι τοῖς ὅλοις προσήλωσαι, ἵνα ἐγώ τῷ βάθει τῶν παθημάτων σου, τό ὕψος τοῦ κράτους σου, πιστούμενος κράζω σοι, ζωοδότα Χριστέ, δόξα τῷ σταυρῷ σου Σῶτερ, καί τῲ πάθει σου.

και ἀκοῦμε τόν Ἰησοῦν μας, νά λέγει πάνω στόν σταυρόν ¨..

θεέ μου! θεέ μου! ἵνα τί μέ εγκατέλειπες;;! 

ἐδῶ βλέπωμε τό βάθος τοῦ πόνου του,

τήν ἔμπονην ἀγωνίαν του· τό ἀποκορύφωμα τοῦ πόνου.

φανταζώμαστε, τόν ψυχικόν κόσμον τοῦ χριστοῦ, νά λέει αὐτήν τήν κραυγήν πόνου;διαυτό καί καταλαβαίνη τούς πονοῦντας, καί καλεῖ ὅλους νά ἀναπαυση..ἐν ὧ γάρ πέπονθε αύτός πειρασθείς, δύναται, τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι.

βλέπωμε τήν σταυρωμένη ἀγάπη νά πάσχη διά τήν τοῦ κόσμου σωτηρίαν, καί συμπάσχη ἡ φύση, ἡ κτίσις,

..πᾶσα ἡ κτίσις ἡλλοιοῦτω φόβω....

ἡ κραυγή τοῦ Ἱησοῦ εἶναι ἔνδειξη άγωνίας,  πάνω στόν σταυρόν, ὅπου ..

αὐτός ἔγινε κατάρα ὑπέρ ἡμῶν...

ἀγωνιᾶ, σάν θῦμα ἐξιλαστήριον διά νά πληρώση διά ὅλες τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, πού ἔζησαν, ζοῦσαν, ζοῦν, καί θά ζήσουν, ἕως ἐσχάτων.

καί αὐτή  ἡ ..φαινομενική ἐγκαταλειψη τοῦ Πατέρα, δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά  ἠ ..ἀπάντηση του στήν ἁμαρτίαν , στλην ἀποτυχίαν στόν χωρισμόν άπό τόν θεόν.

ἀλλ'ἰδού νῦν βλέπω σε , δι' ἐμέ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον....

παρήγορον, αλλά καί ἐνοχικόν, ἐνοχητικόν,

μᾶς γεμἰζη μέ παρηγοριά, μά καί εὐθὐνες.

ἐσταυρώθη ἐν γολγοθᾶ,

βηθλεέμ, καί γολγοθᾶς, τά δύο παλάτια, θρόνοι τοῦ χριστοῦ.

σαυτά δείξαμε , ὅλην μας τήν κακίαν, καί ὁ Χριστός, ὅλην του τήν ἀγάπην ·

ἐμεῖς τόν σταυρώναμε, καί ἐκεῖνος μᾶς ἀγκαλίαζε·

ἐμεῖς τόν βρίζαμε, καί ἐκεῖνος, μᾶς εὐλογοῦσε.

ἐμεῖς τοῦ δίδαμε ὅξος καί χολή, καί ἐκεῖνος, μᾶς ἄφησε τό Σῶμα  καί Αἶμα του, εἰς βρῶσιν καί πόσιν αἰωνίου ζωῆς.

ἡ σταυρωμένη ἀγάπη, διά ἠμᾶς, ἔγινε ἀναστημένη ἀγάπη, 

καί ἀνέστη ὁ κύριος ἐκ νεκρῶν   λύσας θανάτου τά δεσμά, κάι καταργήσας τό κράτος τοῦ θανάτου.

ἀνέστη ὁ κύριος, καί μἐ τόν θάνατον του ἐπάταξε τὀν θάνατον, καί κατήργησε τό δεσμοτήριον, καί μᾶς καλῆ εἰς ὑπάντησην αὐτοῦ.

θέλομεν τόν Ἰησοῦν ἰδεῖν,

εἶπαν μερικοί ἕλληνες στόύς μαθητάς του.

καί μεῖς θέλομεν νά τόν δοῦμε, ἀλλά πῶς;

πῶς θά τόν συναντήσωμεν ;

σάν σωτῆρα, ἤ σαν κριτῆ;

πῶς θά τόν δοῦμε;

στό πρόσωπο τοῦ κάθε ἀνθρωπου κρύβεται ὁ Χριστός.

ἀλλά καί ὅπως λέμε στήν ἀναστάσιμη ἀκολουθία :...

..καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις, καί ὀψώμεθα, τῶ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς ἀναστάσεως, καί Χριστόν ὀψώμεθα, δικαιοσύνης ἥλιον πάσι ζωήν ἀνατέλλοντα,

διά νά δοῦμε τόν ...Χριστόν, τοῖς ψυχικοῖς ὀφθαλμοῖς, , διά νά νοιῶσωμε, καί φωτισθοῦμεν ἀπό τό ἀνέσπερο φῶς τῆς ἀναστάσεως,  πρέπει νά  καθαρίσωμεν τίς αἰσθήσεις  μας,  τότε, θά αἰσθανθοῦμε,θά νοιώσωμε τόν Χριστόν ἀναστάντα, καί εὐλογοῦντα ἡμᾶς, εὔχομαι ἡ ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΈΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ  νά εὐλογῆ, ὄλους , και νά μᾶς κρατᾶ κάτω ἀπό τήν πάμφωτον σκέπην της, ὤς ἠ ὄρνις τά ἐαυτῆς στρουθία,

εὐλογεῖτε, καί εὐλογημένοι νά εἶστε,