ΕΞΑΙΡΕΤΑ 1.

1.     Λόγος ἐγκωμιαστικός τῇ Μεταστάσει τῆς ΘΕΟΤΟΚΟΥ

======================================

                                                              

Εἰ τις εὐσεβής καί τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ έραστής, ἐγγυσάτω σύν ἡμῖν, τῷ χορῷ τῶν παρθένων .

Εἰ τις γηγενής, πλούσιος, ἤ πένης, προσελθέτῳ, τῶ κοινῷ θησαυρισμα τῆς πίστεως ἡμῶν.

Εἰ τις μοναστής ἤ μιγάς, ` ὑγιἠς ἤ ἀσθενής, συμπροσθέτω τῇ κοινῆ ταύτῃ χορείᾳ.

Εἰ τις νεανίσκος ἤ πρεσβύτης· δίκαιος ἤ προσκαρταιρῶν, δεῦτε καί συνδράμωμεν τῇ κοινῆ πανηγύρει.

Εἰ τις δοῦλος εὐγνώμων, ἀνανήψας ἐκ σκότους καί σκιᾶς θανάτου, εἰσελθέτω προθύμωςεἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου, καί ἐξωφλησάσθω τὀ χρέος, διά τῆς εὐχαριστίας.

Εἰ τις δοῦλος ὤν εἰ καί φυγάς, μηδέν ἐνδιαζέσθω.

Εἰ τις ἔδραμε δίκην διψώσης ἐλάφου τῇ πηγῆ τῆς ζωῆς, μηδέν

φοβηθείτω, ἀλλά ἀντλησάσθω ὕδωρ  ζωήρρυτον.τῆ χάρΙτι γάρ τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου ἀντλούμενα ἀφθόνως τά νάματα, γίνοντα ἰάματα καί ζωήν δωρίζουσιν τοῖς προσιοῦσιν ἐν πίστει`

Εἰ τις ἀπέκαμε , καί παραδώθη έν σταδίῳ,μηδέν κλονιζέσθω`

Εἰ τις  χεῖρας ὕψωσε  εἰς τό τοῦ κυρίου ὄρος,χαριείτω μεγάλως καί ἀπολαύσάτω νῦν τοῦ καρποῦ.

Εἰ τις γόνυ ἔκλινε τῆ τοῦ Θεοῦ Λοχεύτρια, προθύμως ἀναστήτω.

Εἰ τις δάκρυα ἔρρευσε τῇ κοινῆ παραμυθίᾳ,χαριείς προσιείτω.

Εἰ τις ἁμαρτίας δοῦλος  γέγονε, θαρσείτω σύν ἐμοί` κοινή γάρ προστασῖα, νῦν παρά πάντων τῶν βροτῶν  .συγχωρευόντων ἀγγέλων· ὑμνεῖται γάρ τό κοινό ἰατρεῖο τῆς οἰκουμένης.

Εἰ τις τόν χιτῶνα ἐρρύπωσε, θαρσείτω· γρηγορησάτω` εὐφημεῖται γάρ ἡ κοινή  μεσίτρια καί πρέσβυς ἀκαταίσχυντος.

Εἰ τις ἀπέκαμε τόν ἀγῶνα φοβηθείς , μή ἀποδυέτω τήν στολήν`καί γάρ ἡ  παντάνασσα  καί  Βασίλισσα  τῶν ἀγγἐλων,χειραγωγεῖ ἀκλινῶς καί ἀσφαλῶς πρός τόν Υἱόν Αὐτῆς.

Εἰ τις ἐκ νεότητος τῷ ζυγῷ ἁρμοσθείς, χαριείτῳ σύν Ἀγγέλοις.

Εἰ τις ὑστέρησεν εἰς τήν ἕκτην ὥραν μή φοβηθῆ, καί μηδέν λογιζέσθω`

Εἰ τις ἦλθεν εἰς μόνην πρό ὁλίγον δωδεκάτη μηδέν φοβηθείτω·

ἡ γάρ τῶν Ἀποστόλων τήν δωδεκάδα εἰς ἕν συναγαγοῦσα, προθύμως πάντας ἐπαινεῖ.

Εἰ τις εὑρίσκεται χωλένων μή φοβηθῆ τήν βραδύτητα·  καί γάρ ἡ Παντάνασσα Μητροπάρθενος διά τήν πρός τόν  Υἱόν Αὐτῆς κεκτημμένη παρρησία  προθύμως καταστέφη τούς πρός  Ἐκείνην ἀφορῶντας.

Εἰ τις ἀπογνούς  ὑστέρησε, μή κλονιζέσθω· καί γάρ φιλότιμος  ἐστίν ἡ τῶν Χερουβείμ ἐνδοξωτέρα, καί τῶν Σεραφείμ τιμιωτέρα, ἀντιλαμβανομένη τῆς ἀσθενοῦς ἡμῶν φύσεως κεκτημένην συγγενήν οἰκειότητα.

Εἰ τις ὁλιγοψύχησε καί ἐγόγγυσε πολλά, μηδέ ἀποκαμέτω`ἰδού γάρ ἡ Παντάνασσα θεόπαις παραγίνεται·

Εί τις Ἐκείνην ὕβρισε, μή ὀπισθοχωρήση διά τό κακόν` προσπεσάτω προθύμως τῇ Μητρί τοῦ ἐλεους καί τεύξεται συγνώμης·

Εἰ τις ὑπέμεινε καί ὑπέστη  θλίψεις, ὕβρεις,ἀτιμίας, χαριείτω  σύν Ὁσίοις  κ  Μάρτυσι.

Εἰ τις ἐδιώχθη καί καί τῆς χλεύης ἡξιώθη, χαράν μεγίστη  χαρίσση, σύν Ὁσίοις Ὀμολογηταῖς , καί Ἱεράρχαις.

Εἰ τις εὐθυμῆ καί τῇ καρδίᾳ σκιρτᾶ καί τοῦ πόθου, τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ πυρποληθείς δεῦρο σύν ἡμῖν καί κοινῇ χορεία στησώμεθα.

Ἰδού γάρ τό τεῖχος τοῦ κόσμου,ὑμνεῖται καί σεμνύνεται,  καί πάντας  ὡς Μήτηρ οὖσα  τοῦ Θεοῦ, τοῦ φιλανθρώπου πάντας δέχεται καί βραβεύη.

       Καί τόν πρῶτον  ἐλεῆ ἐπαινεῖ, καί τόν  ὕστερον χαριτώνη·

καί τόν τρίτον  εὐλογῆ, καί  τούς λοιπούς στεφανώνη.

καί τήν πρᾶξιν ἐπαινεῖ, καί τήν γνώμην βραβεύει·

καί τά ἔργα δέχεται, καί τούς ὕμνους χαριτώνει·

καί τήν γνώμην  τιμᾶ, καί τήν προθυμἰαν δέχεται·

εἰς πάντας δίδει, καί οὐδένα ὑστερήσει`

βούλεται γάρ πάντας εἰς ἕν συνάψη , καί οὐδένα στερήσει τῆς κοινῆς χαρᾶς.

    Κοινή συγχορεία Ἀγγέλων  καί ἀνθρώπων` τήν μόνῃν Ἀειπάρθενον καί Μητέρα τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἐγκωμιάζομεν, σύν τοῖς πυρίνοις "οἱ πήλινοι· οὐρανός γάρ γέγονεν ἡ γῆ, καί θρόνος θεοῦ καί παλάτιον ἡ Μήτρα τῆς ΠΑΡΘΕΝΟΥ.

   Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι συμμείγνυνται· ὄπου γάρ βασιλέως παρουσία καί ἡ τάξις παραγίνεται· αὐτός γάρ, ὀ βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί Κὐριος τῶν κυριεύοντων σύν μυριάσιν ἀγγέλοις,,πρός τό ἔμψυχον αὐτοῦ παλάτιον παραγίνεται, γυναικεία ψυχήν χειριζόμενος, καί τά γέρα τῇ Μητρί χαριζόμενος,

    Μία συμφωνία παρά πάντων  ποιεῖται· τοῦ Θεοῦ γάρ ἠ Μήτηρ, τό τῆς παρθενίας κειμήλιον,

 ἡ προστασία τῶν ἁμαρτωλῶν,

 τό μέγα ἰατρεῖον τῆς οίκουμενης`

τῶν χηρῶν ἠ προστάτις·

τῶν πενομένων ὁ θησαυρός·

τῶν ἀσθενούντων ἡ ἰατρεία·

τῶν ἀδικουμένων ἠ ἀντίληψις`

τῶν ὁρφανῶν καί πενήτων ἠ  τροφή·

τοῦ γήρατος ἡ βακτηρία,

 ἡ τοῦ κόσου χειραγωγία`

τό τῶν μητέρων ὥράϊσμα·

τό τῶν παρθένων τό σἐμνωμα·  

τῶν ἱερέων τό καύχημα·

τῶν Ἀποστόλων τό σεμνολόγημα·

τῶν προφητῶν τό κήρυγμα·

τῶν πατριαρχῶν ἡ δόξα·

τῶν μαρτύρων τό σθένος·

τῶν μοναστῶν ἡ ἀρωγή·

τῶν πλανομένων  ἡ ἀσφαλής χειραγωγία·

παρ'ἡμῖν μέν ἀναξἰως, ἀλλά προθύμῳ λογισμῷ καί ζεούσῃ τῇ καρδίᾳ ἐπαινεῖται῀·

παρ'Ἀγγέλοις δέ τιμᾶται καί προσκυνεῖται, καί παρά τῶ Υἱῷ Αὐτῆς  προσκαλεῖται πρός ζωήν τήν ἀγήρω καί μεθιστάμένηςτῆς ὄντως μητέρας τῆς  ζωῆς.

   Ἄνωθεν γάρ οἱ προφῆται τήν πάλαι ὥς:λυγχίαν, καί ὅρος, καί τράπεζαν , καί βάτον, καί πύλην, καί κλίμακα, καί ράβδον,  καί στάμνον, καί πόκον, καί κλίνην, καί γέφυραν, καί βίβλον προκατήγγειλαν , ὡς καί νεφέλην, καί θρόνον, καί παλάτιον,   στήσαντες χορείαν πνευματικήν , βλέποντες τάς ἐκβάσεις τῶν κηρυγμάτων αύτῶν καί σύν πᾶσῃ τῇ θριαμβευσάσῃ ἐκκλησίᾳ , ὑποδέχονται Αὐτήν αἰρομένην καί μεθισταμένην εἰς τούς οὐρανούς, οὐδόλως καταλείψασα τήν γῆν, τήν τοῦ ἀεννάου φωτός Μητέρα, ΕΚΕΙΝΗς δέ ἐπισφραγιζούσης τῶν ὕμνων καί προεξαρχούσης τῆς πανηγύρεως.

  Μετέστη  γάρ ἡ ΠΑΡΘΕΝΟςκαί φρίττουσιν οἱ δαίμονες·

 Μετέστη ἠ Βασίλισσα καί χαίρουσι πάντες οἱ γηγενεῖς·

 Μετέστη  ἡ Θεόπαις, καί ἡγιάσθη ὁ ἀήρ·

 Μετέστη  ἡ Παντάνασσα πρός τά ἄνω βασίλεια, σύν Υἱῷ  Αύτῆς ἀεί κρατοῦσα καί οἷα Μήτηρ Βασιλέως, δεξιάν παρισταμένην`

 Μετέστη ἡ κοινή φιλοτοιμία τοῦ γένους ἠμῶν, καί δι᾿ Αὐτῆς , ἀφθαρσία τό ὀμογενές ἐνδύεται.

 Μετέστη  ἡ ἄμωμος Νύμφη τοῦ Θεοῦ, ἵνα συμβασιλεύση αἰωνίως.

 Μετέστη  ἡ Μητέρα τοῦ Φωτός· τοῦ γάρ  ἀνεσπέρου φωτός νεφέλη ἐγένετο.

 Μετέστη  ἡ Μήτηρ τῆς ζωῆς, καί γάρ θανάτου ἀπηλλάγημεν.

 Μετέστη  πρός τούς οὐρανούς ἐκ γῆς μεθισταμένης σήμερον` τό γάρ κειμήλιον τῆς παρθενίας, δόξῃ καί τιμῇ, εἰς τόν οὐράνιον νυμφῶνα εἰσωκίζεται.

 Μετέστη  πρός τόν τῆς θεότητος θρόνον, ὁ ἔμψυχος θρόνος τοῦ θεοῦ.

 Μετέστη  πρόςτήν βασιλείαν τήν ἀσάλευτον τό παλάτιον τοῦ βασιλέως · ἐγέννησεν γάρ τόν βασιλέα τῆς δόξης.

 Μετέστη πρός τήν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καί ἀθανασίαν τῶ γένει ἡμῶν δορησαμένη.

Τῇ γάρ ἀθανάτῳ κοιμήσει Αὐτῆς, θεαρχίῳ νεύματι τούς Ἀποστόλους εἰς ἕν συνῆψεν, ἵνα θεάσωνται καί τήν σεπτήν μετάστασην τῆς Θεομήτορος, καί τῇ μεταθέσει τοῦ σκήνους Αὐτῆς, ὡς ἐθεάσαντο  καί τήν ἀνάληψιν τοῦ Σωτῆρος.

Συνῆλθε γάρ ἐν Γεθσημανῆ, τό μικρότατον χωρίον, ,ἵνα τήν τῶν οὐρανῶν πλατυτέραν ἀπάρουν ἐν δόξῃ καί τιμῆ πρός τόν ἀχώρητον παντί.

   Ἠ πύλη τῆς ζωῆς αἵρεται πρός οὐρανόν , αἱ δέ πρεσβύταται

  τῶν Άσωμάτων Δυνάμεις...:....ἄρατε πύλαι, ἄρατε, οἰ ἄρχοντες ἡμῶν, καί ὑποδέξασθε τήν κεκλεισμένην πύλην  καί πύλην τῆς ζωῆς.

   Ἐν ταύτῃ τῆ πανδἠμῳ ἑορτῇ, δεῦτε καί ἡμεῖς οἱ πάντες,

μονασταί καί μιγάδες, δεῦτε καί προσπέσωμεν Αὐτῆ καί περιπτυξώμεθα τήν ἱεράν Αὐτῆς εἰκόνα, ὄμματα, χείλη μέτωπα, καί τιμήσωμεν τήν σεπτήν μετάστασην τῆς Θεομήτορος καί Θεογεννήτορος, λέγοντες καί λέγουσαι:μετέστη ἡ ΠΑΡΘΕΝΟς, ...καί ἀντιφωνῶμεν:..ἀληθῶς μετέστη ἡ Μήτηρ τῆς ζωῆς, .

   Μετέστη  πρός αἰωνίους σκηνάςἡ Σκηνή τοῦ θεοῦ καί Λόγου

 ἵνα σύν ττῷ Υἱῷ Αὐτῆς παρισταμένη, πρεσβεύη διηνεκῶς ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας, ὑπέρ τῆς νεολαίας, καί παντων τῶν γηγενῶν, ἵνα πάντες γενόμενοι ἕν , δοξάζομεν ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδία, τόν ἐν τριάδι ἕνα θεόν ἡμῶν καί πάντες τύχωμεν τῆς Θεομητορικῆς εὐλογίας καί εὐνοίας·

ἦς γένοιτο ἐπιτυχεῖν, διά τήν πρός τόν Υἱόν της κεκτημένη παρρησίαν καί προσκυνοῦμεν ὁρθοδόξως,ΕΚΕΙΝΗΝ εἰς αἰῶνας αἰώνων. ΑΜΗΝ.