Α΄ ὝΜΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ.
..........ἦχος γ΄
ΔΕΣΠΟΙΝΑ Παντευλόγητε, Ὑπέραγνε
ΠΑΡΘΕΝΕ
παράδεισε πανθαύμαστε, κῆπε
έσφραγισμένε`
Σέ δυσωπῶ Πανάχραντε, χαρίτωσον
τόν νοῦν
μου,
κατεύθυνον τάς σκέψεις μου, φώτισον τήν ψυχήν μου·
Κόρη μέ ποίησον ἁγνόν, πρᾶον,
σεμνόν, ἀνδρεῖον,
ἡσύχιον
καἰ
κόσμιον, εὐθύν ὅσιον,
θεῖον·
ἐπιεικῆ,
μακρόθυμον, τῶν ἀρετῶν δοχεῖον,
ἄμεμπτον,
ἀνεπίληπτον,
τῶν ἀγαθῶν ταμεῖον·
δός μοι σοφίαν, σύνεσιν καί μετριοφροσύνην,
φρόνησιν καί ἁπλότητα, καί
ταπεινοφροσύνην·
δός μοι νηφαλιότητα, ὄμμα
πεφωτισμένον,
διάνοιαν ὁλόφωτον, πνεῦμα
έξηγνισμένον·
Χαῖρε , Νύμφη Ἀνύμφευτε
Ἀπέλασον τήν οἴησιν,
τήν ὑπερηφανίαν,
τόν τῦφον, τήν φυσίωσιν καί τήν
ἀλαζονείαν·
τήν ὕβριν, τό ἀγέρωχον,
τήν ὑψηλοφροσύνην,
γλῶσσαν μεγαλορήμονα, ἰσχυρογνωμοσύνη·
τήν ἀστασίαν τήν φρικτήν, τήν
περιττολογίαν,
τήν πονηρίαν τήν πολλήν, καί τήν αἰσχρολογίαν.
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε......
Χάρισαι μοι Παναχραντε, τήν ἠθικήν ἀνδρείαν,
τό θάρρος, τήν εὐστάθειαν, δός μοι τήν
καρτερίαν·
δός μοι τήν αὐταπάρνησιν, τήν ἀφιλαργυρίαν,
ζῆλον μετ᾿ ἐπιγνώσεως,
καί ἀμνησικακίαν·
δὀς μοι ἀκεραιότητα,
εὐγένειαν
καρδίας,
πνεῦμα εὐθές , εἰρηνικόν,
καί πνεῦμα ἀληθείας·
φυγάδευσον Πανάχραντε, τά πάθη τῆς
καρδίας,
τά πολυώνυμα Ἁγνή, τῆς ἠθικῆς
δειλίας·
τήν ἀνανδρείαν τήν αἰσχράν,
τό θράσος , τήν δειλίαν,
τήν ἀτολμίαν τήν δεινήν, καί
τήν ἀπελπισίαν·
ἆρον μοι
Κόρη τόν τόν θυμόν, καί πᾶσαν ραθυμίαν,
τήν ἀθυμίαν , τήν ὀργήν, ὡς καί
τήν όκνηρίαν·
τόν φθόνον, τήν ἐμπάθειαν, τό μῖσος,
τήν κακίαν,
τήν μῆνιν, τήν ἐκδίκησιν,
καί τήν μνησικακίαν·
τήν ἔριδαν τήν εύτελῆν, καί
τήν πολυλογίαν,
τἠν γλωσσαλγίαν τήν δεινήν,
καί τήν βωμολοχίαν ·
δός μοι Παρθένε αἴσθησιν, δός μοι εὐαισθησίαν,
δός μοι συναίσθησιν πολλήν, καί εύσυνειδησίαν·
δός μοι Παρθένε τήν χαράν, Πνεύματος τοῦ Ἁγίου,
δός μοι εἰρήνην τῇ ψυχῇ, εἰρήνην
τοῦ
Κυρίου·
δός μοι ἀγάπην , ἔρωτα θεῖον ἐξηγνισμένον,
πολύν θερμόν, καί καθαρόν, καί ἐξηγιασμένον·
δός πίστιν ζῶσαν, ἐνεργόν,
θερμήν , ἁγνήν , ἁγίαν,
ἐλπίδα ἀδιάσειστον,
βεβαίαν, καί ὀσίαν.
Χαῖρε, Νύμφη, Ἀνύμφευτε.......
Ἆρον ἀπ᾿ ἐμοῦ,
Παρθένε, τόν κλοιόν, τῆς ἁμαρτίας, τόν τῶν ἐπιθυμιῶν μου,
καί λοιπῶν ἀνομιῶν
μου·
τήν δεινήν ἀπροσεξἰαν, καί
τήν πολυπραγμοσύνην,
τήν κακήν περιεργίαν, καί τήν κομπορρημοσύνην·
τήν ἀμέλειαν, τήν μέθην, τήν ἀνελεημοσύνην,
τάς κακάς ἐπιθυμίας, τήν δεινήν ἀκολασίαν,
τήν σπατάλην , τήν σκοτίαν, τήν πολλήν ἀναισθησίαν·
ἆρον τήν
εὐτραπελίαν,
τήν τρυφήν τήν ἀσωτίαν,
γέλωτας τῆς ἀσελγείας,
καί τήν πᾶσαν
κακουργίαν·
σωφροσύνην, δός μοι Κόρη, δός ἐγκράτειαν,
νηστείαν,
προσοχήν καί ἀγρυπνίαν, καί ὑπακοήν
τελείαν·
δός μοι προσοχήν ἐν πᾶσι, καί
διάκρισιν ὀξείαν,
σιωπήν καί εὐκοσμίαν, καί ὑπομονήν
ὀσίαν·
ἐπιμέλειαν
παράσχου, Δέσποινα πρός ἐργασίαν,
πρός τελείωσιν καί ζῆλον, ἀρετῶν πρός
γυμνασίαν·
τήν ψυχήν μου , τήν καρδίαν , καί τόν νοῦν μου Π
Α Ν Α Γ Ι Α,
τήρει ἐν ἁγιωσύνῃ,
φύλαττε, ἐν
παρθενίᾳ....
Δόξα σοι Μῆτερ τοῦ θεοῦ,
δόξα σοι ΠΑΝΑΓΙΑ,
εὐχαριστοῦντες,
προσκυνοῦμεν Σε,
ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ.....
....................................
.......................................
.............................................
Β΄ ὝΜΝΟς ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ,... ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ....
ΔΕΣΠΟΙΝΑ μου ΘΕΟΤΟΚΕ ,
ἡ ἐλπίς μου, ἡ ἰσχύς μου, ἡ τό ἁγαλλίαμά μου·
ἡ τοῦ κόσμου
σωτηρία, ἡ τῶν ἐναθλούντων, μόνη ἕτοιμος ἐπικοιρία·
σέ Παρθένε ἱκετεύω, καί θερμῶς ἐπικαλοῦμαι,
τήν σήν χάριν μοι παράσχου, ὁλοψύχως ἐξαιτοῦμαι·
ἵλεων μοι τόν Θεόν μου, προσπαθῶ νά ἀποκτήσω,
καί ἀσκήσεσι, καί
πόνοις, αὐτῷ νά εὐαρεστήσω·
ἀλλά, ὅσο κοπιάζω, ἀγωνίζομαι, στενάζω,
τόσον ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ, τῇ φρικτῇ ἀλαζονείᾳ,
ἐν τῷ φθόνῳ, ἐν τῷ μίσει, τῇ ὀργῇ καί τῇ κακίᾳ,
ἀνευρίσκω ὅτι κεῖμαι, καί ὡς δέσμιος κρατοῦμαι·
πάντα πόνον καταβάλλω, πᾶσαν τήν προσπάθειάν μου,
ὅπως Κόρη κατορθώσω, ἐπί τέλους, ν᾿ ἀποκτήσω,
ἐκ τῶν ἀρετῶν καμμίαν, τήν ἀγάπην τήν φιλίαν,
τῆς ψυχῆς μου τήν γαλήνην, τῆς καρδίας τήν
εἰρήνη,
τήν πρός τόν θεόν λατρείαν, ἔνθερμον, ἁγνήν , ἁγίαν,
ἀφοσίωσιν τελείαν, καί ἀγάπην ἐπαξίαν·
τήν ἐλπίδα τήν
βεβαίαν, καί τήν πίστην τήν ἑδραίαν·
αἱ δυνάμεις ἀτονοῦσιν, καί οὐδόλως ἐνεργοῦσιν,
πρός τήν τελειότητα μου, πρός τήν ἁγιότηταν μου·
οἶδα ὡς οὐδέν ἀνύω, ἄνευ θείας βοηθείας,
οἶδα ὄτι καταλύω, ἄνευ θείας συνεργίας·
διά τοῦτο σοι προσπίπτω, καί θερμὼς παρακαλω
Σε,
τόν Δεσπότην καί Θεόν μου, τόν σοφόν
δημιουργόν μου,
ἵλεων ἀπέργασαί μοι,
εὐμενῆ δέ ποίησον
με,
ὅπως κοινωνόν με δείξῃ, τῆς ἁγίας χάριτος
του,
καί καλῶς μέ ἐνισχύση, διά τῆς δυνάμεως του·
ὅπως Κόρη ἐξαγνίση, τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν,
καί δωρήσηταί μοι χάριν, σύνεσίν τε καί
σοφίαν,
πλημμυρίση τήν καρδίαν, θείας καί σφοδρᾶς ἀγάπης,
καί παρἀσχῃ μοι ἐλπίδα, ἀκλινῆν τε καί βεβαίαν,
σταθεράν μοι δῷ δέ πίστιν, ζῶσαν ἐνεργόν , ἑδραίαν·
δαψιλεύση μοι εἰρήνην, καί χαράν καί εὐφροσύνην,
καί παράσχῃ μοι εἰρήνην, τήν Θεόσδοτον ἐκείνην ·
ταῦτα πάντα σαῖς πρεσβείαις, δύναμαι, ὦ
ΠΑΝΑΓΙΑ,
ὁ Σός δοῦλος ν' ἀποκτήσω, εἰς θεόν δέ νά πλουτήσω, καί αὐτῷ εὐαρεστήσω, καί τῇ θείᾳ εὐδοκίᾳ, πρός τάς τρίβους τάς εὐθείας,
τάς ὁδούς τῆς σωτηρίας, τάς ἀμώμους καί ἁγίας,
ἀπροσκόπτως νά βαδίσω, καί τῇ τοῦ Θεοῦ
δυνάμει,
καί τῇ θείᾳ βοηθείᾳ, δύναμαι νά κατισχύσω,
ἐν τῇ πάλῃ τοῦ ἀγῶνος, κατά τοῦ ἀπατεῶνος,
τοῦ σκοτίου τοῦ αἰῶνος·
δύναμαι δέ νά νικήσω, έν τῷ δρόμῳ έν σταδίῳ,
ὡς στερρός Χριστοῦ ὁπλίτης, φέρων θείαν πανοπλίαν,
τήν τῶν θείων
χαρισμάτων, ἄτρωτος νά διαμείνω,
καί , ὑπάρχων στεφανίτης, πρός τόν Κύριον μου δράμω,
τόν δοτῆρα τῶν χαρίτων, καί τῆς θείας ἀπολαύσω,
ὄψεως ποθεινοτάτης, καί ἀκούσω τοῦ Κυρίου,
τῆς φωνῆς τῆς γλυκιτάτης,
δεῦρε εἴσελθε, ὦ δοῦλε, στήν
χαράν τήν τοῦ Κυρίου................
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου .... ἦχος α΄...Τοῦ λίθου σφραγισθέντος .....
Συληβρίας τόν γόνον καί Αἰγίνης τόν ἔφορον,
τόν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις, ἀρετῆς φίλον γνήσιον,
ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ τιμήσωμεν πιστοί,
ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ·
ἀναβλύζει γάρ ἰάσεις
παντοδαπάς, τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι·
δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ,
δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι,
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου