Δός μοι τοῦτον τόν ξένον
Τόν ἥλιον κρύψαντα τάς ἰδίας ἀκτῖνας , καί τό καταπέτασμα τοῦ ναοῦ διαρραγέν ,τῷ τοῦ Σωτῆρος θανάτῳ , ὁ Ἰωσήφ θεασάμενος ,προσῆλθε τῷ Πιλάτῳ , καί καθικετεύει λέγων᾿
δός μοι τοῦτον τόν ξένον , τόν ἐκ βρέφους ὡς ξένον , ξενωθέντα ἐν κόσμῳ·
δός μοι τοῦτον
τόν ξένον , ὅν ὁμόφυλοι μισοῦτες , θανατοῦσιν ὡς ξένον ·
δός μοι τοῦτον
τόν ξένον , ὅν ξενίζομαι βλέπειν , τοῦ θανάτου τό ξένον ·
δός μοι τοῦτον
τόν ξένον , ὅν Ἑβραῖοι , τῶ φθόνῳ , ἀπεξένωσαν κόσμῳ ·
δός μοι τοῦτον
τόν ξένον , ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ , ὅς ὡς ξένος οὐκ ἔχει , ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ ·
δός μοι τοῦτον
τόν ξένον , ὅς οἶδεν ξενίζειν , τούς πτωχούς καί τούς ξένους ·
δός μοι τοῦτον
τόν ξένον , ὅν ἡ Μήτηρ ὁρῶσα νεκρωθέντα , ἐβόα ·
Ὤ!!! Υἱέ καί Θεέ
Μου !!! , εἰ καί τά σπλάγχνα τιτρώσκομαι , καί τήν καρδίαν
σπαράττομαι , νεκρόν σε καθορῶσα , ἀλλά τῇ σῇ ἀναστάσει θαροῦσα μεγαλύνω ·
καί τούτοις τοῖς
λόγοις δυσωπῶν τόν Πιλάτον , ὁ εὐχήμων
λαμβάνει τοῦ Σωτῆρος τό Σῶμα , ὅ καί φόβῳ ἐν σινδόνι ἐνειλήσας καί σμύρνῃ
κατέθετο ἐν τάφῳ , τόν παρέοντα πᾶσι , ζωήν αἰώνιον καί τό μέγα ἔλεος .
Τό ὑπέροχο
αὐτο τροπάριο σάν δοξαστικό , ψάλλομεν κατά τήν περιφορά τοῦ ἐπιταφίου , μετά τήν ἀκολουθίαν καί δοξολογίαν , καί
πρό της ἀπολύσεως τῆςς ἀκολουθίας τοῦ Μεγάλου Σαββάτου .
Δεν
γνωρίζομεν , ἄν ὅταν ἔγραφε ὁ συγγράψας
αὐτό τό τροπάριο τό διαμάντι καί χρυσό τῆς ὑμνολογίας μας , ἄν μποροῦσε νά
καταλάβη , νά σκεφθῆ , να φαντασθῆ , πόσες φορές θα ἐψάλλετο , ψάλλεται καί θά ψάλλεται ·
πόσα μάτια θά δάκρυζαν ·
πόσα δάκρυα θά ἔρρευσαν ·
πόσες ψυχές θα σκιρτοῦσαν ·
πόσοι θα ἀγαποῦσαν περισσότερο τόν Χριστόν ·
πόσοι θα κατανοοῦσαν τό θεῖο μεγαλεῖο ·
Ὁ ἅγιοςἸωάννης Θεολόγος καί Εὐαγγελιστής λέγει :...
...εἰ; τά ἴδια
ἤλθεν , καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον ...( Ιωάν . α΄11 ) ...
Διά τοῦ
λόγου τοῦ Κυρίου , τόν πᾶν συνεστήθη , ....
.....πάντα
δι ᾿ αὐτοῦ ἐγένετο , καί χωρίς αὐτοῦ , ἐγένετο οὐδέν ....(
Ἰωάν . α΄3 ). ...
Αὐτός ....εἶπε καί ἐγενήθησαν , ἐνετείλατο καί ἐκτίσθησαν
....( ψαλμ. ρμη' . 5 ).
Τά σύμπαντα
δοῦλα σά ..λέγομεν εἰς τά τροπάρια ..
καί ὅμως .....
ἡ γῆ ἔδειξεν
τήν κακία της · οἱ ἄνθρωποι δείξαμε τήν μοχθηρία μας ·
ἦλθεν είς
τά ἴδια, στήν γῆν τήν ὁποίαν ἔπλασε ,ἡ ὁποία
ἔδειξεν ἐξ ᾿ ἀρχῆς τί τόν περιμένει .
Δέν εἶχε ὁ Ἰησοῦς
τίποτα δικό του , μόνο ἀργότερα τόν Σταυρόν · γεννήθηκε σέ ἕνα σπήλαιο , ...ὅτι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος τῷ καταλύματι
...·
Δέν ὑπῆρχε
μέρος νά γεννηθῆ ὁ πλάστης τοῦ κόσμου · ὑπῆρχε μέρος διά τόν Ἠρώδη , Ἠρωδιάδα,
για χορούς γλέντια , τραγούδια, ἀτιμίες, καί για ληστές, καί διά τόν Ποιητήν ὁρατῶν
τε πάντων καί ἀοράτων , δέν ὑπῆρχε μία γωνία · ἦταν ξένος ·
Ἕνα μόνο
τόπον τοῦ ἔδωσαν ὁλοπρόθυμα οἱ Ἑβραῖοι : τόν Γολγοθᾶν ὅπου τόν σταύρωσαν .
Ὁ τόν φωστῆρα τόν μέγα ποιήσας , τόν ἥλιον , καί τούς φωστῆρας
, ὁ φωτίζων καί ἁγιάζων πάντα ἄνθρωπον εἰς
τόν κόσμον ἐρχόμενον , ...τό φῶς τό ἀληθινόν
..., εἶδε το φῶς τοῦ κόσμου , μέσα σέ ἕνα σπήλαιο ·
ἀνεκλίθη σέ ξένο τόπο , στήν φάτνη τῶν ἀλόγων ·
ἐσπργανώθη , μέ ξένα σπάργανα ·
ξένο τό σπηλαιο · ἀλλά καί σαυτό τό ξένο μέρος, δέν ἦτο
ἤρεμο καί γαλήνιο τό περιβάλλον καί οἱ ἡμέρες .
Εκεῖνος ὅμως
ἀργότερα θά μᾶς κάνει συνδαιτυμόνας ,
...Ξενία
Δεσποτικῆς , καί ἀθανάτου τραπέζης ...
Ξεσπάει ἡ
μανία τοῦ Ἡρώδου · ἐξορίζεται , ὄχι ἀπλά σέ μία ξένη χώρα , ἀλλά καί προπάντων ἐχθρική
· στήν Αἴγυπτον · ξένος , ξένοι έκεῖ , σάν πρόσφυγας , ἐπανέρχεται , καί κατοικοῦν σέ μία ξένη
πόλη · τήν Ναζαρέτ ·
Περνάει τήν
μικράν παιδική ἡλικίαν σέ μία ξένη πόλη , καί ἐχθρικό περιβάλλον .
δεν εἶχε μέρος δικό του , καί ὅταν ἀργότερα τόν ρωτοῦσαν
οἱ μαθηταί :...Κύριε , ποῦ μένεις; ...ἀπαντοῦσε ...ἔρχου καί ἴδε ....
και...ὁ Υἱός τοῦ
ἀνθρώπου , οὐκ ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλῖναι ...
πτωχότερος καί ἀπό τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ .
Δέν ἀπέκτησε
τίποτα δικό του, οὔτε νά πληρώσει τόν φόρο στούς Ρωμαίους εἶχε , καί ἐνήργησε
περί αὐτοῦ ὁ Πέτρος, τήν παράδοξον ἁλιεία . διέσχιζε τήν λίμνη , μέ τό πλοιάριο
τοῦ Πέτρου , καί μέ άλλα ξένα · εἰσῆλθε εἰς τά Ἱεροσόλυμα , καθήμενος επί ξένου πώλου · σέ ξένο χῶρο ,
τό ὑπερῶο , ἐποίησε τό πάσχα · σἐ ξένο τόπο ἐτάφη .
Οἱ Ἰουδαίοι
μποροῦσαν νά ἔχουν ιδίους , ἰδιόκτητους τάφους · ἐκεῖνος δέν εἶχε · σέ ξένο
τάφο ἐτάφη , στόν τοῦ Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας .
Ἕνας Ἰωσήφ
τόν προστατεύει ὁ Ἰωσήφ ὁ μνήστωρ τῆς ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ καί ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑς
.
Ἄλλος Ἱωσήφ
τόν κηδεύει ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας ·
Ἄλλος Ἰωσήφ
τόν προτυπώνει , ο πάγκαλος .
Ὑπῆρξε
πάντα ὁ μεγάλος ΞΕΝΟΣ ,
ἀλλά ποτέ ὁ ΑΠΟΞΕΝΩΜΕΝΟΣ .
Αγκάλιασε ὅλους τούς ἀνθρώπους , ...διῆλθεν εύεργετῶν καί ἰώμενος πᾶσαν
νόσον ...· πρσκαλοῦσε τά βρέθη καί τά ἀγκάλαζε....
...ἄφετε
τά παιδία έλθεῖν πρός με , καί μή κωλύετε αὐτά ....
ἄρχισε κηρύγματα δωδεκαετής ἐν τῷ ναῶ · συνευρίσκετο
μετά τῶν πρεσβυτέρων καί ἀπαντοῦσε στίς ἀπορίες καί ἐρωτήσεις τους .
Συνεπορεύετο ἄγνωστος, ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ , μέ τούς πρός Ἐμμαούς
πορευομένους ·
Στόν πόνο ,
στό δάκρυ , στή ἀδικία συμμετεῖχε καί συνέπασχε....
......μή
κλαῖε ....
.....ἐδάκρυσεν
ὁ Ἰησοῦς ...
Ἀνεζήτησε
τούς πλανηθέντας · ἔτρεξε πίσω από τούς
τελώνας ,
συνέφαγε μαζί τους , συγκατέβη μέ τούς ἀμαρτωλούς ὁ
ηλίου καθαρότερος , δέχεται τόν θρῆνον τῆς Χαναναίας, τόν στεναγμόν τοῦ τελώνου
, τό δίλεπτον τῆς χήρας , τήν ἐπιστροφήν τοῦ ἀσώτου , τήν ὁμολογίαν τοῦ ληστοῦ
, τά δάκρυα τοῦ Πέτρου, τόν ὁποῖον κάποτε τόν διέσωσε μέ τήν χεῖρα του , μέ τό ἅπλωμα
τῆς θεϊκῆς χειρός του πάνω στά κύματα , ἀπό
σωματικό ναυάγιο , καί ποτέ , τόν διέσωσε , μέ τήν κραυγή τοῦ πετεινοῦ , καί μέ
τήν ματιά του , ἀπό πνευματικό , ψυχικό ναυάγιο ·
Ἦλθε σάν
μεγάλος εὐεργέτης, καί ἔμεινε ὁ μεγάλος ξένος .
ἡ ἐποχή του , δέν τόν δέχτηκε , ἱερεῖς καί γραμματεῖς
, νόμος και πολιτεία τόν σταύρωσαν ·
Μέ δίκη
καταδικάζεται ἀδίκως , ἀπό ἀδίκους , ὁ μόνος δίκαιος , ὁ ὁποῖος θά ἔλθη νά
κρίνη δικαίως , δικαίους καί ἀδίκους .
Τόν εἰδαμε ,
μέ ξένο τόκον ...ξένον τόκον ἰδῶντες ...
καί μᾶς προτρεπει ὁ ἑπόμενος στίχος, νά ξενωθῶμεν τοῦ
κόσμου ....
σάν πάρικοι καί παρεπίδημοι .
Γιά μᾶς
πρέπει νά εἶναι ξένα , ὄλα ά τοῦ κόσμου , διά νά ἔχωμε οἰκεῖον μόνον τόν πλάστην , ἀλλά ἀνατρέψαμε
καί αὐτήν τήν ἰσορροπίαν , καί κάναμε οἰκεῖα τά τοῦ κόσμου , καί ἐξενώσαμεν , ἐξενωθήκαμεν
ἀπό τόν πλάστην μας .
Σάν ξένος ἦλθεν
, σάν ξένος ἔζησε , σάν ξένος ἔμεινε ,
σάν ξένος περιεπάτησε , σάν ξένος ἐβίωνε
....
ἀπό την πρώτη μέρα , ἕως τῆς ἐσχάτης ἐπάνω στόν
Σταυρόν ..
καί δύο ξένοι , ἀλλά οἰκεῖοι καί τολμηροί μαθητές ,
κατέβασαν τό πανάχραντον Σῶμα ἀπό τόν Σταυρόν , ἔκαμαν τήν ἀποκαθήλωσην , ἀναπαύοντες
τό ταλαιπωρημένο καί θεανδρικό Σῶμα , καί καταπληγωμένο ..
Αὐτήν τήν
σκηνήν φαντάζεται ὁ ἱερός ὑμνογράφος , καί μᾶς ζωγραφίζει μέ ὕμνον καί ἀποθανατίζει
τήν ὑπέροχην σκηνήν .
Ὁπλίζεται μέ
τόλμαν , ἱερή τόλμη ὅπως λέγει ὁ ἱερός Ευαγγελιστής. : ....τολμήσας
, προσῆλθε τῶ Πιλατῳ καί ἠτήσατο ...
Ω !!! μακαρία
τόλμη!!!
ὤ !!! γνώμης θεοφιλοῦς !!!
ὤ !! ἀγάπης πλήρη !!!
ὤ !!! θεία σκέψη !!!
ὤ !!! βήματα ἀθάνατα !!!
ὤ !!! φωνή λιγυρά!!!
ὤ !!! χειρῶν μακαρίων !!!
ὤ!!! ποδῶν ἀχράντων
!!!
ὤ !!! καρδίας καιομένης !!!
ὤ !!! ῥώμης θεϊκῆς !!!
ὤ !!! ὀφθαλμοί χερουβικοί !!!
ὤ !!! χεῖρες σεραφιμικές !!!
ὤ !!! σθένος ἀχαγγελικό !!!
νεάζων ἐν πνεύματι , ὁ πολυετής ἐν τῶ σώματι , ῥίπτει
τό ἀξίωμα,
κρατᾶ τήν ἀξίαν ,
ὁπλίζεται μέ θάρρος,
λαμβανει ἀντί δόρατος τήν πίστην ,
ἀντί ἀσπίδος τήν ἀγάπην ,
ἀντί μάχαιρας τήν ἀνδρείαν,
καί βαδίζει , μἔ πόδας τῷ γήρᾳ ἀνειμένας , καί κνήμας παρειμένας ὁ
πρεσβύτης εὐθυβόλως κινουμένος πρός ὑπαντήν
στόν Πιλάτον , καί ἀποκαθήλωσιν τοῦ Κυρίου .
Τολμήσας εἰσῆλθε
πρός τόν Πιλάτον , καί ἐζήτησε τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ , συγκινῶν καί πλάτων τήν
σκληρά καρδία τοῦ ἠγεμόνος μέ τούς λόγους :....
Δός μου
αυτόν τόν ξένον για σένα, τί σοῦ χρειάζεται ἀυτό τό σῶμα πού κατεδίκασες;
δός μου αὐτόν τόν ξένον , ὁ ὁποῖος ἀπό βρέφος ἀπό
μικρός ἦταν ξένος ἀνάμεσα στούς δικούς του , στόν λαόν του πού ἁγίασε.
δός μου αὐτόν τόν ξένον γιά σένα καί γιά τούς Ἑβραίους
, πού οἱ ὁμόφυλοι του , θανατωσαν , με τήν συγκαταθεση σου ὡς ξένον και ἐρριμένον ·
δός μου αὐτόν τόν ξένον γιά σένα , πού παραξενεύομαι , βλέποντας τήν ξενιτείαν
του ·
δός μου τοῦτον τόν ξένον γιά σένα , τόν ὁποῖον οἱ Ἑβραῖοι
ἀπεξένωσαν σάν ξένον ἀπό τούς δικούς του ·
δός μου τοῦτον τόν ξένον , γιά να΄θάψω , καί νά κρύψω
σέ τάφο ὡς ξένον , αὐτόν πού μέ ἀγάπη γνωρίζει νά φιλοξενεῖ καί να ἀγκαλιάζει
τούς ξένους ·
δός μου τοῦτον τόν ξένον , πού ὡς ξένος , δέν ἔχει
πού νά κλίνη , νά ἀκουμπήση τό κεφάλι του ·
δός μου τοῦτον τόν ξένον , τόν ὁποῖον βλέπουσα ἡ
ΑΓΝΗ καί ΠΑΝΑΜΩΜΟΣ Μητέρα του , μέ πονεμενη καρδια και ματωμένη , καί μέ
σπλάγχνα κτυπημένα , λέγει γοερῶς :..γλυκύτατον μου τέκνον , τί πάσχεις ὅλα αὐτα,
για τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων , τά σπλάγχνα μου φλέγονται ὁρῶσα σου τήν
Σταύρωσιν , ὁ κόσμος χαίρεται , ἀλλά θαρρῶν
στήν ἀνάστασή σου , μεγαλύνω τά Πάθη σου , ὑμνολογῶ καί τήν Ταφήν σου , σύν τῇ Ἀναστάσει
, καί κράζω , Μακρόθυμε , Κύριε δόξα σοι ....
Καί μέ αὐτούς
τούς λόγους , νικᾶ τόν σκληροτράχηλον ἡγεμόνα , καί τοῦ χαρίζει τό Σῶμα , καί ἔρχεται
δίκην διψώσης ἐλάφου στόν Γολγοθᾶ, νεάζων τῷ πνεύματι, ἀπεικάζων χερουβικήν
παράστασην
γιά νά προλάβη πρίν τήν δύση τοῦ ἡλίου , νά ἀπονέμει
τόν ἐλάχιστο φόρο τιμῆς σεβασμοῦ σάν τελευταία ἔκφρασι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἀποδεχόμενο
τό θεῖο Πάθος .
Οἱ κινήσεις
...θεοφιλεῖς , μετά φόβου καί τρόμου...
....σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία , καί μηδέν
λογιζέσθω....
τό ὄμμα ,τά ὄμματα χαμηλά, δάκρυα κρουνηδόν ,
ἀνάσα βραδεῖα , συμμεριζομένη τάς κινήσεις , σταθερό
χέρι , ἀλλά καί τρεμάμενο διά τό αἰδέσιμο ,
ἡ δύναμις ἀρχαγγελική , ἡθικόν ἀκμαῖον , ἀπόφασις καί σκοπός θεϊκός
, ἔργον οὐράνιον , Ταφή Δεσποτική , καλύπτων τάφος τήν ζωήν τῶν ἁπάντων , καί
κυλίει λίθον φυλάττον τήν πέτραν τῆς ζωῆς .
χρησιμοποιεῖ σμύρνα καί ἀλόη , μετά τοῦ Νικοδήμου , ἐνταφιάζουν
κατά τό ἔθος τῶν Ἑβραίων τόν Ἰησοῦν , ἵνα κατέβη μέχρις ἅδου ταμείων , καί
συντρίψει κράτος θανάτου , καί ἀναστήσει τούς ἀπ ᾿ αἰῶνος δεσμίους , πύλας
συντρίβων χαλκᾶς, καί μοχλούς σιδηρούς συνθλάσας .
Ὁ Μεγάλος Ξένος , ἀλλά ὁ Σωτῆρας μας .
ξένος τῶν Ἰουδαίων ,Σωτῆρας πάντων τῶν πιστῶν καί
πιστευότων σεαὐτόν .
Παρέμεινε
Ξένος στό πέρασμα τῶν αἰώνων , ἀλλά δυστυχῶς , καί ἀκόμα καί σήμερα καί γιά μᾶς
τούς περισσοτέρους παραμένει ξένος, ἀφοῦ δέν ἀκοῦμε τῆς φωνῆς αὐτοῦ .
Δέν τόν ἀποδεχόμαστε
σάν τόν καλόν ποιμένα , ἀλλά φεύγουμε ἀπό αὐτόν ....
ἀνἐστη ἐκ νεκρῶν , λύσας θανάτου τά δεσμά, ἀλλά ἐμεῖς
, ὡς ἐχθροί διαρκοπιζόμαστε, καί εἴθε νά ἀκούσουμε τῆς φωνῆς τοῦ καλοῦ ποιμένος
καί εἰσαγάγει ἡμᾶς εἰς τήν πνευματικήν μάνδραν , ἡ ὁποία εἶναι , λύκοις ἀνεπίβατος
.
Τό τροπάριο
αὐτό , γνωστόν ὡς :
Τόν
ἥλιον κρύψαντα ...
ἤ
...Δός μοι τοῦτον τόν ξένον ...
Εἶναι τό ὁλιγότερο ψαλλόμενο εἰς τάς ἀκολουθίας ,
παρά τήν ὡραιότητα καί σπουδαιότητα του , μέ βάθος νοημάτων · εἰς τάς ἐνορίας
δέν ψάλλεται ποτέ · ψάλλεται μόνο εἰς τάς ἱεάς μονάς , κατά τήν περιφοράν τοῦ ἐπιταφίου.
Ποίημα τοῦ
ιβ ΄αίῶνος , τοῦ λογίου Γεωργίου Ἀκροπολίτου , καί ὁ ἴδιος τό μελοποίησε καί παρέδωσε εἰς την ἐκκλησίαν ,περίπου τήν ἰδιαν
χρονολογίαν κατά τήν ὁποίαν εἰσήλθον εἰς τήν λειτουργικήν τάξιν καί τά ἐγκώμια
.
Εὐχόμαστε, νά ἀγγίξουν τά νοήματα του εἰς τάς ψυχάς
καί καρδίας μας , καί νά ἀτενίζωμεν ἀκλινῶς πρός Κύριον , ἵνα μή εἶ Ξένος εἰς ἡμᾶς , ἀλλά, Κύριο Σωτῆρας καί Λυτρωτής ,
πρεσβείαις τῆς ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΕΝΔΟΞΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ἡμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ καί ΑΕΙΠΡΘΕΝΟΥ
ΜΑΡΙΑΣ , Ἧς ταῖς ἱκεσίαις πάντες οἰκειωθῶμεν
τῶ Χριστῷ ἀμήν .γένοιτο.
ἐν τῆ ἱεραποστολῆ πάσχα .βκα΄ 2021 .
Χριστός ἀνέστη ..
Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος,
εὐλογεῖτε .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου